szczury.org

[quote="mataforgana"]....tak to jest jak się bierze szczury ze sklepu.
nie dość, że zjechana psycha, to jeszcze chore.[/quote]
Zauważ, że myszynski pisze o rocznym szczurze wziętym ze sklepu. To niezupełnie to samo, co kupowanie malucha. Przypominam, że taka sama była historia Bandyty sachmy.

krwio, jasne, różne szczury różne przypadki.
jednak zawsze wiadomo, że niezależnie od wieku szczury sklepowe mają gorszy start w życie, a to się dosyć często odbija w ich późniejszym życiu...

[quote="mataforgana"]krwio, jasne, różne szczury różne przypadki.
jednak zawsze wiadomo, że niezależnie od wieku szczury sklepowe mają gorszy start w życie, a to się dosyć często odbija w ich późniejszym życiu...[/quote]

Jasne, że różne szczury różne przypadki. Łaciata jest ze sklepu i jest po prostu genialnym szczurem. Jak ją do domu przynioslem to sie bała ale tak ma chyka każdy szczur? I w miarę szybko się przyzwyczaiła :hihi:

[quote="mataforgana"]jednak zawsze wiadomo, że niezależnie od wieku szczury sklepowe mają gorszy start w życie, a to się dosyć często odbija w ich późniejszym życiu...[/quote]
Ale nie to jest przyczyną, dla której nie powinno się brać szczura ze sklepu (a w każdym razie w mojej opinii zdecydowanie nie powinno być). Jasne, zawsze łatwiej i przyjemniej wziąć wypielęgnowanego, przyjaznego malucha, ale te mniej oswojone i nie aż tak zadbane też potrzebują opieki.

krwiopijka, jestem zaskoczona [niemile] Twoim podejściem...

Anielski śnie,Ty byś nie kupiła szczura po którym widać że jest chory?
sytuacja:wchodzisz do sklepu,oczywiście z czystej ciekawości oglądasz jakie mają szczurki.okazuje się że w klatce siedzi bida z nastroszonym i przerzedzonym futerkiem,porfiryna na nosku,zalepiająca oczka,na Twoje uwagi że zwierzę trzeba leczyć obsługa sklepu mów-to niech pani kupi i sama leczy.w takim przypadku stuliłabyś uszy,kupiła kolby dla swoich i poszła do domu?

nie wiem czyją postawą trzeba być tu zaskoczonym...

po tym co widzę na forum w dziale 'zwierzaki' na pewno bym nie kupiła teraz szczura w zoologiku,tylko brała z wpadek albo z labu,ale w razie takiej extremy jak taka którą opisałam,nie zastanawiałabym się dwa razy,tylko przebolała te 10zł które zwykle chcą za szczura w sklepie.i leczyła,albo pozwoliła odejść tak jak powinien-zaznawszy ciepełka,mizianka po karku i słuchania że jest wyjątkowym szczurkiem...

czukukkcza, nawiązując do tego co mi Mycha napisała... zrobił bym tak samo z tym że ( tak jak Mycha radziła ) postraszył bym najpierw TOZ-em i dębił maluch za darmo ( bo zostaje kwestia jego leczenie, co kosztuje ).

czukukkcza, a ja bym nie kupiła tego szczura.
dlaczego?
bo pal licho to 10zł, ale skoro bym go kupiła i byłby mój, to tak, musiałabym go leczyć - a w tym przypadku po pobieżnym spojrzeniu w sklepie nie wiem, czy za leczenie tego szczura zapłacę 30-50 złotych, czy może 200-300, nie mam też żadnej pewności, że nie zarażę przez jakąś chwilę nieuwagi własnego stadka.

i co, godna potępienia postawa?

w moim mniemaniu nie.
bo?
napędzam podaż. robię miejsce kolejnym które wylądują na jego miejscu.

a przede wszystkim ryzykuję zbyt wiele, a ryzyko które mogło by się odbić na moich szczurach to zbyt dużo jak dla mnie.

czy poprawiam tym byt innym sklepowym szczurom? nie.
utwierdzam tylko sprzedawców w przekonaniu, że nieważne w jakim stanie będą mieć szczura, zawsze znajdzie się jakiś frajer który go kupi.


