szczury.org

Wychodzi na to, żem wredna baba, która nie liczy się z niczyim zdaniem Ani mój mężczyzna, ani rodzice nie byli zachwyceni pomysłem posiadania szczurków, ale po prostu postawiłam na swoim. Inna sprawa, że akurat z nimi nie mieszkam na stałe, a współlokatorka cieszyła się z nowych lokatorów na równi ze mną .
I mój mężczyzna jest okrrrropnie, ale to okropnie zazdrosny
...ale jakoś wszystko ostatnio uchodzi mi płazem i tylko znacząco przewracają oczami...

kurcze, to po ile lat mają wasi faceci że są o SZCZURY zazdrośni

trotterus, widac że uwielbiasz swoją Mysię i chcesz dla niej jak najlepiej, więc moze warto się postarać, przekonać chłopa, znaleźć szczurkę do towarzystwa i uszczęśliwić Twoją pieszczoszkę

Entreen pisze:...ale jakoś wszystko ostatnio uchodzi mi płazem i tylko znacząco przewracają oczami...

Przepraszam ale.. TOBIE uchodzi płazem!? Ja nie mam słów.. Znaczy mam, ale wole ich nie używać.
Kochana, nie daj się, broń swoich przekonań. Jesteś kim jesteś i to inni mają Ciebie akceptować z wszelkim bytem jaki Ciebie otacza, a nie na odwrót

tez mam taka dumbo mysie i tez pochodze z bialegostoku !! :D
pozdrowaiam wszystkich milosnikow szczurkow i WSZYWSTKIE SZCURASY z Białegostoku

Wiem, wiem, grunt to mieć to w pamięci i się zająć sprawą, dzięki za słowa motywacji i otuchy

Tymczasem, bardzo chętnie chciałabym zobaczyć, jak Mysia zareagowałaby na koleżankę, bandytka, może ustawimy jakieś spotkanie dla szczurek?


A tu jeszcze Mysia w trakcie szybkiego prysznica po podwórkowych hulankach...

http://szczury.org/viewtopic.php?f=163&t=30980

ostatnio Myśka zaskoczyła mnie swoją nową "sztuczką" pozbywania się przeszkody na swojej drodze... Czego nie zrobi zmotywowana (wejściem pod biurko pełne kabli )

http://www.youtube.com/watch?v=QAUlbMDo ... ature=plcp

I nadszedł ten bardzo dla mnie smutny dzień...Piątek 13-go lipca...
Właściwie trwało to kilka dni, w trakcie których musiałam się pogodzić z utratą mojej kochanej szczurki... Nagle zaczęło ją przechylać na prawą stronę, powłóczyła tylnymi łapkami, była osowiała, nie chciała opuszczać klatki, przestała pić i jeść... 3 wizyty u weterynarza (w tym u p. Ewy w Klinice na Białostoczku, która jest specjalistką od małych zwierząt) tylko utwierdziły mnie w decyzji, że nie ma sensu ciągnąć cierpień Myśki... Nie dała rady już się umyć (choć po zastrzyku ze sterydów miała troszkę więcej sił przez dzień i nawet obiema łapkami myła uszka i próbowała przekręcić się, by dosięgnąć tylną część futerka...). P. Ewa wykryła u niej nowotwór jelita, nagle też w ciągu 2 dni przy jednym z sutków zrobił się duży guz... Po prostu wszystko na raz... Biedna...
Niesamowite, ile można się napłakać z powodu zwierzaka... Do tej pory, jak o niej pomyślę, to się bardzo wzruszam i muszę uważać, żeby totalnie się nie rozkleić... Może tak jest dlatego, że był to mój pierwszy, wytęskniony szczurek...

Prześliczna mordka Przykro mi [*][/b]