szczury.org

Ach!
i Wirus ponownie:

http://img651.imageshack.us/img651/8222 ... amk.th.jpg uroczy obrazek! a jakie cudne ma te łapki
A Wąglik rzeczywiście jest bardzo całuśny

Wszystkie są bardzo całuśne, a jakie wesołe!
Niby takie nieśmiałe, ale jednak ciekawskie. I dużo zrobią dla ciastkowych okruszków

Śliczne czarnulki
http://imageshack.us/photo/my-images/65 ... ciamk.jpg/ zdjęcie super i te łapki
http://imageshack.us/photo/my-images/403/10kes.jpg/ śliczności

Wczoraj była u mnie koleżanka, co ma trzy samice. Chłopaków nieśmiałość zniknęła jak ręką odjął. Zwłaszcza Wirusowa - niemalże się od niej nie oddalał, co jakiś czas obwąchując ją dokładnie (ale on, mimo iż drobny, to taki tru facet. Mały, ale jurny!). O dziwo, nie została obsikana z góry na dół .

A dziś temat przewodni: Speedy. Który okazał się bardzo fotogeniczny. Każde zdjęcie, jeśli udało mi się go złapać w kadrze, było udane .




I na koniec, bonusowo, wyjątkowo udane zdjęcie Wąglika. Wygląda tu tak... dziecięco

Ech! No i najlepsze zdjęcie się spsuło. Aż sobie pozwolę dać nie-miniaturkę, to jedno, bo jest kapitalne

rzeczywiście na tym zdjęciu http://imageshack.us/photo/my-images/12/sam0424m.jpg/ wygląda cudnie, to spojrzenie
tutaj zresztą http://imageshack.us/photo/my-images/819/2speedy.jpg/ też jest czarujący

Mizianko przesyłam

http://imageshack.us/photo/my-images/65 ... ciamk.jpg/ - chrupiemy, że aż wióry lecą
ale mi się najbardziej podobają te zdjęcia "poimprezowe":
http://imageshack.us/photo/my-images/577/6hmmm.jpg/ - wszystko zjedzone, wypite, nic nie ma ...
http://imageshack.us/photo/my-images/9/4probak.jpg/ - a tu suszy, oj suszy ...

Wirus jest świetny może i mały ale wyrazisty - Pan Temperamentny
Pan Pieszczoch jego brat - słodki taki
http://imageshack.us/photo/my-images/32 ... iczek.jpg/
I opis charakteru i taka lekko spłoszona poza mi bardzo przypominają Hugona, nawet upodobania kosmetyczne te same

http://imageshack.us/photo/my-images/12/sam0424m.jpg/ - oszańcowany Speedy i jego minka

no dobrze, wszystko pięknie, ale kolczaste ... ?

Na życzenie, kolczaste koleżanki .




Dziewuszki dostałam 4. Dwie miały iść do tahti, ale ona zrezygnowała i dostała je inna moja koleżanka z grupy. Wybrałam dla siebie jedną, półroczną, z dziabniętym uszkiem i drugą, miesięczną. Dwie półroczne poszły do kumpeli... I obie jej podarowały kolejne małe . Jeśli nie będzie miała co z nimi zrobić, pewnie jakąś małą przygarnę.
Dostały imiona z finskiego - dorosła Reika, mała - Kiero.

Reika jest odważniejsza. Kiero była płochliwa, ale teraz już jest prawie rozmiarów Reiki i się przestaje tak płoszyć. Obie da się wziąć ręce, nieco są przy tym wystraszone. Ponoć myszki kolczaste da się nauczyć reagowania na imię, ale wiem, że nie mam tyle samozaparcia. Potrafią chodzić po suficie klatki bez najmniejszego wysiłku, są szybsze niż cokolwiek co widziałam - mrugnąć człowiek nie zdąży, kiedy one są metr dalej o_o. Kołowrotek to ich największa milość .

Reika:


Kiero: (jak była malutka, miała taki straszny wytrzeszcz w tej małej, chudej, pociągłej mordce, leb zajmował jej pół ciała i... tai Krzywusek malutki...)



Kiero się różni od Reiki. Zapytacie: a gdzie jej ogon?
Myszki kolczaste mogą, jak koszatniczki, zrzucić ogon w razie niebezpieczeństwa, tak jak koszatniczkom, ogon nie odrasta.
Kiero, jak już pisalam, była bardzo płochliwa. W pierwszym tygodniu, jak u mnie była, przecisnęła się przez pręty (sic!) klatki (teraz już mają mniejsze odstępy - czekałam, aż rodzice mi dowiozą tą klatkę... liczyłam, że nie dadzą rady, ech) i przy mojej próbie pochwycenia umknęła pod szafę. Myślałam, że po myszy, zwłaszcza, że nie miałam jak szafy odsunąć, a właśnie leciałam na zajęcia... Na szczęście zostawiłam otwartą klatkę, przesiąkniętą ich zapachem, przełożywszy Reikę do transportera i Kiero sama tam wlazła, schowawszy się do domku. Niemniej, kiedy ją zobaczyłam po zajęciach, ogona już nie miała. Podejrzewam, że się gdzieś zaklinowała i zostawiła ze stresu. I teraz taka okrągła, bezogoniasta dupka z niej .

