moje szczupaki kochane

[unipaks]

http://i889.photobucket.com/albums/ac94 ... C01187.jpg Takiej pierzynki w Ikei bracie nie dostaniesz!
Tak sobie myślę , że może paluszek nie urażany sam by się z czasem zagoił, jeśli toto nie rośnie..? Za to pokciukamy!

[ol.]

a pięknie dziękujemy
pokażę jeszcze zdjęcie doktorowi w Toruniu, może będzie miał jakiś pomysł

[zocha]

No nie mogę, ale cudnie, słodko no po prostu bosko wygląda !
Te dwa http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C01164.jpg http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C01165.jpg są cudne, te stópki
http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C01180.jpg nie no rozpływam się.. jaki misiek słodki

Co tu dużo pisać widok i zdjęcia są cudne. Mogę na nie patrzeć i patrzeć ...

[ol.]

wczoraj minął rok odkąd przybyły





http://www.youtube.com/watch?v=Xl52v8HZjPE
http://www.youtube.com/watch?v=lr-t8xOVQ4c

tęsknię Baruszku

[unipaks]

W pewien szczególny sposób Ptaszek nadal jest obecny w Waszym stadku , mimo iż jeden tylko biały duszek jasną plamą barwi kolorowe obrazki ze Szczupakowa...
My również tęsknimy , i pamiętamy...

[Anka.]

http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C01142.jpg czysta niewinność
http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C08747.jpg cudne mordeczki,
Trzeba się cieszyć,że wygrały normalne życie, żartem losu tylko,że Baruchowi tak mało dane było

[ol.]

Dziś w nocy przed nosem przemknęło mi futerko, obłapiłam – kościste, ha ! - po tygodniu czub zorientował się, że na noc dolne drzwi są zostawiane otwarte


Pomimo tego, że nadal praktykuję przebieranki, zanim przejdę od Trudy do szczupaków, kocie lęki budzą się w nich co jakiś czas. Po okresie wyluzowania, znów mieliśmy ogłoszony stan zagrożenia i przez kilka dni zabunkrowane szczury
Dżum czasami dawał się wyciągnąć z klatki i spacerował w oczekiwaniu na lekarstwo. Wit, Ulrika i Herman trzęśli dupkami w domku całe dnie .
Miś, trudno powiedzieć. Wychodzi, a właściwie pozwala się przenieść na łóżko acz bez entuzjazmu i na krótko. Poczłapie trochę i idzie na skraj łóżka kiwać się w kierunku klatki. Sam nie skoczy już z tapczanu. Słabiutkie ma nóżki, jednego dnia obiad jadł leżąc niemalże .
Jutro nareszcie wszystko powinniśmy wiedzieć...


Chwilę po Hermanie na łóżko lekko wskoczyło małe pulchne, a później jeszcze coś przeleciało pod ścianą.
Hermański i Ulrika rozhasali się pod kołdrą, Wit pierzchnął do szuflad (Wit zdziczał ostatnio ).
Podnieśli mnie z łóżka, bo przecież druga w nocy i kompletna ciemnica to najlepsza pora na wycieczki na klatkę
Żeby coś miłego poza wspomnieniem atrakcji zrzuconego przez Wita pojemnika ze śmieciami zostało nocnym wycieczkowiczom
w pamięci - dałam im po orzeszku.
A potem już sen mnie zmógł.
Rano wszyscy spali grzecznie upakowani w domku. A po południu, poza Hermanem i Dżumem – zero wybiegowiczów

No niechże chociaż nocne wędrówki przełamią w końcu stadko. Naszykuję orzeszków i na tę noc. Nawet połupię !

[unipaks]

Dżumie kochany , zbierz siły i postaraj się wyzdrowieć , odzyskać dawną kondycję i na nowo odkryć radości szczurzych wypadów w miejsca pełne pokus ; będziemy trzymać kciuki żebyś się nie dawał choróbsku, tylko odzyskiwał swoją moc i wigor!
I za Hermana też , i za Misia , Urlikę oraz Witalisa - niech śmiało poczyna sobie w swoim stadku , bez oporów i zahamowań. Ale przede wszystkim - niechże już szczupaczki nie chorują, dużo słońca nad Szczupakowem życzymy!

[denewa]

Ależ miałam nadrabiania
Po pierwsze gratuluję ostatecznego połączenia. Przeprowadzka to rzeczywiście najlepszy sposób - u nas tak dwa łączenia się dokonały Dobrze, że ten podział stadka był taki krótki. Przeprowadzkę zaliczyłaś na dużą odległość czy kosmetyczną?
A tak czytając o Misiu znęcającym się nad Witem to mi się Diesel przypomina i jej podgryzanie ogona i ganianie za szczurkami, szczególnie za Deli. Wygląda na to, że Miś oaza spokoju też ma swoje małe szaleństwa i złośliwości

Kot jest śliczny. Widać jeszcze trochę po oczkach chorobę. My też przygarnęliśmy ostatnio małego kociaka chorego na koci katar i udało się go wyleczyć, cała rodzina 24h na dobę się małą opiekowała

Co za słodziaki
http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C08700.jpg
http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C01165.jpg

Zdrówka dla szczupaków!

[alken]

a nie można kociszczu pozwolić po prostu chodzić i chodzić (szczury w zamknięciu oczywiście wtedy) aż się szczupaki przyzwyczają? bo takie czucie- nie -czucie raczej wzmaga niepewność. jak się przeprowadziłam do obecnego mieszkania to babole były sparalizowane nową sytuacją i pewnie zapachem kotów, ale w końcu przywykły i jedyne co, to próbują użreć kota przez kraty jak się zbliży za bardzo

[Jessica]

głaski i miziańsko dla wszystkich mieszkańców Szczupakowa

[manianera]

Tyle zmian w życiu szczupaczków i ciągle jakieś małe dramaty, niepewności... Mam nadzieję, że zbiorą się przy kawce, omówią ostatnie wydarzenia, podejmą wspólne decyzje i postanowią stawić czoła czającemu się gdzieś w domu złu.

