Pewna użytkowniczka napisała do mnie, czy mogłabym napisać dla niej wiersz, żeby przekonać jej mamę na drugiego szczura. No i napisałam. Teraz się wam pochwalę.
Samotna, mała kulka usiadła w kącie klatki
Teraz wcina chrupka, wcześniej gryzła kratki.
Nie chce siedzieć w klatce zamknięta,
bo to dla jednego szczura prawdziwa udręka.
No bo co on ma sam w niej robić?
Samemu jeść, samemu spać, samemu klatkę bobkami ozdobić?
A właścicielka nie zawsze ma czas dla ogona.
Bo to szkoła, bo to praca, bo ciągle jest zagoniona.
Szczur siedzi smutny, ale rozumie ludzkie potrzeby.
Niech więc człowiek też zrozumie jego szczurze problemy.
Szczur nie lubi siedzieć sam, bo się bardzo nie lubi nudzić.
Nie cierpi sam spać, bo się do kogo nie ma przytulić.
Nie chce sam jeść ogórka, no bo z kim stoczyć walkę o niego?
Lepiej smakuje posiłek, który się w trudzie zdobyło, kolego.
Szczur nie lubi karmy skubania,
jeśli się od stada za najlepszy kąsek nie dostanie lania.
Samotne wybiegi nie dają szczurowi radości,
nawet kiedy ludzie mają ludzkich gości.
Skoro więc człowiek drugiego człowieka potrzebuje,
czemu swego ogona samotnością truje?
Niech najpierw sam posiedzi w pustym pokoju
i zobaczy, jak to nie mieć nikogo swojego pokroju.
Człowiek szczurowi szczura nie zastąpi,
więc niech czym prędzej do działu adopcyjnego wstąpi.
Wiele tam biednych, samotnych stworzonek,
które tylko czekają na już zaszczurzony domek.
Nie czekaj więc z adopcją, bo nie ma powodów ku temu
drugiego ogona powinieneś przygarnąć już dawno,
Bo żadnemu szczurowi nie jest dobrze samemu.
Samotny szczur to nieszczęśliwy szczur.
Więc nie doprowadzaj szczura do stanu, gdzie będzie chciał mieć na szyi sznur.
Gdy szczur ma kompana, ma wesołe życie.
Pełne szczęścia i radości. Ogon jest wtedy na życiowym szczycie.
Szczur musi mieć kompana,
po dwóch szczurach jest niewiele więcej sprzątania.
Za to o wiele więcej miłości i szczęścia,
Radosna będzie buzia szczura, Twoja buzia będzie uśmiechnięta