O szczurze -> Szczur laboratoryjny

Czyli jak możesz zyskać sławę i uznanie pomagając nam w tworzeniu Artykułów.
Awatar użytkownika
Marcin
Posty: 690
Rejestracja: śr gru 12, 2001 12:28 am
Lokalizacja: Będzin
Kontakt:

O szczurze -> Szczur laboratoryjny

Post autor: Marcin »

Link do artykułu

Czyli wszystko o szczurze laboratoryjnym
- http://szczury.org -

Niechlujne, pozbawione interpunkcji i pełne błędów wiadomości to tak, jakbyś komuś np. postawił piwo w usyfionym, klejącym się kuflu z pływającą muchą w środku i tłumaczył się że masz problemy z myciem...
jutka
Posty: 395
Rejestracja: sob gru 25, 2004 10:19 pm

O szczurze -> Szczur laboratoryjny

Post autor: jutka »

Przeczytałam tę notatkę o laboratoryjnym i pomijając to, że jest krótka, to trochę dziwna :shock:
Traktowane są jak obiekt kultu, jak maskotka przytulanka, stanowią symbol osób o odmiennych przekonaniach lub pełnią rolę kieszonkowego psa.
Obiekt kultu? (szataniści ani chybi). Symbol osób o odmiennych przekonaniach też się jakoś dziwnie kojarzy...
Szczury białe, nie pochodzą w prostej linii wyłącznie od albinotycznego szczura wędrownego. Są one efektem krzyżówek szczura śniadego i albinosów.
Szczur wędrowny i śniady to dwa różne gatunki - ich potomstwo byłoby niepłodne, więc to niemożliwe, żeby szczur domowy był wynikiem krzyżowki.
Hodowca, który podejmie się trudu rozmnażania szczurów w mieszkaniu może uzyskać, małe szczurki wyglądające naprawdę zabawnie.
Brzmi, jakbyśmy do tego zachęcali...

Zebrałam więc wszystko, co znalazłam o historii szczura domowego, laboratoryjnego i rasowego. Zaznaczam, że jest to tłumaczenie - mogą być w nim nieścisłości i błędne terminy, proszę o przejrzenie:

Szczur udomowiony

Początki


Kiedy ludzie z myśliwych i zbieraczy stali się rolnikami, jednocześnie ich losy splotły się z losami szczurów. Ludzie nauczyli się uprawiać i gromadzić zboże, a szczury nauczyły się, że łatwiej jest korzystać z tych zbiorów, niż radzić sobie samemu. Odkryły też, że ludzkie mieszkania zapewniają doskonałą ochronę przed żywiołami. Tak rozpoczęło się współżycie ludzi i szczurów. Jakkolwiek nie było ono zbyt przyjazne, w sposób nieunikniony prowadziło do tego, że w końcu ktoś złapał i zatrzymał szczura jako zwierzę domowe. Te pierwszy "udomowiony" szczur był najprawdopodobniej zwykłym, dziko ubarwionym Agouti; z drugiej strony, mutacje barwne są dość częste. Nietypowo ubarwione osobniki pojawiały się od czasu do czasu w stanie dzikim. W wielu kulturach białe zwierzęta cieszą się mistycznym szacunkiem, jako symbol szczęścia i czystości. Dlatego białe szczury (albinosy) często nie były zabijane, ale odławiane i oswajane.

Szczury wędrowne w Anglii

Gatunek, który został udomowiony to szczur wędrowny, Rattus norvegicus. Od niego pochodzą szczury, które obecnie nazywamy laboratoryjnymi lub domowymi. Gatunek ten zaczął systematycznie kolonizować Europę, a w szczególności Anglię, na początku XVIII wieku. Wkrótce po przybyciu zdominował zamieszkującego ten obszar szczura śniadego (Rattus rattus). Ponieważ szczury wędrowne były większe i łatwiej przystosowywały się do zastanych warunków, mogły się rozmnażać nawet w takich miejscach, które dla szczurów śniadych były niedostępne. Anglia została zalana szczurami.

Nadmiar gryzoni doprowadził do powstania dość niezwykłego sportu. W wiktoriańskiej Anglii łapano duże ilości szczurów, aby wykorzystać je w tak zwanych rat pits - "szczurzych jamach". Ta rozrywka była szczególnie popularna w Londynie. Polegała na umieszczeniu dużej liczby szczurów w zamkniętym pomieszczeniu z psem. Pies starał się zagryźć wszystkie szczury, a ten, który zagryzł ich najwięcej w najkrótszym czasie, był ogłaszany zwycięzcą. Robiono zakłady na duże kwoty.

Ponieważ naturalne mutacje barwne zdarzają się dość często, niezwykle ubarwione osobniki stale pojawiały się w tego rodzaju miejscach. Przynajmniej jeden właściciel "szczurzej jamy" zajmował się też ich hodowlą. Był to Jimmy Shaw, który zarządzał jednym z największych domów gier w Londynie. Odnotowano, że hodował i rozmnażał niezwykle umaszczone zwierzęta. Można przypuszczać, że sprzedawał je potem jako zwierzęta domowe.

Szczury domowe w Anglii

Ponieważ pojawiły się tak ogromne ilości dzikich szczurów, potrzebna była jakaś forma kontroli. Doprowadziło to do powstania nowej profesji - szczurołapa. Jeden z nich, Królewski Szczurołap Jack Black, może być uznany za twórcę pierwszego prawdziwego udomowionego szczura. Kiedy napotykał jakieś niezwykle ubarwione zwierzę, zatrzymywał je i rozmnażał. Miał w swojej hodowli szczury białe, czarne, rude, szare i ze znaczeniami. Rozmnażał je i sprzedawał jako zwierzęta domowe. Beatrix Potter była podobno jego klientką. Miała białego szczura o imieniu Samuel Whiskers, któremu dedykowała książkę pod tym samym tytułem. Damy dworu trzymały szczury w wykwintnych, pozłacanych klateczkach, mówi się, że nawet królowa Wiktoria miała jednego czy dwa.

