szczury.org

tez mam sunie i 4 szczurki...niestety Jessi nie jest chetna do zaprzyjaznienia sie z ogonkami:( Pyszczki nic sobie z niej nie robia...a ona jak tylko ktorys podchodzi na odleglosc blizej niz pol metra warczy i...ucieka

Odkopuję temat... Ja też mam problem z dziwną reakcją psa... Ja mam psa, że psa... co prawda po kastracji, ale suką to on nie jest. Ale i tak się zaczynam bać, że albo mu się zanosi na ciążę urojoną, albo się bidula zakochał, bo pcha się do szczury i ją natarczywie liże. Jak szczura jest w klatce to on przed nią siedzi i piszczy... A najgorsze w tym wszystkim jest to, że już bym je puściła razem, niech się bawią (dzieci mam nadzieję, że by z tego nie było), ale się boję, że go moja biała dama wreszcie upierdżondży w nos, a tego bym chyba nie zniesła... jak zrobić żeby szczur psa nie ugryzł? Wie ktoś?

Mój psiak nie raz przez swoje urojone ciąże został chapnięty w nochal. nie ryzykowałabym, moja Sheba raz próbowała szczurka w zęby, i pod biurko, chyba żeby "nakarmić", ale Mozzarella chapnął ją w nochal, i bezczelnie usiadł i zaczął się myć...

Jeśli masz sukę i te urojone ciąże są na prawdę "urojonymi ciążami", nie tylko opieką nad ciurami to uważaj na nią, już w 2 tematach pisałam, więc nie będę się powtarzać, powiem tylko że takie urojone ciąże zaburzają gospodarkę hormonalną suki przez co może się ona nabawić wielu groźnych chorób (zapalenia sutków czy ropomacicza) chociaż nie mówię że tak musi być, ale lepiej być czjunym

[quote="Effie"]Ja mam psa, że psa... co prawda po kastracji, ale suką to on nie jest./quote]
kto jeszcze nie wie, że pies jest psem a nie suką?

Izold pisze:Mój psiak nie raz przez swoje urojone ciąże został chapnięty w nochal. nie ryzykowałabym, moja Sheba raz próbowała szczurka w zęby, i pod biurko, chyba żeby "nakarmić", ale Mozzarella chapnął ją w nochal, i bezczelnie usiadł i zaczął się myć...

O ten post mi chodzi. Tu nigdzie nie pisze czy "psiak" to pies czy suka.

Sheba- imię dla dziewuchy

Kurde to już mnie masz, tego szczerze powiedziawszy nie zauważyłam (ech matura za 3 tygodnie a ja nie umiem czytać ze zrozumieniem...;p)

Moi rodzice rozważają zakup szczurka lecz niestety nie są pewni co do zachowania naszego psa.
Ma on 10 lat, jest sznaucerem średnim. Moja koleżanka odwiedziła nas ze swoim szczurkiem na ramieniu. Szczurek nie bał się psa, za to nasz pies zachowywał się bardzo dziwnie: był 'podniecony' tą całą sytuacją - strasznie chciał mieć dłuższy kontakt ze szczurkiem na co nie mogłam pozwolić gdyż nie byłam pewna jego reakcji, dyszał, piszczał, gdy tylko udało mu się zbliżyć do szczurka chciał go polizać. Trzymałam go za obrożę ponieważ strasznie się wyrywał, nie mógł usiedzieć w miejscu, serce strasznie mu waliło, czasem szczeknął.
Nie jeżył się, nie warczał, nie czaił się na szczurka.
Problem w tym, że nawet jeślibym trzymała szczurka u siebie w pokoju na szafce pies i tak miałby dostęp do pokoju - umie otwierać sobie drzwi.
Nie wiem czy jego zachowanie było spowodowane tym, że widział "coś nowego" i koniecznie chciał "to" poznać ? Myślę, że to całkiem prawdopodobne. Nigdy nie zachowuje się agresywnie wobec np. małych psów ponieważ wcale go nie interesują, czasami nawet się ich boi. Z kotami podobnie - ssał cycuszka razem z jednym i uwielbia koty, niestety żaden nie chce się z nim pobawić.
Co o tym sądzicie ? Czy był to objaw agresywnego zachowania ? Może przyzwyczaiłby się do obecności szczurka po jakimś czasie ?

