unipaks pisze:Z tymi listwami i przewodami mlekowymi u szczurów jest inaczej niż np. u suk, biegną w nieco bardziej skomplikowany sposób
a poza tym u szczurów zdarzają się "zagubione" gruczoły, w nietypowych miejscach - to ostatnie u Hermana było gruczolakiem, a było na boku
słodziaki i przystojniaki dziękują
aż urosły !
ja rozumiem, że Herman, ale ciekawe czy ktoś zwrócił uwagę na jego niewzruszony i szlachetny podnóżek ;P
Popełniłam wczoraj okropną przewinę wobec grzmociska
Zawiadywał szczupakowem w swoim wielkim stylu - chwacki i pewny siebie, czub jakiego uwielbiam !, i w jednej chwili całe jestestwo szczura zostało jak porażone
Niuchał pod drzwiami, dawno nie miał okazji wyjść poza pokój, więc otworzyłam.
Pod stołem naprzeciwko czaiła się Trudź. O, okazja żeby się poznali !
Herman na progu i już w źrenicy Trudy. Trudź zbliża się ze wzrokiem utkwionym. Między nimi oczywiście bariera moich rąk. Herman długi i nieruchomy, nos i wąsiska – zaraz odfruną. Ale nie cofnął się więc liczyłam, że się po prostu się obejrzą i obwąchają, o kontakcie bezpośrednim oczywiście nie było mowy. Kiedy Trudź podeszła zamknęłam rękę na jej karku, żeby ją zatrzymać i mieć kontrolę - i przy tym właśnie ruchu Herman odpalił rakietę wstecz. Nie widziałam jeszcze u niego takiego przyspieszenia.
Chciał chyba pobiec pod klatkę, ale zmienił zdanie, przewrócił się robiąc zakręt i pognał na drugi koniec pokoju do szczurzej szafki. Tam przyrósł do tylnej listwy wysuniętej do połowy szuflady i nie mogłam go ruszyć ani w przód ani w tył.
Nawet jak już mi się to udało nie miałam w rękach szczura tylko sparaliżowany wytrzeszcz.
Trzeba było tęgiego ukojenia, nie w mojej mocy. Odprowadziłam słońce moje w ramiona Misia i tam dokończyło ono wieczoru, nie wyściubiwszy już nosa z domku
.
Przykro mi było strasznie, że mu taką traumę niechcący zafundowałam. Fizycznie był bezpieczny, ale instynkt okazał się potężną i ślepą siłą...
Prób spotkania ich nie zamierzam ponawiać, a skoro nie teraz to pewnie już nigdy, bo Trudź (na początku też wystrachany dzikus) nabiera coraz większej swobody. I także dlatego, że większość jej zabaw stanowią polowania na ruszającą się materię, koncept na to, do czego może służyć szczur będzie miała wkrótce aż nazbyt klarowny
Drzwi mam zamykane na klucz, więc separacja dużego futrzaka i małych nie powinna zawieść. Szkoda tylko, że czas trzeba będzie dalej dzielić pomiędzy dwa obozy /;
Dobrze chociaż, że zgoda wszechszczurza trwa- chodzi zwłaszcza o zatargi Misia z Witalisem. Myślę, że teraz już ostatecznie Miś odpuścił. Wit jest pełnoprawnym członkiem domkowego bractwa, a i poza domkiem gospodarzenie idzie im całkiem zgodnie.
Dżum to inna bajka, tu nie jesteśmy bliżej ani o krok (chyba wręcz przeciwnie od kiedy wybył z dużej klatki), ale z Dżumem było i jest o tyle lepiej, że nie robił Witkowi krzywdy. Po prostu chce żeby kaptur trzymał się na dystans (NIE DOTYKAŁ !) i gwoli tego gotów nawet sam się usuwać z drogi.
Mieszka sobie dalej poza klatką. Szwy są, ranka czysta, zwarta, trzeci dzień minął - nie ma przeszkód, żeby rekonwalescent wrócił do domu, ale jemu dobrze jest tak.
Mieszka w szufladzie, jada na tapczanie, kupkuje na fotelu – żyć nie umierać. Z kolei kiedy reszta wychodzi na wybieg i przychodzą obwąchać go lub wyiskać (Urczysko giezowało wczoraj na dziku przeokrutnie, aż musiałam ją odganiać
) – popiskuje i ucieka.
Nie chciałabym mu ograniczać kontaktu z innymi, ale skoro mu tak lepiej ? Jeśli zacznie go ciągnąć do klatki - wróci, ale jeszcze kilka dni pokontynuujemy w ten sposób, a nuż uda się wypracować jakiś inny układ, w którym Dżum będzie się czuł bardziej szczęśliwy ?
Wczoraj nasz miejscowy weterynarz zgodził się dać mi galastop. Podaję 0,1 ml 2x dziennie tak jak sugerują tutaj (
http://www.rathealth.co.uk/forum/viewto ... f=9&t=4400) i co jest porównywalne z dawką przepisaną Masumi (
http://www.szczury.org/viewtopic.php?f= ... 70#p707168) przez dr Lewandowską.
Na razie przez 7 dni, a akurat jak pójdziemy do zdjęcia szwów lekarz sprawdzi czy laktacja została zatrzymana.
Oby się udało.
Jeszcze tylko Herman i Miś .
Masz może już jakąś inną opinię od kogoś? Kiedyś obok nas w gabinecie jakiemuś szczurkowi wet obciachał końcówkę właściciel mocno zranionego ogona pod wziewką i właściciele dostali pupilka z powrotem już za moment , kompletnie przytomnego 
