szczury.org

Stało się. Mimo smutku, że trzeba było małego oddzielić już od mamy i siostry, zapakowaliśmy świniaczka do transportera i przywieźliśmy wczoraj do domu. Noc spędził zagrzebany w kocyku, dziś rano kocyk zabraliśmy, żeby go trochę zachęcić do zwiedzania i jedzenia. Od razu zaczął wcinać. Mimo że jeszcze nie przyzwyczaił się całkiem do nowego lokum, jest już bardzo oswojony z człowiekiem, wyjątkowo spokojny i miziasty. Ze szczurów żaden nie był tak spokojny, no może Węgiel ewentualnie dawał tak ze sobą wszystko robić

Drodzy państwo, przedstawiam Wam Baranka!




Baranek otrzymał imię jeszcze od mojej mamy, kiedy ledwo co pojawił się na tym świecie. Mama zawołała "O, jaki to baranek!". Jego siostra i mama mają proste futerko, więc się wyróżniał. "Robocze" imiona malców (siostra nazywa się Kawa) zostały nadane, kiedy nie mieliśmy jeszcze pojęcia o płci. Dziwnym trafem płeć okazała się zgodna i tak już zostało. Nie umiałabym nazywać Baranka inaczej

O rety, ale on ma świetne umaszczenie

Świetny, jakby dwie różne połówki maski założył!

Świneczek cudny
Niech się chłopak chowa zdrowo

No prześliczny ten Baranek!Niech zdrowo się chowa i prędko doczeka równie udanego towarzystwa!

Dziękuję za komplementy w imieniu Baranka
Nieśmiały jeszcze z niego chłopak. Czasem trudno złapać, ale schwytany nie wyrywa się i potrafi naprawdę długo siedzieć na kolanach, kiedy się go głaszcze. Żarłoczny jest bardziej niż 3 szczury razem wzięte (ale świnki mają inny sposób odżywiania), a bobczy... no, bez komentarza, ile to bobczy. Małe stado szczurze nie miało tylu bobów w klatce po tygodniu, ile on ma po 2 dniach. A przecież ma być jeszcze drugi wieprzek
Ale maty w klatce wcale nie gryzie - grzeczniejsze to od szczura

A jak z zostawianiem za sobą bobków jak chodzi po pokoju?

Na razie robi tam, gdzie czuje się najbezpieczniej, czyli w klatce. Pod ukochanym kocykiem, ew. przy paśniku z sianem
Ale zobaczymy, jak mu się zwyczaje zmienią, gdy się oswoi, no i jak drugi chłopak będzie robił, bo pewnie jak szczury uczą się od siebie nawzajem.

Jeeeej, jaki słodziak, jakie ma wielkie łapki pewnie jeszcze malutki jak na świniaka... ciężko mi sobie wyobrazić takiego na żywo
Dobrze, że do was trafił, w domu bez zwierza jest tak... pusto.
W końcu one też potrafią pocieszać

Malachit, jest jeszcze malutki, to dzieciak, niewiele ponad 3 tygodnie. 234 g dopiero waży Ale już przegonił siostrę, która urodziła się od niego większa.
O, będzie widać na zdjęciu, jakie to małe - wprawdzie mąż ma wielkie łapy, ale myślę, że skalę da się ocenić prawidłowo

To ostatnie zdjęcie powinno wisieć wszędzie, gdzie ludzie potrzebują poprawy humoru. W szpitalach na przykład, a poradnie zdrowia psychicznego mogłyby w ogóle zamknąć podwoje. Rozkoszniaczek!

valhalla to gabarytowo masz na razie szczura, nie świniaka

Duana, i to małego szczura - moje ogony ważyły średnio po 600 g

IHime - tak jest! Ja patrzę na niego i od razu się uśmiecham. Kochany z niego maluch.

Jaki słodki prosiaczek . A to ostatnie zdjęcie, cuuuudo

Jeeeej, to trzecie zdjęcie aż podesłałam swojemu tżowi, niech też się uśmiecha
Co za słodziak, a najlepsze, że mój Ifryt wygląda identycznie, jak się go tak trzyma! Wiedziałam, że on nie jest do końca szczurem
A bardzo ten Baranek hałasuje? Mam uraz do świnek przez to, że mojej koleżanki świnka ciągle piskała, przestawała tylko jak jadła