Dlaczego szczury powinny byc trzymane razem?

[kulek]

To pokaż, że rozumiesz i zaadoptuj towarzyszkę / towarzysza dla swojego szczura / szczurki.

Dla małej Effie towarzyszka jest w drodze. Zobaczymy.

[matrix360]

To pokaż, że rozumiesz i zaadoptuj towarzyszkę / towarzysza dla swojego szczura / szczurki.

Dla małej Effie towarzyszka jest w drodze. Zobaczymy.

Przeoczenie

[alken]

Żal mi tylko tych wszystkich małolatów, które są naprawdę odpowiedzialne i starają się zapewnić jak najlepszą opiekę tym zwierzakom, a wy ich besztacie i naciskacie żeby suszyły głowę rodzicom od razu o całe stado... Po prostu nie do końca wydaje mi się to wporządku i tyle.

nie wiem czy ktoś jest odpowiedzialny jak bierze szczura a potem twierdzi że na dwa nie ma warunków. warunki na dwa trzeba mieć mniej więcej takie jak na jednego, bo klatka i tak musi być przestronna, czasu się im tyle samo poświęca, trzeba mieć odłożoną kasę na weta a szczury nie pochłaniają jakichś niewyobrażalnych ilości karmy żeby to było odczuwalne bardziej przy dwóch niż przy jednym. więc tłumaczenie brakiem warunków to bullshit. a że mama nie pozwala to też inna sprawa, bo zwykle jest tak, że jak dzieciak wymusza na rodzicu zakup jednego, albo stawia przed faktem dokonanym, to drugi jest już faktycznie niemożliwością, ale to też nie należy do odpowiedzialnych wyczynów, bo albo należy zdobyć pełną akceptację rodzica albo poczekać na usamodzielnienie jak się bierze jakiekolwiek zwierzę.

i nikt nie suszy głowy o całe stado, bo dwa szczury to nie stado nowoczesne poradnictwo dot. szczurów zaleca faktycznie stada od trzech- czterech osobników wzwyż (i w praktyce faktycznie taka szczurza społeczność fajnie funkcjonuje) ale nikt o to głowy nie suszy, ważna jest podstawa czyli dwa.

poza tym mając porównanie posiadania jednego a więcej szczurów, nie potrafię zrozumieć trzymania w pojedynkę, nie wiem co konkretnie czuje taki szczur przez całe swoje życie, ale funkcjonuje jak warzywo, a gdy np. jest chory czy umiera, od człowieka dostaje zero wsparcia psychicznego, bo człowiek jest w stanie mu tylko ulżyć w cierpieniu lekami bądź eutanazją.

[Flaumel]

Nie wiem czy było, nie mam siły szukać, ale dla nowszych użytkowników forum i tak wątek odkopię Bo ostatnio namiętnie go szukałam.

http://www.youtube.com/watch?v=cDy3bMRu ... re=related

[dusiaczek]

ja Cieee aż se do opisu link walnęłam... Słodkie

[ermenika]

Za pierwszym razem miałam jednego szczura, za drugim również. Teraz zdecydowałam się na rodzeństwo i widzę, że jest to bardzo zła decyzja. Ile się tu naczytałam jakie jest egoistyczne trzymanie szczurków pojedynczo, że to okrutne, że szczurek bez towarzysza jest nieszczęsliwy. Moje tylko do 3 miesiąca były razem. W 4 zaczęły ze sobą walczyć, myślałam, że to minie, ale niestety zaczęła lać się krew i musiałam rozdzielić braci. Próbowałam jeszcze łączyć je kilkakrotnie, ale ostatnio walka zakończyła się poważną raną u jednego szczurasa. Miały być szczęsliwe razem, a efekt jest taki, że są szczęśliwe jak są osobno. W stosunku do mnie nie wykazują agresji. Jedno jest pewne, nigdy więcej nie przygarnę dwóch szczurów.

[syntonia]

Za pierwszym razem miałam jednego szczura, za drugim również. Teraz zdecydowałam się na rodzeństwo i widzę, że jest to bardzo zła decyzja. Ile się tu naczytałam jakie jest egoistyczne trzymanie szczurków pojedynczo, że to okrutne, że szczurek bez towarzysza jest nieszczęsliwy. Moje tylko do 3 miesiąca były razem. W 4 zaczęły ze sobą walczyć, myślałam, że to minie, ale niestety zaczęła lać się krew i musiałam rozdzielić braci. Próbowałam jeszcze łączyć je kilkakrotnie, ale ostatnio walka zakończyła się poważną raną u jednego szczurasa. Miały być szczęsliwe razem, a efekt jest taki, że są szczęśliwe jak są osobno. W stosunku do mnie nie wykazują agresji. Jedno jest pewne, nigdy więcej nie przygarnę dwóch szczurów.

Zdarzają się trudniejsze przypadki, ale to nie znaczy, że trzeba się od razu poddawać i zakładać, że szczury są szczęśliwsze pojedynczo. Skoro zaczęły nagle ze sobą walczyć to pewnie przez hormony (o ile to samce?). Myślałaś o kastracji? Nadal uważam, że Twoje podejście do sprawy jest egoistyczne. Raz się nie udało, a Ty obrażasz się na cały świat i stwierdzasz, że wszyscy się mylą. Jest wiele trudniejszych przypadków łączenia, a jednak się udaje jakoś rozwiązać sytuację. Może coś źle robisz? Jeśli to samce to naprawdę poważnie pomyślałabym o kastracji, a nie skazywała do końca życia na samotność. To często pomaga. Czasami szczury mają nagłe napady agresji w okresie burzy hormonów i to też trzeba przeczekać.

