szczury.org

Ja Pati dostałam na urodziny moja mama nic nie wiedziała moja przyjaciółka miała szczura Pucusia['] a jej przyjaciółka Pusie-Tusie['].
Więc były małe. Chyba nie muszę tłumaczyć jak to było :-).Dostałam razem z klatką. a gdy mama przyjechała było już zapóżno a teraz miała bym gdyby Pati Lolek i Bolek żyli 6 szczurów!!!

I ja mówiłam czy sie zgodza na 5 szczurka?Ja juz mam ich 7!

Czasem się dziwię...
Jak kilka dni temu...
Poczekalnia u weta (ostatnio mój drugi dom...) i się ludziska zainteresowały zawartością mojego transporterka.
nr 1 - Myszki?
ja - Nie, szczurki
nr 1 - Szczury...
nr 2 - To są bardzo mądre stworzenia (...)
nr 1 - A może pani wyjąć jednego? Chciałabym zobaczyć ten ogon...
ja - Nie chciałabym bo są chore. Ogonek i tak widać... (pokazuję)
nr 1 - O boże! Ogony to one naprawdę mają okropne!
nr 2 - He he he... wie pani, mnie też przeszły ciarki jak zobaczyłam...
I teraz tak miziam Gerwinkowy ogonek i zastanawiam się co w nim jest obrzydliwego? Dla mnie nic... Zupełnie nic. Traktuję go jak szczurze noski i łapki i dziwię się ludziom, którzy uważają ogon za okropieństwo

Wiecie, ja w zyciu nie spotkalam sie z negatywna reakcja ze ztrony ludzi jak chodze z moimi milusinskimi. Zawsze jest duze zainteresowanie:
- ze takie ladne
- madre
- przytulasie
- tak pieknie sie kokosza do "panci"...

Nie wiem, chyba dobrze trafiam zawsze.

[quote="ESTI"]Nie wiem, chyba dobrze trafiam zawsze.[/quote]

to nie jestes sama ja tez zawsze tak trafiam :lol: dlatego czesto mnie dziwi, jak czytam,ze ktos opisuje, ze ludzie tak nie lubia szczurow (zwlaszcza w sytuacji kiedy go widza, co innego powiedziec samo slowo 'szczur', a co innego jak sie zobaczy takiego slodziaka).

jeszcze mnie smieszy pytanie (czesto z takim zrozumieniem, ze to przeciez tak jest) jak uslyszy ktos, ze mamy osiem szczurow: co byla parka i sie rozmozyly? ja wtedy mowie, ze nie... i jest zdziwienie

Niedawno spotkałam sie z bardzo miłą pania, kiedy szłałam z Speedym do weta.
Opowiedziała ile to w dzieciństwie miała szcurów,że teraz to bez nich żyć nie moze,że kiedyś to ich było nie wiele.
i dowiedziałam sie ze ta pani jest też szczurzym weterynarzem:)
Zostałwiłam u niej swój telefon, jak kupi nowy to do mnie sie odezwie.

a wracajac do tematu ogona to mialam taka kolezanke. uwielbiala moje ciury i czesto chciala je glaskac... tylko ogona sie bala (sama nie umiela powiedziec czemu) i musialam uwazyc, by zadne nie dotknelo jej skory ogonem

Ja przygotowywuje mame na to, ze jestem zdecydowana kupic szczurka, a po jakims czasie drugiego. Moi rodzice- mama: "To ja chce nowofunlanda.", a moj tato: "A ja chce motor.". ...Wiec stwierdzilam, ze niech sobie kupuja, a ja bede miala szczurki. ^^

Dzisiaj, np. moja mama do mojej babci: "Mamo powiedz, ze bije jej.", a moja babcia: "Co ci przeszkadza szczur. Przeciez zajmuje sie rybka i papugami.".
Czyli jednym slowem uwaza mnie za odpowiedzialna.

u mnie było z zaskoczenia... co ciekawe nie tylko dla rodziców ale również dla mnie długo myślałam nad kupnem szczurka, rodzicom tylko tak wspominałam, że chciałabym kiedys go mieć, aż pewnego dnia mój braciszek kupił mi w prezencie śliczniutkiego maluszka rodzina przyjęła go początkowo hm... dosyć chłodno ale teraz- po 3 tygodniach - wydaje się być lepiej:) mama stara się nie zauważać "obleśnego" ogona tylko "piękne czarne oczka wyglądające jak koraliczki" ciekawe co powiedzą na drugiego?

To chyba wszystkie mamy maja ogonowstret... Moja, np. sie zaklina, ze nigdy juz nie wejdzie do mojego pokoju, ale kto by sie przejmowal. :hihi:

To chyba wszystkie mamy maja ogonowstret...

o przepraszam, moja nie ma! :lol: ale to w ogole fajna mama jest (ale to moge powiedziec dopiero po paru latach nie mieszkania pod wspolnym dachem ) :thumbleft:

u mnie jest tak ze tata nie ma nic przeciwko, pierwszego szczurka to sam mi kupil
a mama napoczatku sie brzydzila ogonka teraz juz jej przeszlo i tylko jak przychodzi do mnie do pokoju to zaglada do klatki czy czegos brakuje i takie tam czasami czuje ze nawet teraz Tofik ma lepsza opieke ode mnie

[quote="LuLu"]Cytat:
To chyba wszystkie mamy maja ogonowstret...


o przepraszam, moja nie ma! [/quote]
moja tez na szczescie nie ma, moi rodzice w ogole kochaja szczurki

Moja mama juz sie przyzwyczaja do mysli, ze w domu beda szczurki, wiec dzisiaj(nawet jej o to nie posadzalam) popatrzyla na okladke ksiazki i: "A ten to nawet ladny jest.".

Pewnie przekona sie do nich jak juz beda w domu, musi- te piekne pyszczki.

ja wzięłam nie spodziewanie pierwszego szczura. Moja mama na początku nie była zachwycona...po kilku dniach też do domu trafiła Bazyl(a) a tamtego oddałam (był to agresywny, dorosły samiec a ja nie miałam pojęcia od czego zacząć przy oswajaniu, po za tym ugryzł mnie i się go bałam). No i to właśnie Bazyl(a) uszczurowiła moją całą rodzinkę. O nadejściu Dewi też nikt nie wiedział. Kupiłam dużą klatkę i z góry założyłam że będe w niej trzymać więcej niż 1 szczura. Jak przyniosłam małą szczurcie moja mama powiedziała "jaki śliczny" - zero komentarzy na to że kolejny szczur, ale teraz nie chce słyszeć o 3 Gadam jej praktycznie codziennie i próbuje żeby przywykła do tej myśli. Gorzej jednak z moją siostrą bo to z nią mam pokoj i to ona na mnie krzyczy jak szczury w nocy hałasują

Ja postawiłam na niespodziankę bo znam moją mamę...wiem że zgodzi się, ale nie każdy rodzic tak samo reaguje. Znam przypadek gdzie matka wystawiła córkę za drzwi z chomikiem.