Przeczytałam wczoraj CAŁY Twoj wątek niemalże jednym tchem, i to późno w nocy
To, jak piszesz o szczurach, sprawia, ze człowiek (a przynajmniej ja znajduje dla tych małych stworzonek jeszcze więcej miłości i tkliwości w serduchu (jeśli to w ogóle możliwe). Czytając Twoje opowieści, ma się jasny dowód, ze szczury to nie są wcale bezmyślne zwierzątka klatkowe (taką opinię mam niestety nawet ja o niektórych gryzoniach), ale pełnoprawni, inteligentni towarzysze dnia codziennego o charakterach tak różnych i wyrazistych, jak wyraziste mogą być psy i koty. I nie sądzę, ze bardzo tu przesadzam. Myślę, ze był mi trochę potrzebny taki przekaz akurat teraz, gdy jedna z moich szczurzyc przeszła operację wycięcia guza i nie wiemy, czy coś znowu nie urośnie, a na dodatek wczoraj wydawała mi się markotna i nieswoja. Poczułam, jak strasznie kocham te moje paskudy z ADHD, które bynajmniej nie są słodkimi miziakami - ale pogłaskać też się dadzą, a co; paskudy jednak czy nie paskudy, pokazują mi jednak często że to MI ufają, JA jestem dla nich ważna, za MNĄ tęsknią. Z wzajemnością.ech, sentymentalnie się nieco zrobiło.. w każdym razie, dziękuję, a wątek będę śledzić na bieżąco
Wiesz...że jest mi miło, to słabe określenie 
, to Kwarki są takie, że... sama wiesz 
. Przeczuwałaś to zresztą , zanim nawet zaprzyjaźniłaś się z Bezimienną... czytając o niej, myślałam o moim Pierwszym; też zbyt krótkim życiem zapłacił za moje niedouczenie- przeżył ledwie kilkanaście miesięcy, mimo, że był leczony przez dobrego weta... zapłacił za to, że był pierwszy. Moja ciemnota była tak głęboka, że widząc ceglasty nalot na sierści- szukałam pod wanną, gdzie miał ulubioną kryjówkę- czegoś, co mu tą sierść barwiło... dziś myślę, że Pysiek, miał mykoplazmozę... miałam Ci to właściwie napisać, ale cały czas czekałam, aż wyjaśnisz, skąd masz te śliczne Dziewuchy - no!!! ileż można czekać? 