dlatego dla mnie to bezsens.

i tak, wolę wziąć odchuchanego i względnie oswojonego malucha ( nie mam tu na myśli wyłącznie prawdziwych hodowli, ale głównie sklepowe wpadki odchowane w domach ), niż litować się nad zabiedzonym dzikusem.
bo moja szlachetność w tej sytuacji owszem, moze i uratuje jednego szczura, ale ogółu zwierzat sklepowych nie zmieni - a podobno właśnie o to się staramy.

mataforgana, widzę, że wiesz o co mi chodziło. Tak naprawdę.

A ja mam mojego Killera ze sklepu (Bo nie miałam pojęcia, że są ludzie, którzy hodują szczury, a tu się okazuje, że takich jest sporo. ) Był mało kontaktowy (miał mnie gdzieś.) nie gryzł (ale i nie wąchał) nie jadł z ręki (dalej nie je). Teraz się trochę zmieniło. Po długawym i cierpliwym oswajaniu metodą 3C zauważyłam, że od paru dni reaguje na głos, węszy za mną, podchodzi kiedy otwieram klatkę (chyba, że mu się nie chce :? ) Ostatnio parę razy przybiegł do mnie jak był na wyrku na spacerze kiedy się do niego odezwałam. W moim mieście szczury w sklepie nie mają tak najgorzej, ale to tylko sklep i nie jest idealnie. Chcę zwrócić uwagę wszystkim na fakt, że z założenia zwierzęta mieszkają w zoologiku tymczasowo. Dlatego nie dba się o ich oswajanie itp. Bo przyjęte jest, że tym zajmie się przyszły właściciel. W stosunku do mojego szczura musiałam zastosować dietę tuczącą bo muszę przyznać, że był chudy. Ostatnio się zwiększył popyt na szczury u mnie i jest kilka maluchów. (Same kapturki.) Ale jak to zwykle bywa, moda przejdzie i zostanie znowu jakiś bidak, któremu grozi wiele miesięcy w sklepie. Ale na szczęście wąż się sprzedał i już nowego nie sprowadzą bo te węże siedzą u nich miesiącami i nikt ich nie chce. Teraz jedyna żywa karma to są świerszcze dla jaszczurek i to też nie zawsze. W zoologikach najgorzej jest z chomikami bo schodzą i dlatego zawsze jest ich pełno w sklepach w tycich terrariach.

We wtorek byłam w sklepie na nowym świecie w Warszawie... Weszłam - w małej klatce siedział rudy samczyk, skulony i przerazony, ale nie zaniedbany. Pierwsza myśl - wezmę... Rozsądek jednak podpowiedzial, że w domu jest nowy szczurek z bardzo trudnym charakterem i jeszcze chora bida Kulka i mi nie wolno, bo stworzę dla nich zagrożenie, a jednocześnie nie będę miała tyle czasu, żeby go oswoić od takiego zera... Poza tym wiem, że wezmę jednego, a na jego miejsce będą kolejne i kolejne... Wygrał rozsądek, nie tchórzostwo i nie serce. Rozsądna, odpowiedzialna miłość. Ja tak to oceniem, tak oceniam siebie.

