szczury.org

Biedna Babliś, mam nadzieję, że szczery smutek każdej osoby czytającej zdejmie z Ciebie chociaż jakiś procent Twojego żalu... Czemu one odchodzą tak niespodziewanie, tak szybko, tak jedno po drugim...? Za grosz litości dla ludzkich serc pełnych tupotu nóżek i łaskotania ogonków...

Tyle smutnych wydarzeń na raz...
Trzymaj się Babliś...
Cholerny los...

Dziękuję, dziękuję wam bardzo. Wiecie co zauważyłam? Że moje dziecko słońca, cudowna Bablisia już nie jest szczęśliwa. Nie ma już tych iskierek w oczach, nie ma już tego co miała przy starym stadzie. Widzę, że pięknie opiekuje się dzieciarnią, jest porządną szczuro-babcią, ale już nie biega. Jest taką nastroszoną kulką z tym paskudnym guzem pod łapką. Kiedyś przy sesjach wdzięczyła się do obiektywu, teraz ucieka, odwraca się tyłem - ona nie będzie tak się pokazywać. I jeszcze te oczka, w których przemyka taki cień smutku, zamyślenia. To widać. Coraz częściej pojawia się to, na coraz dłużej. Bablisia zmarkotniała po stracie Raveeny, bo to było tak upierdliwe dzieciątko, naśladowała ją we wszystkim, to była taka kopia dawnej Bablitki. Ale nie wiem co te Agutki mają w sobie - bo Sru też robi za Babli. Chodzi jak ona, siedzi w jednym miejscu, tak długo jak ona, pomimo, że widzę jak zerka na dokazującą młodzież. Jednak siedzi i czeka, aż mentorka zejdzie do reszty, zasypia, wtedy ona pozwala sobie na zabawę.

Popatrzcie no, takie właśnie smutne oczka kierują się na pewne miejsca. Najczęściej jak odrabiam lekcje, to Babli kładzie się na swoim polarkowym gniazdku za moim lusterkiem na biurku. I tak patrzy na mnie tymi swoimi mądrymi oczkami.. Tam sobie z Klee dawniej upatrzyły twierdze. Bo wszystko widać, ale w razie potrzeby można się schować.

Przepraszam, ja się nie nadaję już do niczego. Zabiłam Cerratkę. Kapturzątko kochane, cudne, nakrapiane. Poszłam je nakarmić i pozamykać na noc. Ale, żeby nie zwiały do pomieszczenia obok, to zamknęłam drzwi.. popatrzyłam na dolną część, ale nie wiedziałam, że one potrafią się wdrapać w przeciągu chwili na górę drzwi.. Nie popatrzyłam, zamknęłam. Nic nie słyszałam. Bo 30minutach wyszłam, przeszukiwałam pomieszczenie obok. I zobaczyłam krew, tuż pod drzwiami, świeżą. Spojrzałam w górę.. widziałam zgniecioną Ceratkę.

LaCoka, ja tak bardzo, bardzo Cię przepraszam.. nie chciałam do tego dopuścić.

Żegnaj dzieciątko mojej Baccary Strasznie mi przykro Cerattko, że tak się stało

Jej,Babliś!To straszne!Ale cóż poradzić,te nasze kochane ogonki wybierają czasem dziwne miejsca na swoje wycieczki...Głupolki takie małe.Przykro mi bardzo Babliś...

biedne Wy
bardzo mi przykro Babli

dla Cerratki [^}

Nie załamuj się Babli wypadki się zdarzają... to niczyja wina.
[*]

Babli... za dużo tego coś... strasznie mocno przytulam ...
Teraz musi być tylko lepiej.

Babliśku pamiętaj,że jesteśmy z Tobą <tule mocno>

Bardzo mi przykro. To nie Twoja wina. Wypadki się zdarzają.
Dla Cerratki [']

[*][/b]

...nawet nie wiem Babliśku, jak Cię pocieszać wiem, że napisać: "nie obwiniaj się" to stanowczo za mało... ale to naprawdę nie Twoja wina!

Biedactwo

trzymaj się. I nie obwiniaj się, to nie Twoja wina - wypadki się zdarzają niestety

Wiem, że jesteście, bez was byłoby bardzo ciężko, a tak.. jest lżej. Dziękuuję.

Wszyscy dobrze się trzymają. W październiku przyjadą trzy dzieciaki, jeden na początku, dwa pod koniec. Po Tolkenie, Rave, dzieciakach coś mnie uwierało gdzieś i przepadłam. Jedna dziewuszka będzie Elualią, to będzie szyszeczka mała. Przedstawię wszystkie razem, jak będę wiedzieć kto jest mój u Mal.

I Greyerkowo Bablisiowa sesja zaległa.