szczury.org

Ojej, strasznie to przykre, jak milczący szczurek, nagle daje znać o swoim nieszczęściu.
I tak pięknie znosi.
Ja pamiętam, kiedy Kubuś w kołnierzu w akcie wielkiej miłości do brata, taranował wszystko i chciał z nim pobyć, choć przez chwilę, tamten użarł kołnierz i uciekł nie rozumiejąc sytuacji. (Jeszcze chodził mu do klatki wyżerać smakołyki)

gosja1 pisze: (Jeszcze chodził mu do klatki wyżerać smakołyki)

Podobno jakieś badania dowiodły, że uwolnione szczury nie będą jeść, póki nie uwolnią swoich towarzyszy
Tymczasem moje doświadczenie pokazuje, że szczurki mają w sobie pewien egoizm. Uroczy, szczurzy egoizm. I nie obrażają się na siebie za to - to normalne, takie szczurze, jeden drugiego odsuwa łapką, zabiera mu jedzonko, depcze po śpiących kolegach...

Nie wątpię, że szczury by oddały wszystko najlepszym kumplom, ale... cóż Najczęściej to chyba kopniaki jednak.
Zresztą, może labiki są bardziej uczciwe

Misie już razem

I jak się misie czują?

Ściąganie szwów było ciężkie, bo Marquand zarasta błyskawicznie (nawet jak na szybko gojące się szczury, jest wyjątkowy) i jeszcze dzień, a pewnie trzeba by go było pruć, żeby nitki wyciągnąć... rozszedł się w jednym miejscu tak na 0,5 cm, bo inaczej nie szło wyjąć szwu, ale dzień później po dziurze nie było śladu. Brzuszek zarósł już delikatnym meszkiem.

Odkąd Marquand wrócił, mam wrażenie, że mamy 3 szczury zszyte razem... są w stanie wcisnąć się w jeden tunel, a nawet, gdy tego nie robią, zawsze któryś śpi obok tunelu, z łebkiem na kumplach w środku. Cały czas się tulą, miłość na 300%.

Tylko hamaki już tak coraz niżej... bo i Marquandek troszkę już na łapki tylne słabuje.
Wreszcie mam szczury, które spokojnie się zestarzały

Bardzo się cieszę.
Miło patrzeć, gdy szczury po prostu się starzeją
Fajne są takie leciwe kluseczki. Troszkę mi przykro, że doczekałam tego tylko z Kubusiem.
Ale trzymam kciuki, by u Ciebie trwał ten stan jak najdłużej

Ja ostatnio czasu niewiele, ale nadal śledzę co u was - i cieszę się waszym spokojem, oby jak najdłużej. I szczęśliwą, leniwą miłością

Dobre wieści! Tulenie dobrze robi w jesienne słoty Może jakieś fotki wrzucisz?
Wygłaszcz chłopaków

Gosja1, no właśnie dla mnie to też nowość... mieć jednego starego szczura, to też miałam ale całe stadko? Uchowali się, mimo chorób, mimo starości... smutne, że wiele ogonów nie dożywa takiego wieku

Uni, zdjęcie na razie jedno, ale jest


Ulli śpi z Kluskiem w tunelu, zaciskając piąstkę na jego futerku

U nas nadal spokój, Ulliś kiepsko widzi, Kluskowe łapki już bardzo słabe, Marquandowe dopiero zaczęły słabnąć, ale duch w narodzie szczurzym nie ginie i chłopcy niczym się nie przejmują

Najbardziej w szczurach uwielbiałam tę stadność... te łapki kładzione na futerku kumpla, iskanie, piąstki.. Cudowny widok

valhalla pisze:
Ulli śpi z Kluskiem w tunelu, zaciskając piąstkę na jego futerku

U nas tak łysopałanka Conchita spała, ściskając w piąstce futro Belli

valhalla pisze: U nas nadal spokój, Ulliś kiepsko widzi, Kluskowe łapki już bardzo słabe, Marquandowe dopiero zaczęły słabnąć, ale duch w narodzie szczurzym nie ginie i chłopcy niczym się nie przejmują

I tak trzymać, choćby niespiesznie byle do przodu! Wycałuj koniecznie!

Vall, kiedy, kiedy??

valhalla pisze: Jakbym kiedyś jeszcze miała szczurki, dwa, to nazwałabym Zagryź i Uduś ale Frodo z Czmysiem mi wystarczają w zupełności

Szukam inspiracji na imię dla stwora i nie wiem, czy Zagryź, czy może Uduś, albo Zdemoluj?

Wczoraj zdiagnozowaliśmy problemy Klucha z sercem... dostał prilium, na razie się trzyma. Ma już prawie trzy lata, więc trudno się dziwić. I tak nigdy nie chorował...

Dziś jednak mam złe wieści I to całkiem niespodziewane...

Dziś odszedł Marquand... mój czarny tłuścioch, najpiękniejszy w stadzie Nagle siadło serduszko, trwało to niedługo. Po prostu pyk, wczoraj było dobrze, a dziś już nie mamy szczura...
Był tak otyły... próbowałam go odchudzić, ale bez skutku

Kluseczka natomiast ma się nieźle, chociaż z sercowcami to wiadomo jak... no, ale je, pije, porusza się, oddech też dziś jakby nieco lepszy.
Ulli już się odpuszył i odporfirynił, bo przy śmierci Marquanda zdenerwowany był bardzo. Ale już zachowuje się normalnie. Mam nadzieję, że przysadka się nie ruszy.

Nie wierzę, że Marqunia nie ma To był mój najzdrowszy szczur. Najpiękniejszy. Najbardziej wywalczony, wyciągnięty spod śmietnika, trzy razy operowany. Parę dni temu zaczął mi pulsować oczami na kolanach...

1,5 roku dłużej, niż gdyby nie został uratowany ze śmietnika. To ładny kawałek czasu dla szczura, fakt. Ale za krótko, w dodatku tak niespodziewanie Ja myślałam, że on leży przy Kluchu i go grzeje, bo Klusek źle się czuje, a było na odwrót

Nie zdążyłam na to forum wrzucić fotek, a mam jeszcze... taki był żwawy, zdrowy, szczęśliwy. Leniwy na starość, to fakt, ale szczęśliwy. Smutno...

Ojej Valhalla trzymaj się. Bardzo mi przykro [*] Dla Marquanda[*].