W pierwszych latach XIX wieku zaczęto sprowadzać do Europy kolorowe myszy (z Japonii lub Chin) i krzyżować z myszami angielskimi. Hodowle te stały się całkiem popularne, zwłaszcza w Anglii, gdzie w 1895 roku powstał National Mouse Club (Narodowy Klub Myszy). Ustalono standardy dla różnych odmian i organizowano wystawy. To dzięki tej organizacji narodził się szczur rasowy.

W 1901 roku Miss Mary Douglas, "matka szczurów rasowych", napisała list do National Mouse Club z prośbą o ustalenie standardów również dla szczurów. NMC zgodził się i pierwsze standardy określono jesienią 1901 roku. Szczur należący do Mary Douglas, czarno-biały kaptur, wziął udział w wystawie 24 października 1901 w Aylesbury i wygrał nagrodę "Best in Show". Do 1912 zainteresowanie szczurami wzrosło tak bardzo, że klub oficjalnie zmienił nazwę na National Mouse and Rat Club (Narodowy Klub Szczurów i Myszy).

Niestety szczury rasowe straciły na popularności po śmierci Mary Douglas w 1921 roku. W ciągu kilku następnych lat zainteresowanie nimi stale słabło i w 1929 roku klub przeorganizował się, usuwając szczury z nazwy. National Mouse Club istnieje do dzisiaj. W ciągu następnych 45 lat zainteresowanie rasowymi szczurami było bardzo sporadyczne. Kilka razy niewielka grupa ludzi próbowała utworzyć klub szczurzy - nie było jednak wystarczającej liczby chętnych, żeby rozpocząć coś poważnego.

Szczur laboratoryjny

Pierwsze lata XIX wieku to również duży rozwój nauk przyrodniczych, toteż gryzonie jako zwierzęta doświadczalne (tak szczury jak i myszy) okazały się wręcz niezbędne. Właśnie te zwierzęta przyczyniły się do wielu bezcennych dla ludzkości odkryć. W Europie badania laboratoryjne na białych szczurach rozpoczęły się dość wcześnie - już w 1828 roku. Crampe dokonał pierwszych eksperymentów hodowlanych w latach 70. i 80. XIX wieku. W tym samym czasie zaczęto przewozić białe szczury z Europy do Ameryki. Pierwszy "oficjalny" amerykański szczep szczurów laboratoryjnych to słynne albinosy Wistar, sprowadzone z Aglii na potrzeby Philadelphia Wistar Institute. Hodowla została założona w 1909 roku przez Helen Dean King. (Obecnie niemal wszystkie szczepy szczurów laboratoryjnych pochodzą od pierwszych szczurów Wistar. Najbardziej znane szczepy to: Wistar, Sparque-Dawley, August, Lewis, Buffalo oraz Long Evans. W Polsce najczęściej wykorzystuje się szczepy Wistar oraz szczury będące krzyżówkami międzyszczepowymi).

Szczury domowe w Stanach Zjednoczonych

Większość rasowych szczurów w Stanach pochodzi z laboratoriów. Poradniki z lat dwudziestych dotyczące opieki nad zwierzętami proponują skontaktowanie się z miejscowym laboratorium albo uniwersytetem w celu uzyskania białego szczura. Jeśli to się nie powiodło, zalecały skontaktowanie się z właścicielem sklepu zoologicznego, który z kolei mógł prosić hurtownika o sprowadzenie szczura. Najwyraźniej ludzie, którzy hodowali zwierzęta dla sklepów zoologicznych zaopatrywali również laboratoria. Jest jednak pewne, że udomowione szczury istniały w Ameryce jeszcze przed szczepem Wistar - zachowało się wiele druków ulotnych i bibelotów przedstawiających oswojone białe szczury.

Współczesne kluby i stowarzyszenia

Punktem zwrotnym w historii szczura domowego był rok 1976. W styczniu tego roku powstało National Fancy Rat Society (Narodowe Stowarzyszenie Szczurów Domowych). Była to pierwsza na świecie organizacja "tylko dla szczurów". Ustalała ona standardy, publikowała newsletter, organizowała wystawy. Od 1976 roku zainteresowanie szczurami zaczęło gwałtownie wzrastać, pojawiło się wiele nowych odmian.

Pierwszy amerykański klub, Mouse and Rat Breeders Association (Stowarzyszenie Hodowców Szczurów i Myszy), powstał w 1978. W 1983 natomiast narodziło się American Fancy Rat and Mouse Association (Amerykańskie Stowarzyszenie Szczurów i Myszy Domowych). Od tego czasu importowano szczury z Anglii, dzięki czemu teraz w Stanach dostępne są wszystkie odmiany występujące za granicą. Istnieje kilka klubów w Stanach i wiele organizacji na całym świecie, m.in.:
Finnish Fancy Rat Society
Swedish Rat Society
Norwegian Fancy Rat Society
International Rat Fan Club (Holandia)
Australian Rodent Fanciers Society
New Zealand Rat Club

Źródła:
http://www.afrma.org
http://www.eadieshouse.org/eadies/roypresentsnew.html
http://ratbehavior.org
http://en.wikipedia.org
"Naszym celem jest pomszczenie krzywd, które przyroda poniosła z rąk ludzi. Cel ten osiągniemy poprzez zatapianie tankowców, wykolejanie pociągów wiozących toksyczne substancje oraz wysadzanie w powietrze elektrowni atomowych. Bądźcie z nami".
ODPOWIEDZ

Wróć do „Poprawiamy artykuły”