Moderator: Junior Moderator
Niby tyle tych łapek,ogonków i futerek,a jednak każde inne,w zapachu,w dotyku,w spojrzeniu.Prawda?IHime pisze:
Tymczasem, ja mam odpałów ciąg dalszy: dzisiaj przeglądam stare zdjęcia, nawet takie, do których bałam się od dawna zaglądać. Ze zdziwieniem odkryłam, że pamiętam zapach każdej mojej ogoniastej duszyczki, a także fakturę futerka, ciałko w dotyku. Każde inne i niepowtarzalne...
Dalej trzymam zaciśnięte piąchy ! 
Dużo sił dla chorutek, niech ładnie zdrowieją Małe Białe na oczko nie widzi i już wzroku nie odzyska, ale krwiak się wchłonął i zabieg nie będzie potrzebny! Misiolek poleguje i leniuchuje, jak zawsze. Bagisia nadal nie dorosła. Pan Mąż dogaduje się z dzieciakami rewelacyjnie i wydaje się znajdować w tym dużą przyjemność, do czego się nie przyznawał za często, kiedy mychole były moim obowiązkiem. 
Przynajmniej dopóki jestem jeszcze w Łodzi.No to wpadaj, zdaje się, że mój mąż wisi Ci piwo.Dulcissima pisze:IHime, jak chcesz, to mogę wpaść do Was z aparatem i pocykać fotki dzieciakom
Na razie jednak, od przyjazdu szczurzynek do domu, to diamentowo lśniące stworzonko jakby pozostaje w cieniu siostry, pogniecionej, niebieskiej Fenoli, którą wybrałam jej do towarzystwa (wcale nie ze względu na wygląd, a może właśnie z jego powodu, bo ma "brzydkie" w sensie wystawowym znaczenia), a która już teraz jest nieziemsko miękkim miziakiem. Podobno, bo dziewczęta znam na razie tylko z relacji, Skypa i zdjęć. Serce wyrywa się do domu, żeby całe ogoniaste towarzystwo wyprzytulać i wyciamkać, a na drodze stoi kilka tysięcy kilometrów i zobowiązań.
