Łażą za mną krok w krok, śpią ze mną. Jak usiądę z nimi na podłodze to szarańcza obłazi mnie z każdej strony 
Wydaje mi się, że z psami żyjącymi w stadzie, po części jest tak, jak ze szczurami. Kochają człowieka, uwielbiają z nim być ale nie są od niego uzależnione. Potrafią się obyć przez większą część czasu bez niego. Każdy gatunek najlepiej czuje się wśród swoich (może z wyjątkiem ludzi). Nam też byłoby ciężko żyć tylko wśród psów, kotów czy szczurów. Stado ułatwia opiekę, przejmują część obowiązków i to jest zdrowe
Dyzio marzyciel, potrafi godzinami leżeć lub siedzieć w jednym miejscu, patrzeć tępo w jeden punkt i rozmyślać 
Zawiesza się wtedy i nic ze świata zewnętrznego do niego nie dociera. Ale nie dajcie się zwieść pozorom, kawał z niego chama 
Próbował podporządkować sobie wszystkie psy, nas również. Skakał rozpędzony na plecy, podgryzał jak coś mu się nie spodobało. Ma bardzo wysoki próg bólu i ogromną siłę. Nie poddaje się, nie rezygnuje, idzie do przodu, za wszelką cenę. Ze względu na to, że robił się niebezpieczny dla siebie i innych jest chemicznie kastrowany. Pomogło, zaakceptował hierarchię w stadzie i wszyscy żyją zgodnie i szczęśliwie 
Carly 
Rajka, Sky , Łatka, Pulpi
