Ha, z Marcinka jeszcze będzie szczur. Zobaczysz, będzie tak jak mój Boguś - lizał, zgrzytał i pulsował ułożony na kolanach
Mam nadzieję, że Mauryckowy humor się zachowa jak najdłużej.

Ech. Przykre wieści. Teraz życzę Maurysiowi wielu ulubionych smakołyków i dobrego samopoczucia, jak najlepszego i jak najdłużej. Niech się paskudztwo choć zatrzyma. Te lizawki... zawsze tak smutno czytać, gdy coś im się dzieje... Mauryś jest ostatnim szczurem na forum, którego losy śledzę od dawna. ...

Na Bogusia bardzo dobrze działało mówienie, zbliżanie się powolnym krokiem i łapanie go w dwie dłonie (tzn. włożenie dłoni z dwóch stron pod szczura). Tak, że żadna łapka nie zwisała i nie tracił gruntu pod nogami. To był w sumie jeden z lepszych pomysłów w drodze ku szczurowi-pulsowaczowi-zgrzytacz...

Nie bój się.
Mój Kacperek, szczur pełen wigoru na co dzień, z energią galopującego słonia, po zabiegu, też trudnym, na brzuszku blisko siusiaka, był skołowany, smutny i jakby coś było nie w porządku...
Trzymam kciuki, by Albercik poczuł się lepiej.

Wiele dni nie wpadałam tutaj i takie wieści przegapiłam! Cudownie czytać, że spostrzegłaś zwierza w potrzebie
Dodatkowo Marcinek się socjalizuje. Kto by pomyślał
Ktoś się już zgłosił po psinkę?

Najbardziej w szczurach uwielbiałam tę stadność... te łapki kładzione na futerku kumpla, iskanie, piąstki.. Cudowny widok

Miło czytać takie dobre wieści!
Z Marcinka będzie jeszcze porządny szczur

tulcia, to że 100 szczurów coś lubi i je, nie znaczy że 101 będzie zachwycony. Po jakimś czasie niektórym szczurom zmieniają się smaki i można znowu spróbować podać im tę samą karmę. Poza tym ja nigdy nie miałam problemu z odsprzedaniem karmy na forum, jeśli moje szczury akurat jej bardzo nie polubi...

To ja czekam na zdjęcie tych dwóch dupek!
Dodatkowo, dopytuję, co tam u Maurysia?

Bardzo się cieszę.
Miło patrzeć, gdy szczury po prostu się starzeją
Fajne są takie leciwe kluseczki. Troszkę mi przykro, że doczekałam tego tylko z Kubusiem.
Ale trzymam kciuki, by u Ciebie trwał ten stan jak najdłużej

Ihime, jest nadzieja! Zawsze. Mimo tego, że to wszystko nie brzmi kolorowo, to jednak są przecież pozytywne zmiany :) Napiszę historię dającą nadzieję. Mój Boguś też był trudnym egzemplarzem. Nie aż tak jak Marcinek, ale to był mój pierwszy szczur i parę razy gdzieś w skrytości ducha pożałowałam... ...

I jak się misie czują?

Nie wątpię, że szczury by oddały wszystko najlepszym kumplom, ale... cóż Najczęściej to chyba kopniaki jednak.
Zresztą, może labiki są bardziej uczciwe

Jak tam Maurycek się miewa?

Ojej, strasznie to przykre, jak milczący szczurek, nagle daje znać o swoim nieszczęściu. I tak pięknie znosi. Ja pamiętam, kiedy Kubuś w kołnierzu w akcie wielkiej miłości do brata, taranował wszystko i chciał z nim pobyć, choć przez chwilę, tamten użarł kołnierz i uciekł nie rozumiejąc sytuacji. :P...