szczury.org

pariscope pisze: Dla Robaczków urodzinowe "sto lat"

Dzięki.
Robalki, urodziły się 10 kwietnia....
Tak dziwnie się to życie plecie... większość Polaków, zajmowała się tego dnia Smoleńskiem, a my obchodziliśmy urodziny. Byli goście, smakołyki i pieszczoty.
Czarne Robaczki, skończyły roczek.
Ta magiczna chwila, której nie wiadomo komu bardziej gratulować: czy solenizantom samym, czy ich opiekunom.
Bo to już nie nadwyrężająca psychikę odmiennej gó***, a jeszcze do okresu, gdy wiedźma starość upomina się o nieuchronną daninę daleko... To cudowny czas Pełni.
Pamiętacie z przed prawie roku „bisJujkizrurki” ? ? ta sama „rurka” jeno Blackjujkowatości ciut więcej jakby (choć na sztuki się zgadza) :
Choć nie tylko Smoleńsk... może bardziej nawet, ale inaczej: ciepło i słodko jakoś, znaczą swą obecność na urodzinowych zdjęciach, rozkwitłe, delikatnym urokiem, przyniesione tydzień wcześniej Dary Doliny Kwarków....
....
Bądźcie szczęśliwe, moje Cudne Robalki, bardzo wam dziękuję, za radość, którą wnosicie do tego domu

Panowie robaczki, kiedy Wy tak wyrośliście ?
http://img810.imageshack.us/i/dsc02513l.jpg/
niech Wam się kwieciem droga ściele w tym szlachetym męskim wieku


Dziękuję Ci odmienna, za tę wciągającą analizę.
Witalis dzieli z Arielem pasję wyprowadzania miseczek, upodobanie do samotności, ma cierpliwość do czasami kłopotliwych we współżyciu koleżanek, ale radzi sobie jeśli te przegną. Niestety ogromna i nieopaowana płochliwość też jest faktem. Mam za złe tej jego cesze, ale tylko dlatego że, może mu zrobić fizyczną krzywdę... Poza tym jest wzruszająca. Bo Wit jest
I inteligentny też: postrzega przecież przyczyny i skutki, skutki swoich poczynań od tych, które są dziełem świata zewnętrznego, np. boi się niespodziewanych dźwięków, ale jeśli sam coś zrzuci i nawet rozlegnie się huk, Wit przyjmuje go obojętnie, myszkuje dalej...

Dotąd tylko jeszcze nie miał okazji, żeby tak mu świat zatańczył przed oczami jak Arielowi
Arielek "dochodzący" - świetny jest !

To Robaczki już roczek mają..! To faktycznie dobry okres, już nie tak dokuczliwe a jeszcze do zabaw chętne i ciągle bardzo żywotne - niech to trwa...i trwa... i trwa..!
Zdróweczka im do tego życzymy i wszelakich szczurzych uciech: najlepszego, czarne pięknoty!
Arielek na jednej z fotek wygląda jak kiedyś ja, gdy w sposób szczególny uczciłam jedno z zaliczeń...

Odmienna co tutaj tak cicho? Co słychać?
Pozdrawiamy serdecznie!

Ja również domagam się usilnie jakichkolwiek wieści !!!!!!!!!!!!!

Kwarki i kwarkowa Opiekunko gdzie jesteście ?
brakuje Was tu...

|<dobijamy się> !!!!!!!!!!!!!!!!!

I ja również się stęskniłam za skwarkowymi opowieściami :<

Tuśmy!!!!!
Myśleliście, że macie nas z głowy??? Nic z tych rzeczy.... jesteśmy : cztery + kot + człowiek...

Jak było, tak trwa (niech trwa, niechtrwaniechtrwa...!!!!):
- kot- wredny, leniwy i cudny
- Robactwo: cudne, słodkie i wredne
- Kitunek : piękny jak sen o kapturku i grzeczny, jak sen o grzecznym szczurku
- Ariel.... jak Ariel: genialny i niepojęty
- Ci, Za Którymi Tęsknię Nieodmiennie.... mimo pewnych utrudnień – Nieodmiennie Obecni....

