Mam dwie dwumiesięczne dziewczynki. Są u mnie od 3 tygodni. Wybrałyśmy metodę oswajania po dobroci, ponieważ dziewczyny nie dają się wziąć na rękę. Zaczęłam od podawania karmy z ręki, dawania jogurtu, gerberków, mówienie spokojnym tonem itd. Z ręką nie mają problemu, wchodzą do rękawa, jedzą z niej. Po tygodniu pobytu u mnie zaczęłam kłaść klatkę na łóżko, żeby mogły sobie wyjść, połazić po mnie, poznać teren. Z wychodzeniem jest tak, jedna z nich biega, włazi pod koc pod którym jestem ale tylko jak jest głodna, podobnie druga. Jedna, która jest bardziej spokojniejsza jak już się naje idzie do klatki i chowa się w tunelu i nie wychodzi w ogóle, nic nie pomaga, nie boi się mojej dłoni ani palców ale tak żeby wyjść po tym jak się naje to nie ma szans. Jej siostra z kolei jest strasznym głodomorem i jak otwieram klatkę to wychodzi i szuka jedzenia (pomimo, że dostała wcześniej), wszędzie wchodzi, czasami dostaje ziarenka i wtedy wpada w amok i jak nie dostanie to zaczyna podgryzać mi wargę, palce, wszystko i to boleśnie (nie wiem też do końca jak mam za to karać i czy powinnam) jej siostra też podgryza ale delikatnie. Od 3 tygodni mają codziennie taki wybieg po 2h chyba, że już się najedzą to wtedy chowają się w klatce, tak jak mówiłam nie ma szans, żeby je zabrać na ręcę, bo się wyrywają, wiem, że nie wszystkie szczury to lubią. Z głaskaniem jest tak, że tylko ta spokojniejsza pozwala się pogłaskać, jej siostra tylko jak jest zaspana tak to od razu chce gryźć
Czy po prostu są jeszcze za małe czy po prostu będą takie niedotykalskie i tylko będą mnie kojarzyć z jedzeniem ? Są już trochę u mnie a potrafią się same siebie nawzajem przestraszyć Nie miały złych doświadczeń wcześniej Czy może zrobić tak, że przenieść je w rękawie bez klatki na łóżko ? Dzięki za odpowiedzi 
