szczury.org

przyzwyczaisz się do nowych ogonów, a one do Ciebie kwestia czasu i miłości ))

Na pewno szybko się dogadacie! Gosiu, bardzo się cieszę, że zdecydowałaś się dać dom kolejnym ogoniastym. Oni też się pewnie cieszą. Wiadomo, to nie będą Ci Pierwsi, ale też na swój sposób Wyjątkowi.

IHime, dziękuję Ja też się bardzo cieszę, choć obawiam się, że mój mężczyzna cieszy się znacznie mniej. Ale nie mogłam się powstrzymać! Szczurki będą u mnie już w środę! Maluchy, ledwo 4tygodniowe. Jeszcze z takimi małymi nie miałam do czynienia, więc to będzie podwójnie fajne doświadczenie.
Dziewczyny piszą, że wszystkie są bardzo przyjacielskie, oswojone i chętne do brykania, więc jestem coraz bardziej niecierpliwa i ciekawa.

Wczoraj wieczorem wreszcie zyskałam nowych lokatorów. Nie spodziewałam się, że to takie maleństwa. Kiedy je zobaczyłam, byłam przekonana, że przecisną się między prętami klatki, ale okazało się (na szczęście), że to moja bujna wyobraźnia.
Jakoś nie wyobrażałam sobie, że będę miała do czynienia ze szczurkiem wielkości uda Marcelka...
Starym zwyczajem nakryłam klatkę ręcznikiem, a dodatkowo z tyłu klatki powiesiłam koszulkę, więc jest duże zacienienie. Pomyślałam, że skoro duże szczury lubiły taki półmrok, to maluchy pewnie też, bo będą się mniej stresować. Pomysł się sprawdził, mogłam się im przyjrzeć, bo czuły się pewnie.
Pierwsze zdjęcia:



Trochę przerażone, uszka postawione, oczy wytrzeszczone...
Dzisiaj rano nie za bardzo chcieli wychodzić, więc dałam im spokój. Wróciłam dopiero późnym popołudniem i... przywitały mnie dwa noski wiszące przy kratkach oczekujące uwagi! Jak tylko się odezwałam, to jeszcze bardziej się uaktywniły. Zero lęku. Bardzo się ucieszyłam Później było bieganie, zaczepianie, kręcenie się, jedzenie, picie... Oczywiście - śmiałość występowała tylko w klatce. Podczas spacerów po fotelu już nie byli tacy śmiali, choć ciekawość była duża i raczej zwyciężała.





Na pewno w mieszkaniu pozostał zapach poprzednich szczurków i obawiałam się, że maluchy będą na to reagowały źle. Wręcz martwiłam się, że socjalizacja przebiegnie nam gorzej, niż w innych domkach.
Wzięłam je przed chwilą na ręce, choć już spały. Szybko zaczęły po mnie chodzić, psocić, ale w końcu nakryłam je dłońmi, ciekawa jak zareagują.
PO CHWILI USŁYSZAŁAM ZGRZYTANIE ZĘBÓW!
Odsłoniłam palce, a tam dwa rozanielone maluszki Zaczęłam ich głaskać po głowach i efekty były co najmniej zaskakujące.
Jeden z nich zaczął pulsować oczkami!!!
To jest chyba największa nagroda ostatnich dni

Oby zawsze czuły się u Ciebie tak dobrze, jak teraz... a nawet i lepiej!
Wymiziaj swoje słodziaki z pozdrowieniami od braciszków

jakie małe kluuuuchy! jakie mają wielkie uszy! no cuda ! )
super, że tak się szybko przyzwyczajają, oby tak dalej )

Cudowni panowie kluski kochane bardzo się cieszę że maluszki czują się dobrze, wytarmoś gamonie od babci no i oczywiście od mamusi,siostrzyczki i cioci
Zgrzytanie zębami - BEZCENNE!!!
Mam Gosja identyczny domek dzieciaki go uwielbiały

aaa i jeszcze miałam zapytać jak Ty je odróżniasz? taakie są podobne maluszki

bini, jeśli się przyjrzysz im głowom, to jeden ma białe "w trójkąt", a drugi nie
Z daleka niestety nie dowidzę, stąd też nie wiem, który to panicz zakumał, do czego służy kuweta narożna

spinka, właśnie miałam dylemat, bo mam jeszcze taki narożny domek, ale bardziej śmierdział ten jest nowszy. Kupiłam go całkiem niedawno, bo jeden szczurek przestał się wspinać, a drugi przychodził go dogrzewać w domku i w narożnym od dawna się już nie mieścili
gnojki lubią wbiegać okienkiem i wybiegać drzwiami... i tak wkoło...

Jakie cudaczki Oby się zdrowo chowały

gosja1 pisze:

To zdjęcie jest super! I faktycznie całkiem łatwo ich rozróżnić

Wąsy dłuższe niż cały szczur, a ucho większe od głowy

nooo radary mają konkretne pewnie jak dorosną to wszystko sie wyrówna , uszka też

łoooo jeju jakie pięknoty... Gosia pilnuj ich, bo Ci odlecą na takich ucholkach