Moderator: Junior Moderator
) Dziś parokrotnie sama wskakiwała mi na kolana. Fantazja zdradza jakby objawy lekkiej zazdrości 
takie były i moje początki z Duchą (i poniekąd z Asche), ciężko widziałam puszczanie ich nocą, ale i z palcami u nóg się obyły, w końcu co tam gołe place - przyjdzie ochota to i przez skarpetkę dziabną na noc nie czekającunipaks pisze: Mika coraz ufniej przychodzi na wołanie, a ja już się tego jej podgryzania nie boję (gorzej nocą, kiedy się smacznie śpi
Wprawdzie nadal nie daje się brać na ręce i unika głaskania, ale uwielbia zaczepki słowne do zabawy i pierwsza wita mnie przy drzwiach, kiedy wracam; od wczoraj z własnej inicjatywy wchodzi też na moje kolana. Przytuloną do Fantazji w domku lub w kartonie, muskam delikatnie palcami, lecz nieśmiała białaska sztywnieje zamierając przy dotyku i po chwili ucieka. Ale jesteśmy cierpliwi i nie naciskamy, czas pracuje na naszą korzyść. Na tę jedną noc trzeba było dziewczyny rozdzielić, żeby nie zagonić króliczka. ; ale mniej jest przy tym uparta i można łatwo odwrócić jej uwagę od tego co na wyżynach. 
.
♥) Ale ciepło na sercu, cudownie na duszy kiedy tak się czyta o chwilach pięknych, delikatnych i aż ociekających słodyczą 
Cudne są te Wasze dziewczyny! Od początku przygody ze szczurami twierdzę, że to najdoskonalszy plac zabaw dla naszych ogonów - koplania i sypialnia, labirynt i plac manewrowy, nieskończenie zmiennokształtny lecz pozwalający się dyskretnie oznaczyć jako swój... Myślę, że to "spotkanie z ręką", o którym piszesz, to dopiero początek i za niedługo będzie ich więcej - w dużo bardziej sprzyjających dla człowieczego kręgosłupa okolicznościach Dziewczyny pewnie z dnia na dzień coraz bardziej nierozłączne. Weselcie się ile 'wlezie' Miło czytać o dobrych rzeczach.
Trzymaj się, kochana 
Wyraźnie boi się chwytania i samego kontaktu z ręką )
Ofuknięta tymczasem Fantazja, "na koalę" wspinała się po meblu na blat kredensu i już z niego wykonywała skuteczny desant na głowę sprzątającej. Mąż prawie spłakał się ze śmiechu (zamiast cyknąć fotki) kiedy, za którymś wreszcie razem bezceremonialnie przeze mnie postawiona na podłogę, błyskawicznie wzięła w posiadanie biednego mopa, odłożonego na moment i opartego o ścianę. Ze szczytu kija patrzyła na mnie wyzywająco, choć w tym wyzwaniu czuło się już świadomość gorzkiej porażki 
aż mi się chciało wykrzyknąć - o ! o ! o !unipaks pisze: Mąż prawie spłakał się ze śmiechu (zamiast cyknąć fotki) (...)