Wiele czytając na forum stwierdziłam, że jeśli rodzice zgodzą się mimo zachowania psa na szczurka, od razu poproszę o dwa. W końcu zależy mi na ich dobrze. Jeśli się nie zgodzą na 2 tylko na 1 - cóż, wolę by szczurki były szczęśliwe i odpuszczę. Może kiedyś uda mi się spełnić marzenie.

zachowanie godne pochwały. albo 2 albo żaden jak już rodzice zgodzą się na 2( podsuń im info z forum) postaraj się je adoptować z działu zwierzaki

Dzisiaj rozmawiałam z mamą.
Ona, tak samo jak ja, obawia się o zachowanie psa. I ja i ona boimy się, że pies nie przyzwyczai się do obecności szczurków i nie będzie dniami i nocami sypiał. Bardzo się o to boję, ponieważ wszyscy byliby co najmniej zestresowani całą sytuacją.
Po drugie. Gdy wspomniałam mamie o chęci posiadania 2 szczurków zaczęła się śmiać. Powiedziałam, że mówię poważnie, chcę ich dobra i zaczęłam wszystko tłumaczyć. Stwierdziła, że może i mam rację.
Myślę, że obawa o reakcję psa jest zbyt silna, by przygarnąć szczurki. Tak samo u moich rodziców jak i u mnie. Z mamą stwierdziłyśmy, że jeśli nie spróbujemy nie dowiemy się jaka byłaby sytuacja, lecz co by było gdyby jednak nie udało się i pies ciągle chodził "podminowany" ?
Proszę, jeśli ktoś z Was przeczyta moje posty niech powie co o całej sytuacji sądzi. Może ktoś z Was znalazł się w podobnej ? Będę wdzięczna za wszelkie rady.

ja bym zaryzykowała. dla psiaka to nowa sytuacja ale myślę że się przyzwyczai. moja kotka przez pierwsze dni siedziała przyklejona do klatki i nawet szelest paczki z jedzeniem jej nie odciągał. śmialiśmy się że ma tv

Ja też się bałam o reakcję psa, zwłaszcza, kiedy klatka urosła do takich rozmiarów, że musiała stanąć na podłodze, czasem podejdzie, jak wsadzi no w kraty to szczury od razu spróbują czy jest jadalny. Jak otwieram klatkę to przychodzi je lizać. Nigdy nie przejawiał negatywnych reakcji. Teraz interesuje się klatką tylko wtedy, gdy panuje w niej jakieś nadzwyczajne poruszenie

Przeprowadziłam dłuuugą rozmowę z tatą, od razu wytłumaczyłam, że przygarniam albo 2 szczury albo żadnego. O dziwo nie zareagował dziwnie, bardzo się cieszę, że chciał mnie wysłuchać. Myślę, że przekonałam go. Zarówno co do zachowania psa jak i większej ilości nosków Pod koniec pytał nawet ile kosztuje klatka, jaka powinna być na 2 szczuraski, jak wygląda ich "łączenie", skąd je ''wziąć'' itd. Zagroził tylko, że on nie ma zamiaru się nimi zajmować - karmić, sprzątać itp., oraz że moim problemem będzie oddanie ich pod opiekę komuś na czas wyjazdu rodzinnego (nie martwię się o to zbytnio, ponieważ wyjeżdżamy góra 2 razy do roku - rodzina daleko). Obiecał, że porozmawia z mamą i powiedzą mi o swej decyzji. Jestem wniebowzięta, trzymajcie kciuki !

Nie chcę tworzyć nowego tematu, więc piszę w tym, a mój problem ma trochę inne rysy.
Mój pies - Odi (nie po kastracji) gdy zobaczył szczurki w klatce, to dostał szału. Mam ogonki od 2 tygodni i wciąż jest tak samo. Gdy siedzę w pokoju ze szczurkami, cały czas siedzi i ogląda TV(klatkę). Gdy któraś moja dziewuszka podchodzi do pręcików, ten rzuca się na pręty i próbuje złapać ją zębami. Myślałam, że jest zazdrosny, więc mimo iż on interesował się tylko klatką, chciałam odciągnąć jego uwagę od dziewczyn i go trochę popieścić. Ten natomiast, gdy go zaczynam głaskać jak leży przy szafie niedaleko klatki, rzuca się na klatkę i skaczę do szczurków. Moje pieszczochy są już oswojone i bez problemu siedzą mi w dłoniach, więc spróbowałam z mamą pokazać mu szczurka. Zamknęłam jedną w kulce z dłoni i dałam powąchać psu. Wziął i mnie chapnął, że aż mi skóra zeszła. Próbowałam przyzwyczajać go do zapachu, ale jego to nie interesuje.
Pies jest razy York - średni.
Pomocy!