Mikrob fotek nie miał, więc zamiast tego filmik - dobrze obrazujący samego Mikroba (jeszcze tylko roznaleśniczanie i gonienie piórka, ale do tego potrzebuję osoby filmującej... )

http://www.youtube.com/watch?v=5_wQ9va3re4 (gadam ja ze współlokatorką o niepokornej, gryzącej kraty śwince )

http://www.youtube.com/watch?v=jh1bdIZcYRs

Urocze zwierzątka
http://imageshack.us/photo/my-images/24/wspolneq.jpg/

A z tym ogonem ciekawa historia, nawet nie wiedziałam, że tak można

Z ogonem czy bez śliczne są.


A Mikrob jaki słodziak, taki misiek cudny. Trochę mi mojego Nonama przypomina. I jeszcze ten kolor, śliczny jest

człap człap, hoops sus, teleportacja

myszki żywcem wyjęte z zoologii fantastycznej - takie cudaki !
http://imageshack.us/photo/my-images/204/reika1.jpg/
http://imageshack.us/photo/my-images/684/kiero4.jpg/ - Kiero utratę ogonka rekompensują imponujące wąsiska

czy one rzeczywiście mają kolce czy to futerko ma taką fakturę ? (nigdy nie widziałam takich stworków na żywo)

Intrygujące stworzenia z tych myszek, i śliczne takie... Ja też nie miałam pojęcia o tej sztuczce z ogonkami; szkoda, że im nie odrastają - ale widać da się i bez nich
Mikrob - kicajec świetny!

Wlasnie sie dziwilam gdzie jest ogon... a tu takie buty Teraz zauwazylam, ze chyba w kazdym stadzie musi byc jakis Czarnuszek urwis co musi sprawdzic czy wszystko jest na swoim miejscu Wymiziaj ode mnie wszystkie stworki

Dziękujemy :*

ol. co do futerka, to jest ni takie, ni siakie. Twarde w dotyku, ale raczej nikt się tym nie pokłuje - nie do krwi, z całą pewnością.

Szczuraki miały klatkę nieco za blisko myszo-kolczastego lokum i Drobnoustroje obruszyły się na niufający nosek nieustraszonych jeżomyszy. Nafukały na nie. Nie, żeby któraś się przejęła...

A rok temu, dokładnie rok, 15 grudnia, urodził się kto?
(post będzie długi i obfity w fotki, proszę się szykować... )


Speedy. Mój pierwszy szczur, od razu husky, które jakoś chwytają mnie za serce. Urzekł mnie od pierwszego zdjęcia . Na początku nieprzekonany, pozostał taki do pewnego stopnia już na zawsze.


Maluchami zajął się od razu (pozwalając sobie, jak widać, włazić na głowę ).

Od tego czasu niepodzielnie alfuje, mimo dołączenia Mikroba (który, mimo iż się zaczepia, nigdy nie pozwala sobie wobec Speedyego) oraz gwałtownego dorośnięcia Wirusa (który po prostu tłucze resztę). Może ma to związek z tym, że Speedy zazwyczaj śpi, więc nie ma czasu na walki hierarchiczne? Chyba, że chodzi o miseczkę z czymś dobrym.
Alfą nie jest najlepszym. Jest strasznym tchórzem, zdarza mu się w przestrachu użyć zębów (au...), chociaż na początku chodziło nam o dominację. Teraz już sobie z chłopakiem trochę wyjaśniliśmy i oboje dla siebie nabraliśmy respektu. Szanujemy swoją prywatność .
Speedy na wybiegi wychodzi rzadko, zazwyczaj woli też chować się po kątach i gdzieś się (dla odmiany), zdrzemnąć. CZasem jednak zdarzają mu się ploteczki za lodówką...


A oto Speedy w różnych odsłonach :

1. Eksplorator

2. Łasuch

3. Podróżnik

4. Workolot

5. Zaciekawionej

6. Łakomy

7. Konsumujący ("Wreszcie mi oddała, omnomnom...")

8. Uciekający


Mój roczny myszek


W ramach bonusu:
Sposób wchodzenia do hamaka przez Mikroba "na plecy" (o sposobie poruszania się Mikrob mógłby napisać książkę. Gdyby tylko jego pełen pluszowego puszku mózg byłby w stabnie się skupić na czymś dłużej niż przez 3 sekundy )
(polecam powiększyć!)

Oraz nasza buntownicza, tupiąco-warcząco-drapiąco-kopiąca koleżanka. Kitana. Obecnie powoli zaprzyjaźniająca się, o dziwo, i z nami, i ze świnką Fruzią (która to radośnie rujowała jej w nos i nastawiała tyłeczek, a kiedy królik, ku naszemu zdumieniu, zaczął jej lizać zadeczek, zaczęła drzeć się, jakby ją skórował... )

(akurat podejmowała próby skonsumowania hamaka świnki. Bo już razem w klatce nawet siedzą, co jeszcze pół roku temu było nie do pomyślenia )

No. To koniec, póki co .