szczury.org

Do wszystkich: co byście powiedzieli na psa, który przychodziłby do was tylko na jedzenie, a następnie uciekał swoimi drogami? Czy bylibyście zadowoleni z takiego zwierzęcia, które uznaje was za maszynkę do jedzenia? Uprzedzam uwagi, nie nie popełniłem tego błędu karmiąc szczura z ręki. Jeśli przez miesiąc nie da się szczura oswoić, to dlaczego druga szczura jak słyszy moje kroki to podbiega od razu do mnie i liże po rękach, zgrzyta ząbkami i przytula się? Dodam, że mam je tyle samo czasu.

mając takiego psa stawałabym na głowie by w końcu mi zaufał. a co do zachowania twoich szczurów. Zwierzęta tak jak ludzie mają różne charaktery, jeden będzie niesamowicie proludzki inny będzie wolał towarzystwo swojego gatunku. Wiesz mam teraz 7 ogonówe i myślisz że wszystkie do mnie biegną na pstrkynięcie palcami bo ja tak chcę? nie... jak któryś nie ma ochoty na kontakty ze mną to to szanuje i nie zmuszam. poprostu jest jaki jest i tyle.

lokistealth, biorąc zwierzę trzeba się liczyć z tym, że niekoniecznie musi mieć taki charakter jaki Ty chcesz żeby miało. To nie jest zabawka. Nie każdy szczur jest super miziakiem, każdy ma inny charakter, tak jak ludzie. Niektóre ogonki niekoniecznie lubią spędzać czas z człowiekiem, ale to nie znaczy, że można je sobie ot tak wymienić jak zepsutą zabawkę. Bierzesz zwierzę - bierzesz za nie odpowiedzialność, a nie oddajesz, bo Ci się nie podoba jego zachowanie.

Dokładnie, jest jaki jest. Powiedzmy relacja człowieka z człowiekiem. Załóżmy, że jesteś kobietą, chcesz mi zaimponować, gotujesz przepyszny obiad. Ja oczywiście jem. Ale następna reakcja jest dziwna: odchodzę bez słowa i unikam z Tobą kontaktu do następnego takiego obiadu. To mam na myśli do przekazania.

emi2410 pisze:lokistealth, biorąc zwierzę trzeba się liczyć z tym, że niekoniecznie musi mieć taki charakter jaki Ty chcesz żeby miało. To nie jest zabawka. Nie każdy szczur jest super miziakiem, każdy ma inny charakter, tak jak ludzie. Niektóre ogonki niekoniecznie lubią spędzać czas z człowiekiem, ale to nie znaczy, że można je sobie ot tak wymienić jak zepsutą zabawkę. Bierzesz zwierzę - bierzesz za nie odpowiedzialność, a nie oddajesz, bo Ci się nie podoba jego zachowanie.

Jesteśmy znajomymi. Ja Cię unikam za wszelką cenę. Chcesz takiej relacji?

Proszę Cię, bez takich głupich porównań. Czemu jest winne zwierzę? Myślisz, że dla niej zmiana domu to nie stres? Skąd masz pewność, że kolejny szczur będzie spełniał Twoje "wymagania"? Twoje podejście jest według mnie kompletnie nieodpowiedzialne.

emi2410 pisze:Proszę Cię, bez takich głupich porównań.

W tym zdaniu widzę koniec

lokistealth pisze:Do wszystkich: co byście powiedzieli na psa, który przychodziłby do was tylko na jedzenie, a następnie uciekał swoimi drogami? Czy bylibyście zadowoleni z takiego zwierzęcia, które uznaje was za maszynkę do jedzenia? Uprzedzam uwagi, nie nie popełniłem tego błędu karmiąc szczura z ręki. Jeśli przez miesiąc nie da się szczura oswoić, to dlaczego druga szczura jak słyszy moje kroki to podbiega od razu do mnie i liże po rękach, zgrzyta ząbkami i przytula się? Dodam, że mam je tyle samo czasu.

Bo zwierze nie jest zaprogramowane, jak komputer. Tak, jak ludzie posiada swój własny, indywidualny charakter. Możliwe, że drugi, taki sam szczur, jak twoja bardziej żywiołowa samiczka się już nie znajdzie. Musisz się z tym liczyć. Licz się z tym, że drugi szczur może być agresywny, aspołeczny, równie leniwy lub nieufny. Może się również okazać, że dziewczyny się nie polubią, będą gryźć, zrobią sobie krzywdę.

I co najważniejsze: Licz się z tym, że po jej oddaniu, twoja druga szczurka stanie się osowiała z powodu tęsknoty i przestanie być taka fajną, pocieszną zabaweczką.

Twoja mama gotuje Ci przepyszny obiad. Ty jesz. A potem odchodzisz bez słowa, zamykasz się w pokoju i unikasz kontaktu. Wymienia Cię na lepsze dziecko?