Bardzo się za Wami stęskniłam, ale rozumiem, że na Powrót- bylejakie, ale zdjęcia się należą.... ponegocjuję z Draństwem; a nóż mi ten raz ustąpią???....

Taaak, zdjęcia! Bo już zapomnieliśmy, jak Kwarkowo wygląda.

są ! są !

wiercimy się na siedzeniu i czekamy na to co obiecane - na tych wrednych i tych pięknych

No masz! Alem się narobiła, chcąc sprostać zadaniu.... ale cóż: ja niezbyt utalentowana, a bohaterowie roztresowani poza przyzwoitości granice. No to pokażę co mam (wobec tego, że zapomnieliście jak kwarkowo wygląda- zdjęcia, dla ułatwienia są w dobrze znanej scenerii – tylko Frasobliwy nieco bardziej zmaltretowany)
Na zachętę, „sen o ślicznym, grzecznym Kapturku” czyli Kitunek z szewkiem na brodzie:
PIĘKNOOKI:
oj! Sorki! oczy to raczej tutaj:

I to coś przepięknościowego- odmiennej słabość : Czyli szewek na czarno- zakpturzonej bródce:

Tutaj, chciałam Wam udowodnić, że z sercobrzuchowatości się nie wyrasta.... jednak wyszło samo ZUO i jeszcze większe, rozeźlone, wijące się ZUO:
Booz ma przewrócone w łebku. Twierdzi, że jest alfą.... moim zdaniem się nie nadaje, bo bywa wredny. Zdaniem reszty Kwarków...chyba też, ale ustępują mu z drogi, bo... uczciwie powiem, że uważałabym Bobo za bardzo mądrego szczurka, gdyby nie obecność w Kwarkowie Ariela.
Ariel ma „łeb jak sklep” i na tyle wysoko stawia poprzeczkę, że na jego tle, trudno się wybić w zakresie rozumu. Na myśl o Arielu, Bobo zaciska piąstki:
A tu: Aggeuszek! Uszeeek !
ten zwierzak jest tak prostolinijny, „miły na wejrzeniu i w obejściu”, że równoważy całą wredność reszty towarzystwa (a czasem nawet i swoją wredność) – od samego początku do dzisiaj, pieszczony, piska cichutko .... jak się łatwo domyślić, uzależniona jestem od tego dźwięku. Agguś! Uszeczku! Dziękuję ci, że jesteś.

Oba Robale:





Szczur Genialny, nie dał sobie wczoraj zrobić zdjęcia, więc pokażę Wam tylko, jak spędzaliśmy czas 34- ch stopni w cieniu:

ta „skora z diabła” to mój kot, Arielek wychyla się ze swoich włości, oceniając, czy to, co jest w brodziku, jest warte wysiłku
Uznał, że warte, zatem, idzie Ariel po drabinie:


Zabrał, wrócił do siebie...upał....

Jaka wypaśna drabinka
Miło znowu zobaczyć Skwarki, czochranko im przekaż

Arielek nie dosyć,ze piękny,madry,to i jeszcze jaki odważny!!! Tak czmychać przed kocięcym nosem bezkarnie?
A tej brzuchowo-serduchowości,to nie udowodniłaś ani trochę... Jestem niepocieszona...Zamieniłaś szczura,tak???

odmienna pisze: Tutaj, chciałam Wam udowodnić, że z sercobrzuchowatości się nie wyrasta.... jednak wyszło samo ZUO i jeszcze większe, rozeźlone, wijące się ZUO:

to najbardziej urocze zuo, jakie widziałam od dłuższego czasu
czarniutki, krnąbrniutki - serducho-skrywacz

poza tym - Ariel na drabinie, niebieskooki Kitunek, kota i Dolarek w zalanym słońcem pokoju ... Kwarkowo