porzucone maluchy?

[Jinx]

Wiem, że temat wiekowy, ale nic lepiej pasującego do mojego problemu nie znalazłam (jeśli jest, to proszę o przeniesienie).
Wpadkowe maluchy Dziurki mają blisko dwa tygodnie i niektóre zaczynają wychodzić z gniazda...
Problem polega na tym, że mamusia ich nie "zbiera".
Jeden maluch odszedł w wyniku tego w ostatnich dniach (w nocy/nad ranem wypełzł z gniazda i nie tylko zmarzł, ale tez ominął prawdopodobnie którąś porę karmienia - mimo starań nie udało się go uratować), a dziś musiałam sama "podrzucać" innego do gniazda... Wyszedł, Dziurka go widziała (powąchała go i poszła dalej) ale nie przyszło jej do głowy, żeby zanieść go z powrotem.
Tak więc zrobiłam to za nią, zręcznie unikając pogryzienia, bo za nic nie chciała wyjść (instynkt macierzyński w jej wypadku polega na próbie zjedzenia każdego, kto chociaż dotknie "domku" w którym jest gniazdo, kiedy ona jest w klatce).
Martwię się tylko co będzie jak kolejny maluch wypełznie kiedy będę np. w pracy (wtedy przecież czeka go taki sam los jak tamtego aniołka [*] ).
Ma ktoś jakiś pomysł co mogę zrobić?

[smeg]

A jak wygląda klatka i gniazdo, w którym są maluchy? Może spróbuj zorganizować gniazdo na mniejszej przestrzeni, np. przenieść je do mniejszej klatki lub duny, żeby młode nie mogły aż tak się rozłazić? Dziurka jakoś wytrzyma jeszcze te dwa tygodnie odkarmiania ich w ciasnocie. Z drugiej strony, to dziwne, żeby prawie dwutygodniowy maluszek umarł w ciągu jednej nocy z powodu wypełznięcia z gniazda. Niedługo otworzą oczka i staną się bardziej samodzielne, być może nauczą się same wracać do mamy.

[imagine]

A próbowałaś jakoś zabezpieczyć gniazdo żeby maluchy nie były w stanie go opuścić?

[Jinx]

A jak wygląda klatka i gniazdo, w którym są maluchy? Może spróbuj zorganizować gniazdo na mniejszej przestrzeni, np. przenieść je do mniejszej klatki lub duny, żeby młode nie mogły aż tak się rozłazić?

Klatka w której teraz są to królikówka (70/40/40 czy coś koło tego - nie mam jak zmierzyć), zabezpieczona dodatkowa siatką, tak więc raczej niewielka. Samo gniazdo to pudełko po butach (wyłożone polarkiem i chusteczkami) z wyciętym wejściem...
Tak więc powierzchnia gniazda i klatki zbyt wielka nie jest, więc i maluchy nie wychodzą jakoś bardzo daleko.

A próbowałaś jakoś zabezpieczyć gniazdo żeby maluchy nie były w stanie go opuścić?

Zazwyczaj matka sama je zamyka... niestety czasem o tym zapomni, a z resztek poprzedniego zamknięcia tworzy się coś w rodzaju podjazdu do wyjścia (otwór wejściowy jest dość wysoko jak dla takich maluszków).

Z drugiej strony, to dziwne, żeby prawie dwutygodniowy maluszek umarł w ciągu jednej nocy z powodu wypełznięcia z gniazda.

Kiedy rano zauważyłam tamtego malucha, to był bardzo zmarznięty (zimny - myślałam, że nie żyje, ale po chwili zaczął pełzać po moich dłoniach, ruszać łapkami i powoli odzyskiwał temperaturę, więc odłożyłam go do rodzeństwa kiedy zaczął zachowywać się normalnie, żeby go dalej grzały) i miał pusty brzuszek (możliwe, że był nie tylko głodny, ale też odwodniony, bo było mu widać żeberka, a syte maluchy są "pyzate")... A znalazłam go bardzo blisko gniazda, bo zaraz przy wejściu (obok otworu).

[kulek]

Może maluch był chory i matka go odrzuciła? Nie wydaje mi się żeby szczurek odszedł przez wygłodzenie, chyba, że nie przyjmował pokarmu już wcześniej...

W temacie adopcyjnym napisałaś:

A tak w ogóle to nie mogę się doczekać, aż maluchy zaczną wyłazić, a mamusia przestanie je zbierać na każdym kroku...

[Jinx]

W temacie adopcyjnym napisałaś:

A tak w ogóle to nie mogę się doczekać, aż maluchy zaczną wyłazić, a mamusia przestanie je zbierać na każdym kroku...

Tak pisałam, ale tylko i wyłącznie w kontekście przeniesienia ich do większej klatki. Chodziło mi po prostu o to, że dobrze by było jakby jakimś cudownym sposobem czas minął szybciej niż zwykle.

Nie wydaje mi się żeby szczurek odszedł przez wygłodzenie, chyba, że nie przyjmował pokarmu już wcześniej...

Chodziło mi o wyCHłodzenie, a nie wygłodzenie... Bo nie wydaje mi się, żeby ominął więcej niż jeden posiłek, więc głód go nie zabił. W zasadzie możliwe, żeby został odrzucony (jak wyciągałam ciałko tamtego biednego malca z gniazda, to leżał na uboczu... a nie z resztą rodzeństwa [a tam go położyłam i się tulił]).