szczury.org

Wiele osób mających jednego szczura twierdzi, że sam jest szczęśliwy bo "poświęcam mu dużo czasu". Tak na prawdę, widać diametralną różnicę jak dołączy mu się kolegę czy tam koleżankę. Wtedy dopiero widać, że jest szczęśliwy. Nie jesteś w stanie poświęcać 100% czasu szczurkowi - to jest fizycznie nie możliwe. Jest tak jak człowiek. Też nie może całego życia spędzić sam, bez innych ludzi - sfiksuje i będzie czuł się samotny.

dzięki za wpisy już piszę że moja Myszata ma nową koleżankę, nie powiem bo nie była to miłość od pierwszego wejrzenia a wręcz przeciwnie chciała ją zagryźć ale powoli powoli przywiązywałam ją do zapachu Zuzi (mniejszej ) powiem szczerze że miałam już doła ale po tygodniu przywiązywania spróbowałam kolejny raz je połączyć i sukces no oki troche się "posprzeczały" ale cieszę się bo śpią razem jedzą iskają się naprawde ciesze sie że sie udało i ze sa w dwie naprawde milo na nie patrzeć a jeśli ma sie juz jednego ogonka to drugi to żaden większy problem

To super!!! wymiziaj je po brzuszkach!!

Bardzo się ciesze że zrozumiałeś Mizianko dla dziewczynek

Szczur musi mieć drugiego szczura.
Miałam 3 szczurki (samiczki) w odstępach czasu, każda była sama a mnie nie miał kto "uświadomić", fakt chowały się dobrze i każdą kochałam od początku do końca.
Ale teraz dopiero przy czwartej mordce zobaczyłam różnicę.
Mam ją od 2 tygodni była sama, zła i agresywna od wczoraj ma towarzystwo i widzę jaka jest szczęśliwa, przestała być agresywna zrobiła się kochana choć i tak "wredota".
Od teraz wiem - NIGDY WIĘCEJ SAMOTNEGO SZCZURA
Psy też mam 3 sztuki i też są szczęśliwe.
Pozdrawiam.

xiao-he pisze: Ludzie sądzący że można mieć jednego szczura: WŁĄCZAMY MÓZGOWNICE!

A ja niestety nie zgodzę się z tym twierdzeniem... Otóż miałam dwa szczury, samce. Od poczatku były drobne waśnie między nimi, ale nie wtrącałam się w to, uznałam że ustalają między sobą hierarchie. Jednak z dnia na dzień było coraz gorzej. Norman [jeden ze szczurów] był tak agresywny w stosunku do jego kumpla [Otisa] że sytuacja zaczeła się robić nieznośna. On po prostu znęcał się nad Otisem. Udałam sie do wety żeby zasięgnąć opinii na temat kastracji szczurków [wyczytałam w jednym z postów że to powinno pomóc] z tym ze dowiedziałam się iż nie koniecznie to pomoże a istnieje niebezpieczeństwo że moje kochane mogą nie przeżyć zabiegu. Zdecydowałam o rozdzieleniu ich w momencie gdy Norman zaatakował Otisa i gdyby nie interwencja mojej mamy mogło by się to bardzo źle skończyc! Normana [agresora] podarowałam mojemu chłopakowi a sobie zostawiłam drugiego. Od czasu rozdzielenia mój Otis stał się duszą towarzystwa, jego obecne zachowanie jest całkowitym przeciwieństwem zachowania z czasów mieszkania z Normanem. Jest o wiele weselszy, pewniejszy siebie i nie jest już taki strachliwy. A co najważniejsze dzieki tej decyzji mam wrażenie że mój Ogonek docenił to co dla niego zrobiłam i czuje się przy mnie bezpieczny. W momencie jeśli coś go przestraszy, zamiast lądować w klatce, biegnie do mnie na kolana. Widok jego tak szczęśliwego w tym momencie, skłania mnie do podważenia teorii ze Ogonek będący sam w klatce jest nieszczęśliwy. Najlepszym dowodem na to jest przypadek moich szczurków.

