szczury.org

Kagero, siostro, ja z chęcią posłucham tych Twoich monologów. Tak samo jak reszta sióstr

A mi smutno, bo moja Mama pojechała dziś do roboty do Włoch na 4 miesiące. Znów wigilia bez niej, buuu, ja tak nie chcę! Nienawidzę tego kraju!
Niech mnie ktoś przytuli

(chociaż dzięki tej dzisiejszej dyskusji na sb nie myślałam o tym, to teraz przede mną ciężka noc :-( )

oj, marchew, siostro :uscisk: :uscisk: :uscisk:

ech...

/edit: mam dość, mam dość, mam dość.... kiedy wypuszczam jedną kluchę z jej klatki, to druga się biedna wiesza na prętach swojej... i na odwrót. mam dość wybierania, którą kluchę mam wypuścić... chcę je już trzymać i wypuszać razem :sad2: :sad2:

Wykańczam się psychicznie... codziennie
Ta kobieta mi żyć nie daje, cały czas mnie obserwuje.
Dziś po lekcji znów spytała jak się czuję. I popełniłam WIELKI błąd. Powiedziałam, że normalnie. Wtedy spojrzała na mnie baaardzo podejrzliwie i powiedziała, że w przyszłym tygodniu chce ze mną rozmawiać. Co gorsza mamy koncert wtedy, kiedy ona ma okienko, więc pewnie mnie wyrwie. JA NIE CHCĘ... JA SIĘ BOJĘ... Co gorsza, nikomu nie mogę powiedzieć, o co chodzi... A jak mijam ją na korytarzu (tak, nawet wtedy, gdy idę z kimś) rzuca teksty typu: nie martw się, nie denerwuj się, luzik... UMIERAM :sad2:
I w dodatku moje szczury są przeziębione, a ja mam ręce zdarte do mięśni, po podawaniu im scano i vibovitu. Jestem gruba i brzydka.

Nie mam już siły :sad2:

Dory, :przytul:

:przytul: Dory

Widzisz, zawsze są ludzie gotowi Cię pocieszyć

Dzięki, dziewczyny :-( Rany, naprawdę kochani jesteście :przytul:

Dory, :przytul:

Dory... będzie dobrze... szczurki wyzdrowieję, kobieta da ci spokój... :przytul:

poniedziałek :-(






.

Niniejszym dołączyłam do 5% irlandzkich bezrobotnych i mam tydzień na znalezienie nowej pracy, jeśli chcę zarobić tyle, ile planowałam, i jeszcze kupić tę obłędną cyfrówkę Fuji, która śni mi się po nocach. Skończył mi się kontrakt i mimo że znalazłam pracę w sąsiednim mieście, muszę z niej zrezygnować, bo nie mam transportu w godzinach porannych. Szefowa mnie zabije, jak ja jej to powiem?

Fea, a jak Ci tam w tej Irlandii?
Czy sa jakies pozytywy, czy same smuty.

Pozytyw będzie, jak znajdę pracę ;] kolejnym pozytywem jest też powrót do domu. Wiem, że mnóstwo ludzi jest tu szczęśliwych, ale ja się chyba nie nadaję na zadowolonego emigranta. Inna sprawa, że jestem potwornie marudna. ;]

monster mi sie przypomniał, historia lubi sie powtarzać, wspomnienia wróciły, penisowo to wygląda i ogólnie dno :-(

No to teraz ja: :oops:
1. Rozwiązali mój kierunek na uczelni. Tak, tak, teraz, pod koniec listopada :sad3:
2. Nadal nie mam pracy :nuci:
3. Wyszły mi pryszcze na czole :sad3: i nie tylko...

Dalczego jedym się zycie układa tak dobrze a mi nie???Nie mam szczęśliwej rodziny, pinindzy tyż nie...przyjaciół?ponoć mam ... :-(