szczury.org

Miłość od pierwszego "włożenia"
No to nareszcie wiesz co to znaczy mieć ganiające po domu szczury Ja proszę o filmik dla odmiany

Arau pisze:Miłość od pierwszego "włożenia"

owch

Zawsze mnie rozbraja ta "mokra" oznaka szczurzej przyjaźni . Jak to musi brzmieć dla postronnych osób "No, na początku trochę się bili, ale wczoraj się obsikali z góry na dół, więc jest dobrze!"

Entreen, my tak kiedyś objaśnialiśmy kumplowi, jak szczury się ze sobą zapoznają. "Zaczynają od wąchania się po jajach - to jak podanie ręki na powitanie" a kumpel spojrzał na mojego męża i powiedział "Dobrze, że my się tak nie witamy"

W piątek będziemy prosili o kciuki, Marquś wreszcie pozbędzie się jaj, w tym niedobrego jaja, które siedzi w brzuchu
Ulli zdrowy! Tylko wielgachny i grubas Obaj odmłodnieli przez miesiąc, raczej nie mają 2 lat. Fajnie, jakby byli młodsi Dokładnego wieku nigdy nie poznamy, ale zmienili się bardzo, futerka zgęstniały, szczury jakieś takie jędrne, ładne się zrobiły.

To może jakieś zdjęcia, jak tak wyprzystojnieli?

Malachit, zrobię zdjęcia, jak znów będę mieć ich w domu Wczoraj pojechali we dwóch, bo są ze sobą mocno związani i tak było im raźniej. Marquand miał dziś zabieg, jaja udało się wydostać przez jedno nacięcie, bez otwierania jamy brzusznej "Złe" jajko było mniejsze i niedorozwinięte. Koniec wnętrostwa, czas na radości bycia kastratem (to już mój trzeci bezjajek)

Jak patrzę na Twoje wszystkie zdjęcia szczurków, to najbardziej mnie urzeka Pan Lizawka... jest taki gapowaty nieco i sympatyczny

Szczurza.Mama pisze:Jak patrzę na Twoje wszystkie zdjęcia szczurków, to najbardziej mnie urzeka Pan Lizawka... jest taki gapowaty nieco i sympatyczny

Był Umarł już dawno.

Pilnuję teraz Marqusia po kastracji, jest bardzo dzielny i spokojny Ulli szaleje bez niego, ale okazał się dobrym kompanem na czas pobytu w lecznicy. Nawet nikogo tam nie pogryzł

Ważne, że nadal są blisko siebie. To widać, jak się porozumiewają - nie słyszę tego, ale widzę. Wiem, że rozmawiają ze sobą. Tydzień jakoś minie i znów będą razem

Marquand ma zgolone całe znaczenie na brzuchu, dopóki nie odrośnie, będzie selfem Śmiesznie, że cały brzuś wygolony, a cięcie tylko na mosznie, no ale najpierw golą, a potem tną. Dobrze, że było mało inwazyjnie jak na kastrację wnętra.

Zawsze jestem ucieszona, jak zauważę, że szczury gadają na odległość
Dobrze, że szczurak dzielnie znosi niewygody pooperacyjne i cieszę się, że poszło dobrze Przesyłam mizianie, dla obu panów!

Fajnie przeczytać, że wszystko w porządku; niech rekonwalescencja przebiega bez zakłóceń
Wygłaszcz chłopaków!

Ooo, zaniedbałam temat na tym forum. Co się u nas działo przez ten czas?

Marquand wrócił do kumpla, teraz znów nienawidzą nas razem Były ze dwie bójki po powrocie, ale Ulli szybko zdominował bezjajecznego kumpla i teraz już panuje miłość i spokój. Dranie odgryzają zaczepy na hamaki, więc nie dostają już tych najładniejszych Trzeba przyznać Marqusiowi, że dobrze zniósł rekonwalescencję. Wprawdzie 3 dni przed zdjęciem szwów zdjął sobie kołnierz i nie pozwolił założyć go z powrotem, ale poza jednym szwem nic sobie nie wyjął. Zobaczymy, czy coś się zmieni w jego charakterze.

Tylne łapki Hermana trochę gorzej, ale wcale nie zmienia to jego wybiegowych zapędów Dzielnie biega, a Adolf mu pomaga. Zbiera za nim ogonek, kiedy Herman chowa się pod kanapą i czasem przesuwa go trochę, biorąc pysiem za futerko na grzbiecie (z futerka w tym miejscu niewiele zostało w związku z tym). Poza łysinką jest jeszcze martwica po zastrzyku, ale Herman jakby nic nie zauważał. Dzielny szczur i ma kochającego przyjaciela, który zawsze mu pomoże.

Czarnołebki jak zwykle. Węgiel to wielki głupol, który na samą obecność Adolfa na podłodze (czarnołebki biegają po kanapie) reaguje nerwowo, zaczepia Łasia i wszczyna bójki. Raz zleciał w związku z tym z kanapy i w ostatniej chwili zgarnęłam go, nim nadbiegł wkurzony Adolf. Miejsce zostało potem obsikane przez beżowego terytorialistę. Dobrze, że Węgla złapałam w porę Kluch nie bierze udziału w bójkach. Zeskakuje z kanapy, Adolf go gwałci, Klusek wraca na kanapę, a potem zbiega znów. Adolf go ściga, Klusek zwiewa do klatki. Bez zmian

Mlekuś... Um. Cóż. Każdy ma jakieś hobby

Tfu Klusek, nie Mlekuś, mea culpa! ;P

Kołnierze są głupie Trzymam kciuki, aby szczurasowi charakter złagodniał

Co do Hermana i Adolfa - cudowna jest ta szczurza przyjaźń. Chyba przez to tak bardzo angażuję się w życie tych zwierząt, bo wiem, że one wobec siebie czują tak ogromne przywiązane. I chcę wierzyć, że choć w 1% mnie obdarzają taką przyjaźnią

A Czarnołebki nie czują potrzeby regularnej na hasanie po podłodze? Zawsze mnie ciekawiły szczury kanapowe..

gosja1 pisze: A Czarnołebki nie czują potrzeby regularnej na hasanie po podłodze? Zawsze mnie ciekawiły szczury kanapowe..

Gdzie tam. Za czasów Czmysia i Agutków to jeszcze był motyw czekania o określonej porze przy wyjściu, żeby po tej kanapie połazić. Obecnie nawet tego nie ma. Wypuszczam ich dla spokoju swojego sumienia

Adolf i Herman za to... oj, nie ma opcji żeby ich nie wypuścić.

Ulli i Marquand są natomiast klatkowi, wszelkie próby wypuszczenia kończą się sraniem na rzadko i sprintem do klatki.

Marq na razie nie złagodniał, wczoraj użarł mnie w palec