Gavin i Nermal - biją się strasznie, jak sprzątam, albo muszę ich zamknąć to idą do dwóch transporterów, bo parę razy się zdarzyło, że Nermala wyciągałam pocharatanego przez Gavina. mają ogromną klatkę, ale i tak pokłócą się o jeden kąt czy koszyczek. Nermal dalej jest wycofany, Gavin czasem złapie zębami. i tak było odkąd do mnie przyjechali. siedziałam z nimi na łóżku godzinami, pozwalałam do siebie podchodzić, wąchać, a dotykałam i głaskałam tylko wtedy, kiedy weszli mi na kolana. chyba już nie zaufają do końca człowiekowi. ale udało nam się ich ładnie odchudzić
Fluffy - dalej siedzi sam, ale jemu to pasuje, bo co chwilę go ktoś wyjmie, weźmie do kuchni, dostanie coś dobrego, prześpi się w łóżku u rodziców. taka mała przylepka
dziewczyny - odgryzają koszyki namiętnie, tłuką się czasem, ale widać, że tworzą zgrane stadko. śpią zawsze razem, jak któraś się wyłamie i zaśnie gdzie indziej, natychmiast któraś ją zagania do reszty
Atirka jest bielusieńka i malutka, od Fobii odróżniam ją dzięki ciemnym oczkom. normalnie jakbym BEWa miała
Keikunia ze skręconą główką ładnie sobie radzi, czasem nawet nie nadążam jej złapać jak poleci po klatce do góry i gdzieś ucieknie.
chłopcy - tłuką się, ale potrafią pokazać, że naprawdę się kochają
Ares nam wyjaśniał praktycznie całkowicie. główkę ma bielusieńką, a na grzbiecie jeszcze ma kilka siwych włosków. pierwszy mój husky, który tak wyjaśniał
przez ten czas, kiedy nie miałam dostępu do internetu, gotowałam ogonom praktycznie codziennie obiadki. to placuszki bananowe, to gerberki własnej roboty, ciasteczka im piekłam.. a mama to im nawet chlebek słonecznikowy upiekła i wysuszyła !