[ermenika]

Zdarzają się trudniejsze przypadki, ale to nie znaczy, że trzeba się od razu poddawać i zakładać, że szczury są szczęśliwsze pojedynczo. Skoro zaczęły nagle ze sobą walczyć to pewnie przez hormony (o ile to samce?). Myślałaś o kastracji? Nadal uważam, że Twoje podejście do sprawy jest egoistyczne. Raz się nie udało, a Ty obrażasz się na cały świat i stwierdzasz, że wszyscy się mylą. Jest wiele trudniejszych przypadków łączenia, a jednak się udaje jakoś rozwiązać sytuację. Może coś źle robisz? Jeśli to samce to naprawdę poważnie pomyślałabym o kastracji, a nie skazywała do końca życia na samotność. To często pomaga. Czasami szczury mają nagłe napady agresji w okresie burzy hormonów i to też trzeba przeczekać.

Skoro napisałam bracia, to jasne, że chodzi o samce . Dla mnie kastracja jest okaleczeniem zwierzęcie, więc nie zafunduję jej swoim zwierzakom. Nie obrażam się na cały świat, ale nie zamierzam patrzeć jak szczur zagryza drugiego szczura, ilośc krwi którą widziałam podczas ostatniej bitwy jest dla mnie wystarczającym powodem by już nie miec dwóch szczurów. Nie widzę tu swojej winy i egoizmu, szczury mają przestonne pomieszczenie, mają do biegania 2 pokoje, są dobrze odżywione, problem leży zapewne w szalejących hormonach. Próbowałam psikania woda podczas starć, dominowania samców poprzez przewracanie na plecy, ale szczury nic sobie z tego nie robią. Po prostu chcą się zagryźć. Mamie mówiłam, że szczury razem lepiej sie chowaja, a teraz jest wściekła widząc, że jest z nimi tyle kłopotu...

[klimejszyn]

kastracja pewnie by pomogła. ale nie, lepiej męczyć zwierzę samotne, niż spróbować...

[alken]

ermenika, zapewne wolałabyś całe życie przeżyć w samotności, izolacji niż bez jakiejś części ciała, której i tak nie używasz?

zapewniam Cię, że szczur nie tęskni za swoimi jajcami, nie czuje się źle bez nich, za to jeśli poziom hormonów nadal będzie się utrzymywał na takim, który teraz powoduje agresję, to nie będzie to zbyt zdrowe dla szczura. wkrótce Ty możesz się stać obiektem wyładowania agresji, buzujące hormony powodują ciągły stres, który wykańcza organizm.

jedno jest pewne, masz rację, nie przygarniaj już nigdy dwóch szczurów. nie przygarniaj żadnych proponuję chomika, wtedy nie będziesz postępować wbrew naturze zwierzęcia.

[ermenika]

A skąd wiesz czy nie tęskni za swoimi jądrami, siedzisz w psychice szczura? Poza tym kastracja niesie ze sobą ryzyko infekcji, nie wybudzenia szczurka z narkozy itd...
Teraz mam dwa szczury, w przyszłości będe mieć jednego, ja o tym decyduje nie Ty

[Astry]

Ee, ja mam jednego kastrata i jakoś nie wydaje się nieszczęśliwy z tego powodu . Mam też jednego samca czekającego na kastrację, mieszkającego samego i widzę jak powoli mi gaśnie . Chcę go wykastrować jak najszybciej, ale najpierw trzeba mu paluszek wyleczyć. On naprawdę jest nieszczęśliwy, czasem puszczam go razem z moim facecikiem ale nie często, też ze względu na paluszek. On jest przygaszony, widać po oczach, że smutny. A kastrat? Śpi na jednej wielkiej kupie złożonej z samiczek, pulsuje oczami, później z nimi biega. Na wybiegu biega, biega i biega, czasem do mnie przyjdzie. Jest szczęśliwy! I o jajach zapomniał . Ja wiem, że jest ryzyko. Ale ja wolę zaryzykować niż skazać szczura na samotność.

[klimejszyn]

jak sie skorzysta z usług sprawdzonej lecznicy, to szanse na niepowodzenie zabiegu jest niewielkie.

[syntonia]

A skąd wiesz, że szczur jest szczęśliwy bez drugiego szczura? Siedzisz w jego psychice? To, że atakuje swojego brata to jest kwestia hormonów, ale to nie zmienia faktu, że sam jest nieszczęśliwy. Zwierzęta często się kastruje i rzadko to wpływa negatywnie na ich psychikę. Jeśli pójdziesz do dobrego weta ryzyko, że coś się stanie jest małe.Warto zaryzykować dla jego dobra, bo będzie się męczył przez hormony. Jak już wyżej Ci pisali wysoki poziom hormonów wpływa negatywnie na zdrowie psychiczne i fizyczne szczura. Jesteś odpowiedzialna za swoje zwierzaki i powinno Ci zależeć na ich dobrze.

[Effie]

Powiem to tak... Ja miałam kiedyś moją Julcię, to ona sprawiła, że życie bez ogonków stało się nieznośne. Ona całe życie była sama i nie wydawała mi się być nieszczęśliwa. Całymi dniami sobie spała, chętnie przychodziła do ręki, miałą apetyt, czasem sobie biegała po pokoju. Teraz wiem, że jej warunki życia były tragiczne, ale cieszyła się długim, zdrowym życiem. Teraz mam trzy ogonki, jest fajnie, ale wcale nie są w sobie tak zakochane jak w tym filmiku. Raczej się ze sobą nie bawią. Iskają się i dwie z nich śpią razem. Czasem się między sobą przepychają i jak to dzieci... jak jedna coś dostanie, druga i trzecia też musi Nie wiem, czy są ze sobą szczęśliwsze, niż gdyby były w pojedynkę... ale na pewno są bardziej... hmmm... żywe. Aktywne, energiczne, zwinne, nie śpiące, osowiałe, leniwe...