szczury.org

Tu tu już nie kombinuj.
To nie wiesz, że zwierzęta mają różne charaktery, podobnie zresztą jak dzieje się wśród ludzi?
Możesz nie wiem jak chuchać, a i tak robią, przez jakiś czas, swoje i już.
Proszę się przede wszystkim najpierw uspokoić i pomyśleć rozsądnie.
Ja też miałem całkiem niedawno podobny problem z ich mamusią, co nie oznacza, że odprowadziłem ją do zoologa.

Pozdrawiam,
N.

ejj Nathan ale ja jej do zoologa nie oddaje tylko jak bedzie dalej sie na nich wyzywala to lapie lobuza i na noc do osobnej klatki... ogony sa inteligentne i zaloze sie ze ona juz bedzie wiedziala o co mi chodzi

Zeby nie bylo: pobronie sylwii Na przykład Nietoperrr agresora też oddzielała na noc na 'karniaka' a ja za gryzienie pakowałam na godzinkę do transporterka

A próbowałaś je wszystkie razem wpakować do transportera i pospacerować porządnie ?

matko! masz racje!
sama o tym niedawno pisałam a teraz az wstyd:) w poniedziałek przegonie je po warszawie... tak ze jak wrocimy to beda spały wtulone w siebie

Sylwia, owszem, można w trudnych sytuacjach przenieść "agresywną" szczurkę do klatki - ale nie do transportera.
I najlepiej, gdyby w tej klatce znalazłaby się także Funia, z którą Rozalia wychowywała się od małego.
Jeśli szczurki się nie lubią, wprowadzasz im częstsze wybiegi, by się poznawały metodą "na dystans".
Żadnych karniaków.
Ja dziś przez trzy godziny w domu szukałem 1 szczurka, którego w końcu znalazłem w samym wnętrzu sofy.
Ale nie znalazłem powodu by umieszczać go w karcerze.

Oj tam, oj tam. Karniak czasem jest potrzebny. U mnie zadziałało na agresywną z początku Bunię.

emi2410 pisze:Oj tam, oj tam. Karniak czasem jest potrzebny. U mnie zadziałało na agresywną z początku Bunię.

Jasne,

Przed chwilką pochowałam Gadzinkę...
Niestety nie miałam okazji sie z nią porzegnac - jak do domu dotarłam aniołki zdąrzyły ją zabrać:( Odeszła bardzo nagle wdzięczyła się do mojej mamy, jadła bananka i wracając do norki coś się stało - rozjechały jej sie nóżki i poprostu odeszła.

Pochowaliśmy ją z narzeczonym w pięknym miejscu - na torze treningowym Warszawskiego toru wyścigów konnych pomiędzy dwoma brzózkami.

Oj, przestań, Sylwia, naprawdę???
Przecież to była taka śliczna perełka!
Doprawdy nie mogę uwierzyć, że to wszystko stało się aż tak nagle.

Buziaczki dla Perełeczki.

też nie moge w to uwierzyć i jestem na siebie strasznie zła że nie było mnie w domu jak to sie stało:( Ciesze się natomiast ze umarła całowicie naturalnie a nie z wyieńczenia czy jakiegoś chorubska. Jednak nawet mimo to ze nie cierpiała to łza w oku sie kręci na sama myśl o poczciwej babci:(

Ona była sliczna i pamiętaj, że to to Ona przypominała mi najbardziej Rozalię.
Stokrotne buziaczki dla Gadzinki.

Strasznie mi przykro... [*] Na drogę dla Gadzinki.
A dziś wieczorem akurat o niej myślałam... Współczuję. Ale najważniejsze jest to, że była szczęśliwym szczurkiem, odeszła u Ciebie, w kochającym domu i nie cierpiała.

Najważniejsze, to że nie cierpiała długo i miała kochający domek... na pewno była jednym z najszczęśliwszych szczurów na świecie

Tak mi przykro...
Szkoda, że Gadzinki już tutaj nie ma... Jednak oby każdy szczurek mógł mieć tak wspaniałe życie w kochającym domku jak Ona.
A Ty się nie smuć, teraz Gadzinka znów jest młoda i hasa sobie w Krainie Wielkich Dropsów. Poza tym masz pozostałe ogonki do kochania

PS: Najnowsze maluchy cudowne.
PS2: ostrzegałam, że Rozalka to mała diablica