Zgadzam się co do argumentu o napedzaniu popytu. Zgadzam się, ale... Nie podoba mi się. że ten argument jest wysuwany nwet kiedy sytuacja nie jest znana. Ja mam 3 szczury ze sklepów. Powiedzieć, jak nakręciłam popyt? W sklepie, z którego mam Biancę, przestano sprzedawać szczury bo nie było popytu. W sklepie, z którego mam Betty i Aiko, są szczury nadal, oddzielone płciami, w czystej ściółce (cat's dream). Są. Cały czas praktycznie te same. Z coraz niższą ceną. Nikt ich nie chce, choć to hipermarket i wiele osób tam bywa codziennie. Tak więc choć świadomie wzięłam szczury sklepowe, nie nakręciłam popytu, a więc wszystko zależy od sytuacji. Brałam je świadomie, będąc już na forum i znając te argumenty. Betty przebywała z samcami, bo wtedy nie oddzielali tam szczurów, a do oswojenia Aiko musiałam dochodzić kilka miesięcy. Mimo to nigdy nie pożałowałam decyzji. Nie podoba mi się to, że kiedy ktoś pisze o jakimś problemie ze sklepowym szczurem to pojawiają się komentarze: no tak, tak to jest, jak się kupi w sklepie szczura... To już nic nie da, zwłaszcza jeśli ktoś naprawdę ma problem. Kiedy pisałam o Aiko od razu poprosiłam o niekomentowanie, że to dlatego, że ze sklepu. Tak, Aiko ma traumę ze sklepu, do dziś jest nieufna. Jednak dzięki niej, dzięki temu, że nie dostałam szczura z "łatwym startem", poznałam lepiej ich psychikę, ukoiłam troszkę to skołatane serduszko...

Do czego zmierzam? Do prośby o to, żeby było mniej generalizowania... A więcej chęci poznania przyczyn, sytuacji...

PS No to teraz mnie zakrzyczycie, bom paskudna...

[quote="Layla"]PS No to teraz mnie zakrzyczycie, bom paskudna... [/quote]

Nie ma co krzyczeć, bo masz rację - jesli udaje się wyciągnąć szczura ze sklepu za darmo albo za symboliczną złotówkę, który jest już dorosły i np. ostatni, to jeśli ma się ochotę i miejsce - czemu nie? Ja nie wzięłam rudego samczyka, bo znam ten sklep aż za dobrze - im nie zależy na zwierzakach, a na kasie. Z drugiej strony wiem co to znaczy mieć w domu szczura po traumie, ale byłam ostrzegana zanim się na niego zdecydowala - z tą różnicą, ze dostałam go totalnie za darmo i ktoś się ucieszył szczerze, że szczur znalazł dobry dom.

Będąc już w sklepie zoologicznym, cieżko myśleć o przyszłości kolejnych miotów..
Liczy się teraźniejszość. Ja, i ten biedny szczur. Ten konkretny, wlepiający swoje oczka we mnie.Czasem człowieka chwyta, że po prostu trzeba wziąć - coś wewnętrznego nam każe, już jakas nić powiązana z tym zwierzątkiem.
Oczywiście, napędzanie podaży, etc. Ale to wydaje się być tak odległe, w tej sekundzie zastanowienia. Nie wahałabym się wziąć szczura, który w jakiś sposób nawiązał ze mną specyficzny kontakt. Takiego zachowania nie należy potępiać, to są wybory serca - nie rozumu.

[quote="Sileas"]to są wybory serca - nie rozumu[/quote] zgadzam się całkowicie
Niestety w tym konkretnym przypadku, to według mnie wybór sercem jest wyborem chybionym, dlaczego - poza wszystkimi powodami o nakręcaniu koniunktury, to nalezy dodać, ze jakbym przy każdym wejściu do zoologa myslała sercem, to aktualnie nie miałabym się gdzie ruszyć, bo wszędzie stałyby klatki, a zawsze jest tak, że jakiś ogon "wlepia we mnie oczka".
Zupełnie nie zgadzam się z tym "nawiązaniem kontaktu". To znaczy owszem - my możemy coś takiego odczuwać, wmawiać sobie, że TEN właśnie jest nam przeznaczony, ale nic z tych rzeczy, uważa, że szczur na pewno tak nie mysli, dla niego jesteśmy kolejnym "zwiedzającym" w sklepie, których do klatki podchodzą dziesiątki. I pewnie na dziesiątki patrzy w ten sam sposób.

PS. Chciałbym dodać na marginesie, że wszystkie moje dotychczasowe szczury pochodziły ze sklepu i nie wstydzę się tego. Raz, robiłam to z niewiedzy, dwa SSA w tym czasie nie było tak rozwinięte (chyba w ogóle go nie było), trzy - jeden z moich obecnych szczurów został do sklepu przywieziony specjalnie dla mojej mamy, sklep ten normalnie nie prowadzi żywych zwierząt poza rybkami.