szczury.org

Hej, nie bardzo wiedziałam do jakiego działu to zamieścić. Przydałby się dział o psychologii... Jak to moja kumpela stwierdziła, za dużo filozofuję i z tego ten temat. Otóż zastanawiam się czy szczur widzi w nas żywe istoty czy tylko podpórki do łażenia i znaczenia. Czy jesteśmy ich kumplami czy terenem. I czy dla nich nasze ręce są częścią tego samego człowieka co głowa czy nie. Czy uważają za towarzysz nasze ręce czy nas samych jako całość. Wiem, że może to głupie wywody, ale od zawsze, od kiedy mam małe zwierzęta w domu, zastanawia mnie to zagadnienie. Co myślicie?

Jeżeli szczur przychodzi do ciebie, kiedy jesteś smutny, trąca noskiem i zwijając się w kłebek zasypia, to niemozliwe, że jesteśmy tylko ich terenem czy karmnikiem.

Myślę, że angelsdream ma rację. W końcu okazują nam uczucia przez własnie takie przychodzenie, szturchanie noskiem...

Mnie też zawsze zastanawiało czy szczur wie, że moja noga czy ręka to też ja :khihi:

Ja jestem pewna, ze wiedza. U mnie np. Kawka jest taka spryciulą, ze wie doskonale gdzie podgryzc, zaczepic. Wybiera same delikatne i, co ciekawe, dla ludzi miejsca najwiekszej wrazliwosci i najbardziej chronione. kawka wie doskonale, ze ciagniecie mni z rękaw bluzki nie dziala, za to w 100% zwroce na nia uwage, gdy mnie dziabnie zaczepnie w najmniejszy palec u nogi, pod kolanem, w pachę, czy miedzy palcami dloni (o bardziej intymnych miejscach nie wspomne... :? )

Wydaje się więc, że mają jakąś świadomośc tego, co dzieje się z nami ludźmi.

No tak dokładnie, szczury doskonale wiedzą gdzie maja "zaatakowac" Wiec chyba dokładnie nas widza

Ja kiedyś czytałam że szczury w przeciwieństwie do niektórych innych zwierząt traktuja człowieka jako całość i doskonale wiedzą jaka część do człowieka należy.
Czytałam też że zaprzyjaźnione z ludźmi szczury postrzegają ludzi jako "ogromne szczury". O tym ma świadczyć np.znaczenie-obsikiwanie człowieka, czyszczenie i iskanie włosów itp,
a także to że tylko człowiek jest "innym szczurem" a reszta istot dzieli sie na takie co moga szczura zjeść i takie które szczur może zjeść.

Hmm... ciekawe. Po tym, jak ostatnio zaczęłam się dogadywać z moim szczurkiem (mam go od niedawna) muszę powiedzieć, że to racja. Zwłaszcza kiedy szukają u nas schronienia to szukają go w nas samych, a nie w jakiejś garderobie. To naprawdę zadziwiające stworzenia.

Moje szczury np. często nie chcą jeść dopóki nie powiem, że mogą.

Szczur biegal po biurku na ktorym stal kubeczek po serku wiejskim z brzoskwiniami. Szczur podszedl, powachal, oblizal się i mimo, że potem bylam plecami odwrocona i zajeta czym innym nie tknął tego serka. Aż do momentu, kiedy nie wstawiłam mu kubeczka do klatki.

[quote="angelsdream"]Moje szczury np. często nie chcą jeść dopóki nie powiem, że mogą. [/quote]
Moje takich dylematów nie mają, kradna i wieją ile sił w łapkach

Mój brat opowiadał że jak dłuższy czas leży bez ruchu, to jego szczur podchodzi i ciągnie go za rękaw albo podgryza jakby sprawdzał co się mojemu kumplowi stało że tak leży.

Tez mysle, ze szczury traktuja swojego opiekuna jako szczura, ale wiekszych rozmiarow. Szczegolnie to widac, gdy ma sie z ogonkiem blizszy kontakt - niezapomiane i wspaniale uczucie. :zakochany:

Esti, zgadzam się z tobą każdą ręką i nogą :lol:

Dla szczura rozmiar sie nieliczy, :hihi: nawet tak przerośniętego osobnika (czyli nas) potrafią zdominować :flex:

Moje nigdy nie probowaly dominacji, uznaja moja wyzszosc, choc nigdy jakos specjalnie sie o nia nie staralam.