Przed państwem: Tam Lin barokowy. W roli mrocznych symboli przemijania Tam Lin (jako szczur), mandolina (jako lutnia z pękniętą struną), książki które były mi już potrzebne mi na studiach (w roli książek, które powinny być otwarte), ogon Elma (jako coś, czego nie powinno wcale być).
Teraz, w ostatnim tygodniu sesyjnym, towarzyszy mi tylko jeden, zupełnie inny szczur. Dostałam go od braciszka, żebym za bardzo nie tęskniła za swoimi prawdziwymi, nad którymi tymczasowo sprawuje opiekę on. Miałam go ze sobą na egzaminie z literatury realizmu i naturalizmu, czasem siedział grzecznie w torebce, czasem skakał po ludziach i łaskotał wąsami. Połowę moich koleżanek pocieszał i odstresowywał, jedną przeraził. Tutmozis Rzecki, wierny przyjaciel z pozytywizmu.
W poniedziałek go zabiorę, chyba do pulsvetu, warto ogarnąć dogłębniej co z nim jest... Martwi mnie, że ogólną kondycję ma jakby był starszy, niż jest. Wiem, że po albinosie z zoologa nie powinnam się spodziewać bycia okazem zdrowia, ale trochę przesadza. Na razie siedzi na klatce i wcina sinlac, ,,maluchy" zamknięte, bo nie powinny się pod żadnym pozorem dobierać do nadmiarowego jedzenia, kulki armatnie jedne.
. Mimo, że jestem przyzwyczajona do najróżniejszych "scen zwierzęcych" to powolne umieranie Misi było dla mnie najtrudniejszym doświadczeniem, zwłaszcza moment w którym ten najłagodniejszy psiak świata zaczął mnie gryźć z bólu 
). Zapalenie płuc zaleczone, bestia trochę podtuczona (do swojej szczuplutkiej normy), zęby regularnie cięte. Tym razem Tam Lin znów nie odpowiedział na PIP? twierdząco. 