Muszę się przyznać - od kiedy zamieściłaś śpiącego Dżumika towarzyszą mi stale na zakładkach w przeglądarce dwa zdjęcia:
http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C01180.jpg i http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C01164.jpg. Widzę je codziennie, a i tak za każdym razem powodują u mnie niekontrolowany uśmiech na twarzy...

[ol.]

Widzę je codziennie, a i tak za każdym razem powodują u mnie niekontrolowany uśmiech na twarzy...

udała mu się siesta tamtego dnia

a nie można kociszczu pozwolić po prostu chodzić i chodzić (szczury w zamknięciu oczywiście wtedy) aż się szczupaki przyzwyczają? bo takie czucie- nie -czucie raczej wzmaga niepewność. jak się przeprowadziłam do obecnego mieszkania to babole były sparalizowane nową sytuacją i pewnie zapachem kotów, ale w końcu przywykły i jedyne co, to próbują użreć kota przez kraty jak się zbliży za bardzo

to pewnie mógłby być skuteczny sposób, ale kurcze, akurat taki czas, kiedy Miśkowi bałabym się zafundować nagłe skoki ciśnienia i szok, jakiego niedawno doznał Herman;
może i by się przyzwyczaili, ale ile by to trwało ? Miś i Herman są w takim wieku, gdzie powinni korzystać z każdej chwili a nie siedzieć zamurowani w domku
wczoraj po powrocie od lekarza i dziś też - śmiało sobie poczynali, czego nie było już od kilku dni; na razie realizujemy plan "kota nie ma w domu"


Denewa, ciekawa jestem jak Twoje przyjęły kociszczę ? Nam załatwiło ono zgodę wszechszczurzą, ale też niefajnie zatrwożyło ogony
Przeprowadziliśmy się niedaleko, ale do mieszknia, gdzie wreszcie jest możliwość trzymania kota. Nie wiedziałam tylko, że chętna do zamieszkania z nami pojawi się tak szybko tzn. na początku wcale chętna nie była , ale teraz kiedy otwiera się drzwi ucieka w głąb mieszkania

dziękujemy za życzenia
i dzięki Jessica

Unipaks, Dżum już i moc i wigor odzyskał, a sądząc po czasie spędzanym przy misce nie zamierza odpuścić żadnemu gramowi więcej


Teraz przydadzą się kciuki za Misia.
Niestety, dr w Toruniu potwierdził wcześniejszą diagnozę - serce jest bardzo chore, oprócz masywnej rozstrzeni, Miś zmaga się wodą w płucach, a zastój krwi powiększył wątrobę

uh, ciężko

lek mamy stosować ten co dotąd, ale dwa razy dziennie, a oprócz tego rozpocząć intensywne odwadnianie i wspomagać oddychanie;

osławione Misiaczka umiłowanie snu było więc niczym innym niż sposobem radzenia sobie z postępującą może od dawna chorobą ?



czepiam się myśli, że pomimo zaawansowanego stanu, na który wskazuje obraz rtg, Michu do tej pory nie wykazywał poważnych objawów sercowych, co zdziwiło nawet lekarza: nie kasłał, nie wydawał żadnych dźwięków, nie miał duszności, wagę ma stabilną;
tylko prędkość jakby nie ze szczurzego świata... ale przyzwyczaił się do niej, mnie przyzwyczaił ...

świetnie sobie dotąd radził, w mądrości swojej prowadząc oszczędny tryb życia;
mam nadzieję, że leki go odciążą i że będę mu je podawać jak najdłużej
w sumie dziś, po ledwo 24 godz. tego bardziej intensywnego leczenia, Miś całkiem ładnie człapał sobie na wybiegu, zainteresowało go co jest w kartonie, z lekką tylko pomocą ręki wpakował się do jednej z moich szuflad, na której otwarcie bardzo nalegał Hermański - po misiowemu to wszystko, ale jednak
więc może jednak - będzie dobrze ?


Z Misiem pojechał Herman, który okazał się zdrów jak ryba Niepokojący opuszek to przerost tkanki łącznej, niegroźny, o ile na takim etapie się zatrzyma. Jeśli nie – jest możliwość amputacji pod znieczuleniem u doktora.
Oby nie było takiej potrzeby.

I byli też z nami kawalerzy Anki i jeden mały wariat rudzielec i pewien jeż ;
za dużo tych chorób u tych małych istot, ale cieszę się dziewczyny, że Was poznałam, bo dzięki Wam jest choć trochę lepiej;
wielkie dzięki Anka


Dr Krawczyk robi wrażenie, podczas gdy inni mają kłopot z oceną czy samo serce jest prawidłowej wielkości, on widzi np. że prawy przedsionek jest podejrzanie zaokrąglony

u Misiaczka serce całe jest okrągłe




Po powrocie szczupaki wysypały się transportera, Hermanowi spragnionemu ruchu zapomniało się o wiszącym w powietrzu niebezpieczeństwie, a przy aktywnym Hermanie reszta szczupakowa też nabrała śmiałości.
I dziś też latali
więc co ja bym bez słońca ?

[Paul_Julian]

Misiu, trzymaj się !

[Anka.]

Potwierdzam, Misiu absolutnie nie wygląda na chorego,jest urocza, mięciutka i taka dziewczęca
Herman szlachcianka,na swój wiek nie wygląda, ciekawska mordka.

Ciesze się,że Miś tak ładnie reaguje, tym bardziej optymistycznie się zapowiada:)
Wymiziać ode mnie prosze.