To może jeszcze korzystając z okazji opowiem coś o moim Duszku Wikingu... Przeżył dwa lata, mam nadzieję że szczęśliwe. Mała kochana ciapa, lubił się przytulac, lizac mnie po buzi i podgryzac palce od stóp. Koneser wszelkiego rodzaju jogurtów, lubił spać na domku i grasowac po podłodze niczym lasica...

Dzisiaj odszedł mój ukochany szczurek Wiking. Dużo razem przeszliśmy i nigdy przenigdy go nie zapomnę. Na szczęście długo się nie męczył, jakąś godzinę czy dwie. Bardzo mi smutno, a klatka jest taka pusta...już nikt nie wystawia z niej swojego ciekawskiego noska. Mam nadzieję, że teraz jest mu lepie...