Znajomych można zmienić, rodziny nie. Przygarniając zwierzę pod swój dach, przyjmujesz kolejnego członka rodziny.

porównanoie cudowne naprawdę.... człowiek jest wstanie z człowiekiem porozmawiać i dziwną sytuację idzie wyjaśnić. Ze zwierzęciem nie porozmawiasz i nie powie ci ono co jest grane. Jedyne co możesz zrobić to próbowac je oswajać a nie oddawać bo masz taki kaprys i czujesz się urażony bo szczur ma taki charakter a nie inny.

lokistealth, może Twój szczur jest chory, dlatego jest spokojny. A może zwyczajnie ma taki charakter. Nie jest wybrakowany ani gorszy. Szczury to ogólnie nie są zwierzątka nakolankowe i taki, co przychodzi do człowieka się miziać trafia się jeden na kilkadziesiąt może. Będziesz żonglować żywymi, czującymi istotami aż znajdziesz drugiego przytulasa ?

Na 20 szczurów jakie miałam, tylko jeden tak na serio chciał kontaktu z człowiekiem. U pozostałych, taką chęć trzeba było długo wypracowywać a i to nie zawsze się dało. Miałam też kilka gryzących, bardzo agresywnych szczurów, skrzywdzonych przez ludzi. One też nie były gorsze, również zasługiwały na to by ktoś je kochał.

To nie gierka na komputer, że można sobie wymienić z kolegą na inną jak się znudzi. To stworzenie które czuje, myśli, kocha i wymaga od Ciebie byś je akceptowała takie, jakie jest. Nie traktuj życia jak przedmiot, bo to co masz w domu i Ci nie odpowiada, czuje i należy się nim opiekować skoro już podjęłaś się tej opieki.

^Yuuhi^ pisze:porównanoie cudowne naprawdę.... człowiek jest wstanie z człowiekiem porozmawiać i dziwną sytuację idzie wyjaśnić. Ze zwierzęciem nie porozmawiasz i nie powie ci ono co jest grane. Jedyne co możesz zrobić to próbowac je oswajać a nie oddawać bo masz taki kaprys i czujesz się urażony bo szczur ma taki charakter a nie inny.

Wskaż wypowiedź, w której napisałem, że czuję się urażony.

Twoja mama gotuje Ci przepyszny obiad. Ty jesz. A potem odchodzisz bez słowa, zamykasz się w pokoju i unikasz kontaktu. Wymienia Cię na lepsze dziecko?

Nie zamykam się w pokoju, bo sam dążę do relacji z rodzicami.

lokistealth, może Twój szczur jest chory, dlatego jest spokojny. A może zwyczajnie ma taki charakter. Nie jest wybrakowany ani gorszy. Szczury to ogólnie nie są zwierzątka nakolankowe i taki, co przychodzi do człowieka się miziać trafia się jeden na kilkadziesiąt może. Będziesz żonglować żywymi, czującymi istotami aż znajdziesz drugiego przytulasa ?

Na 20 szczurów jakie miałam, tylko jeden tak na serio chciał kontaktu z człowiekiem. U pozostałych, taką chęć trzeba było długo wypracowywać a i to nie zawsze się dało. Miałam też kilka gryzących, bardzo agresywnych szczurów, skrzywdzonych przez ludzi. One też nie były gorsze, również zasługiwały na to by ktoś je kochał.

To nie gierka na komputer, że można sobie wymienić z kolegą na inną jak się znudzi. To stworzenie które czuje, myśli, kocha i wymaga od Ciebie byś je akceptowała takie, jakie jest. Nie traktuj życia jak przedmiot, bo to co masz w domu i Ci nie odpowiada, czuje i należy się nim opiekować skoro już podjęłaś się tej opieki.

Dzięki za odpowiedź Dlatego wolę, by szczur miał dom, w którym ktoś będzie potrzebował spokojnego szczura. Do spokojnego szczura takiego jaki u mnie aktualnie mieszka nie potrzeba dużo energii. Ja mam dom, w którym chciałbym ganiać za małymi huliganami

twoją wypowiedzią są wszystkie twoje posty.. szczur nie spełnia moich oczekiwań = źle mi z tym = wymienie go

co jeśli kolejny ogon wymarzony niebieski będzie też spokojny?

^Yuuhi^ pisze:twoją wypowiedzią są wszystkie twoje posty.. szczur nie spełnia moich oczekiwań = źle mi z tym = wymienie go

co jeśli kolejny ogon wymarzony niebieski będzie też spokojny?

A niech będzie spokojny. Byle by chciał w ogóle nawiązać ze mną relację. Ja staram się, staję na rzęsach by to się stało, ale chęć musi być obustronna.

ale jeśli tej relacji nie będzie chciał nawiązać? Co wtedy zrobisz? wystawisz ogłoszenie tak jak obecnej samiczce?