szczury.org

Na razie musimy się przemęczyć z pogryzioną kanapą. Zaszyłam, ile się da i nie jest tak źle.

Moje szczurencje trafiły właśnie do DT, a my zmykamy w daleką podróż. Już się martwię o nie, i że coś zniszczą albo będą urządzać sceny. Mam nadzieję, że to się nie odbije jakoś szczególnie na ich psychice, bo ostatnio zaczynało być fajnie.
Uff, no siedzę i się zamartwiam, jak stara kwoka, zamiast się pakować!

Dziewuchy przetrwały nasz wyjazd zadziwiająco dobrze. Tylko Morelka nauczyła się gryźć, kiedy coś jej się nie podoba. Zawsze miała takie tendencje, ale teraz się zbiesiła do reszty, więc musimy ją ustawić do pionu.
Bałam się, że zapomną nas, oduczą się sztuczek czy coś, ale one wszystko pamiętają. Kiedy je odbieraliśmy, były nieco dzikie, ale teraz, kiedy już pobiegały po domu, to zachowują się, jakby nigdy nie wyjeżdżały. W ramach inauguracji zeżarły mi firankę. Kolejną.

Od dzisiaj mieszka z nami bezimienna szczurza bida ze schroniska, bardzo schorowana biduleczka. Założyłam jej wątek w Objawach i leczeniu. Trzymajcie za nas kciuki.

trzymamy

My też nie puszczamy jeszcze Jak mała , pojada , nabiera siły? Daje sobie radę z tym stanem zapalnym mimo wszystko?
Pogłaszcz ją leciutko choć po tych chudziutkich pleckach...

kciukam za bidkę, oby była silna i wyszła z tego

Trzymamy

Nadal jesteśmy. Obiecałam małej bidzie, że jeśli dożyje soboty, to nadam jej imię. Niech ma motywację.

trzymamy jeszcze mocniej

Trzymamy okropnie mocno!!

Przesyłamy pozytywne myśli i życzymy Wam siły i wytrwałości na kolejną noc czuwania z karmieniem malutkiej; niech się pożywia i nadrabia straty . Czy da się zidentyfikować bakterie odpowiedzialne za tego ropnia i je unicestwić odpowiednim antybiotykiem?
Buziaczki dla wszystkich Majaków , nie tylko nocnych

my rownież trzymamy kciuki

Walczymy dalej o małą bidę. Nie chcę zapeszyć, ale wydaje mi się, że opuchlizna jest mniejsza, a mała ma więcej energii. Na oko widać, że troszkę przytyła i waga to potwierdza. Chociaż nad ranem mnie nastraszyła, jak zaczęła buszować po klatce - myślałam, że to agonia, a ona przemeblowywała klatkę. Potem pochodziła godzinkę po łóżku i usnęła wtulona w pluszowego węża. Teraz też była na łóżku. Krócej i szybko się męczy, ale cieszy, że sama chce wychodzić na spacery. Strasznie się boję, że to chwilowe, złudne, że zaraz coś się gruchnie.
Beza z całych sił stara się mnie podtrzymywać na duchu. To taki szczur pocieszający, czasem da się pomiziać, za to bawić by się mogła bez przerwy, i z ludziem i ze szczurami. Nie da się przy niej nie uśmiechnąć. Za to Blondyś daje najsłodsze buziaki.

siła dobrego dla malutkiej walczącej
też bardzo mocno Wam kibicuję

Macie nasze serca i paluchy , walczcie - malutka najwyraźniej nie chce odpuścić Dobrze , że ktoś taki jak Wy jest z nią

Trzymam kciuki za dalszą walkę - szczurci i Twoją!
I przesyłam przynajmniej przelotne głaski dla reszty pięknego stadka!