moje szczupaki kochane

[Cyklotymia]

[*] Ogromnie współczuję...

[unipaks]

Ol., takie wątpliwości zawsze w podobnych sytuacjach nami targają , to niestety nieuniknione, że się rozpamiętuje , rozważa to i tamto ; to ciężki czas po stracie kochanego pupila , kiedy się odczuwa dojmujący ból, oczywiste cierpienie i żal za kimś , kogo się ukochało. Jesteśmy z tobą , dobrze rozumiemy , czym jest taka strata małego wielkiego przyjaciela ...trzymaj się ...
Niech pozostaną z tobą w pamięci jak najlepsze chwile z Pistolem , który u ciebie znalazł taki dom , że lepszego nie mógłby sobie wymarzyć , i ogromne serce jakie dla Niego miałaś...
Przytul od nas wszystkich szczupaczki

[StasiMalgosia]

Ol dopiero przeczytałam... a wchodziłam do twojego tematu z zupełnie innym zamiarem niż zapalenie światełka. Tak bardzo współczuję
(*) na drogę od nas i jeszcze jedno (*) szczególnie jasne od braciszka.

[Jessica]

[merch]

(*) dla Pistolka


Nie wyrzucaj sobie, wbrew pozorom usunicie worczka u tak malego zwierzaczka to trudna operacja i wcal ni jst powidziane, ze skończyła by się powodzeniem.

[denewa]

O matko! ol. tak mi przykro...
Pistol tyłeczku [*]

[Sysa]

Ol., tak mi przykro, że tu u Was takie smutne wieści Ale maluch przynajmniej jest juz szczęśliwy, z dala od bólu, a miał tak wspaniałe życie... Dla Pistolka [*]
Bądź dzielna, tulę Cie mocno duchem

[zocha]

Kurcze weszłam żeby przeczytać co tam u was słychać, a tu takie smutne wieści. Ol tak bardzo mi przykro i smutno, współczuję Ci ogromnie.

[*] dla Pistolka

Trzymaj się Ol...

[odmienna]

[*]
och, ol.....nic, dosłownie nic, prócz tego, jak bardzo Ci współczuję, nie jestem w stanie napisać ...

Tak mi źle, że nie mogę Cię fizycznie przytulić...
Bardzo rozumiem Twój ból, bo tuliłam umierające szczury i wiem ile wart jest bezpośredni kontakt w Tej Chwili, ale wesz, gdybyś go wtedy przytuliła, przypuszczalnie Twoje ręce, też byłyby już tylko tamą do wolności... wiedział że go kochasz a to że dla „prozaicznych” powodów odmówiłaś Wam tego gestu uchroniły drogą Ci Istotę przed odruchem obrzydzenia ze strony Obcych. To też coś warte.

[ol.]

Kiedy tak piszecie, na nowo się rozklejam
Dobrze jest mieć w Was wsparcie, chociaż na współczucie bardziej zasługuje on, ja cóż

Całą resztę po kolei wytuliłam, wdzięczna że są



Pistol swoim odejściem uczynił pierwszą wyrwę w stadku. Były czasy, kiedy było nas mniej, ale nigdy nikogo nie brakowało.
Teraz uczymy się jak to jest bez jednego szczupaczka.

Noc z piątku na sobotę, była ostatnią, którą Pistol spędził ze wszystkimi. W sobotę w pewnym momencie Ulrika zawędrowała na komodę i natknęła się na chorobówkę, na widok klatki znieruchomiała i poruszały się tylko wąsiki – cokolwiek zwąchała uciekła jakby diabeł deptał jej po piętach, zdając się na grawitację...
Pistol nie widział jej, siedział wtedy tyłem. Ale tęsknił, w niedzielę wcześnie rano wzięłam go do łóżka, gdzie nie mógł sobie znaleźć miejsca. Zszedł pod tapczan do tamtejszego legowiska, zagrzebawszy się w nim uspokoił się trochę, więc całe legowisko przyszło na górę. Później obudziły się szczupaki - nasłuchiwał, przez ból chyba, bo siedział przycupnięty ze zmrużonymi oczami.
Aż nadszedł czas jechać.


Kiedy było po wszystkim musiałam wszystko dokładnie umyć (zalecenie lekarza) i chyba dopiero wtedy, kiedy zabrałam im jego zapach, szczupaki zorientowały się w zmianie. Misiu zawzięcie rąbał tapczan, rzadko ostatnio to robił. Dżum nie robił tego nigdy, a kontynuował sztafetę późnym wieczorem. Miś też był najbardziej niespokojny, to on najwięcej szukał...
Herman i jujki, mniej refleksyjni z natury, szybciej przeszli do prządku dziennego.

Mi wciąż brakuje jego obecności w stadku – heksagramu u talerza, kompletu miękkości na hamaku, głupiego dzielenia jedzenia na sześć. I jego samego – co trudno nazwać.
Wiem, że to minie, ale na razie mi do tego nie spieszno.

Jeszcze raz Wam wszystkim dziękuję.

[zocha]

Kiedy tak piszecie, na nowo się rozklejam

Ja się rozklejam kiedy czytam Twoje posty, na nowo chce mi się płakać...

Buziaki dla Was... *uściski*

[unipaks]

jak jedno małe stworzonko swoim odejściem sprawia , że wszystko się zmienia wokół nas , włącznie z barwami i dźwiękami , choć nam się jeszcze wydaje , że pewne rzeczy nadal widzimy , słyszymy i czujemy...

Zapamiętamy Cię Pistolku !

[Jessica]

Jeszcze raz Wam wszystkim dziękuję.

od tego przecież jest nasza wspaniała Szczurza Rodzina
łzy mi się cisną na oczy jak czytam Twoje posty bo jednocześnie jest w nich tyle samo bólu i miłości. jesteśmy przy Tobie.

[*Delilah*]

Mi wciąż brakuje jego obecności w stadku – heksagramu u talerza, kompletu miękkości na hamaku, głupiego dzielenia jedzenia na sześć. I jego samego – co trudno nazwać.
Wiem, że to minie, ale na razie mi do tego nie spieszno.

Pięknie i trafnie to ujęłaś... bo kurczę... tak to własnie jest.. Tęsknota..;(

[Akka]

Ol. z serca nie da się wymazać miłości, która była dana Pistolowi, ale kiedyś może pozostaną same dobre wspomnienia, a nie te o ostatnich godzinach walki, kiedy ciałko było już słabe, i nie było nadziei.
Dużo zdrówka dla szczupaków!!