Historyjka: pewne rodzeństwo porzucono w lesie, wychowywały je wilki. Któregoś dnia brat zaczął dorastać i znęcać się nad siostrą. Bił ją i gwałcił. Wilki zjadły brata, a siostra była im za to wdzięczna. Od tej pory za każdym razem kiedy czuła się zagrożona biegła do swojego "stada".
The end.
Czy to dowodzi, że dziewczynka jest szczęśliwsza w towarzystwie zwierząt, a nie ludzi? Proszę... -.-
Po prostu nie miała dość szczęścia by trafić na dobrego człowieka. Żeby nie było, że wyssałam to z palca: prawie identyczną historię ma za sobą chłopczyk z Indii oraz dziewczynki z Niemiec i USA (w tych ostatnich przypadkach nie było zwierząt, ale rezultat końcowy był taki sam: ocalałe dziecko ZAWSZE wolało towarzystwo innych DOBRYCH ludzi, które je odnajdywali).
Dałabyś Otisowi innego towarzysza i widziałabyś różnicę w zachowaniu. Biegnie do ciebie, bo nie ma nikogo innego. Nie ma WYBORU.

nie no oczywiscie, lepiej było czekać aż Norman go zagryzie, w imię zasady `żaden szczur nie może być sam`

A może po po prostu jeszcze raz, lepiej i umiejętniej połączyć?

Słuchajcie ja ostatnio intensywnie przegladam forum i co chwilę trafiam ta posty w stylu "problem z połączeniem", albo że szczury się tłuką, chodza podrapane, futro lata mimo że mieszkają razem całe życie.
Wychodzi na to, że one są dosyć terytorialne i przeszkadza im obecność konkurencji.
gdyby tak nie było, nie wchodziłyby w konflikty, to logiczne
Więc może jednak nie jest do końca tak, że to towarzystwo jest im niezbędne? Albo przestrzeń która mają do dyspozycji jest dla nich za mała?

Założę się że Ty czasem kłócisz się ze swoim współokatorem, ale nie oznacza to że go nienawidzisz i wolałabyś mieszkac sama?

Hehe mieszkam sama i nie zamierzam tego zmieniać Ale porównanie do ludzi chyba jest trochę nietrafione bo mimo wszystko mamy trochę bardziej złożone zwyczaje społeczne
Myślę pod kątem behawioryzmu zwierząt, takiego ogólnego, i wychodzi mi na to że konflikty zawsze są spowodowane pewnym stresem, brakiem dostatecznej przestrzeni albo źle dobranym towarzystwem.

To że szczury MUSZĄ być trzymane razem jest potwierdzone NAUKOWO, ale jeśli nawet nauka i prawa przyrody do Ciebie nie przemawiają to może ja przemówię
Po pierwsze zakładam że mieszkasz sama nie dlatego że jesteś "terytorialna"?
Konflikty między połączonymi szczurami są sporadyczne, ale jeśli takie występują są spowodowane nieumiejętnym łączeniem przeprowadzonym przez właściciela. Oczywiście mówię tu o walkach bardziej niebezpiecznych. Takie niegroźne zdarzają się na co dzień w każdym stadzie. Jest to albo przepychanka dla zabawy, albo sprzeczka o dominację bądź najlepszy kawałek jedzenia

szczury sa stadne
w stadzie jest hierarchia która nalezy ustalić.
to są zwierzęta i nie będą sobie tego tłumaczyć słowami mogą jedynie gestami.
czasem bywa to brutalniejsze czasem mniej,
jednak są silnie stadne dlatego muszą być w stadzie bo taka ich natura.

Ja nie twierdzę, że moje argumenty zakładają trzymanie szczurów osobno, bo być może tak to zabrzmiało
Ale myślę sobie że może godzenie niektórych osobników ze sobą na siłę nie idzie do końca z ich naturą?
To znaczy, co takie dwa szczury zrobiłyby, gdyby nie mieszkały w klatce - kiedy jeden drugiego nienawidzi albo stale przesladuje, drugi się boi, nie sądzę żeby chętnie dalej trzymały się razem. Prawdopodobnie podzieliłyby sobie terytorium albo ten słabszy zostałby przepędzony i zorganizował sobie własne, nowe.
I na pewno by się nie wykastrowały żeby pomóc sobie w relacjach