Chorowała od października. Na początku miała guza, zoperowany tłuszczak. Po niecałym miesiącu pojawił się kolejny "guz". Tym razem to torbiel, najpierw jedna, później druga. Obydwie spowodowane moim zdaniem gromadzeniem się mleka w sutkach. Torbiele rosły w zastraszającym tempie, do tego pomiędzy nimi pojawiło się coś kolejnego. Następny guz. Nie oddałam jej na zabieg, ponieważ trzy godziny po takiej zwykłej sterylce (a to mogło teoretycznie pomóc) odeszła jej mama. Podejrzewam niestety genetykę. Poza tym jako że torbiele były od siebie w sporej odległości na raz można usunąć jedną, więc Zorcię czekałyby dwie-trzy operacje. A że najmłodsza nie była, to stwierdziłam, że nie będę już dawać jej na stół. Nie było szans na wyleczenie, ani nawet na zatrzymanie choroby. Z dnia na dzień było gorzej. Nawet leczenie sterydami nie pomagało.
Wczoraj zdecydowałam się ją uśpić - miała już problemy z chodzeniem i wspinaniem się przez torbiel przy tylnej łapce, problemy z trzymaniem pokarmu w łapkach przez torbiel pod pachą, problemy z utrzymaniem higieny i z powodu osłabionego krążenia co jakiś czas puchła. Widać było po niej najmniejsze zmęczenie.
Zasypiała wczoraj na moich kolanach, głaskałam ją po wychudzonym pyszczku, nuciłam jej piosenki, mówiłam do niej cały czas. Mam nadzieję, że zapamięta mnie dobrze.
Leć Skarbie, moja mała dziewczynko, będziemy o Tobie pamiętać.
