szczury.org

dziś jedziemy z Ziutką na kontrolę, być może powtórzymy zdjęcie rtg; jest ciut lepiej, na szczęście nie gorzej;

a z Ritką do dr Kurskiego, bo nasza dzielna biała chmurcia zaczęła tuż przed majówką gorzej oddychać; boczki jej mocno chodzą, znów schudła, dużo śpi; objęta została "programem intensywnego monitorowania" co oznacza, że na wybiegach jestem ciągle przy niej, pomagam jej zejść z łóżka albo się na nie wdrapać, podstawiam jej miskę z mokrym rozdrobnionym jedzonkiem, tak żeby inne jej nie zabierały itp. Widzę, że ciężko jest jej usiedzieć na zadku żeby sobie pochrupać ziarenka, stąd to dokarmianie dodatkowe; tak się o nią boję...

a z Ritką do dr Kurskiego, bo nasza dzielna biała chmurcia zaczęła tuż przed majówką gorzej oddychać; boczki jej mocno chodzą, znów schudła, dużo śpi; objęta została "programem intensywnego monitorowania" co oznacza, że na wybiegach jestem ciągle przy niej, pomagam jej zejść z łóżka albo się na nie wdrapać, podstawiam jej miskę z mokrym rozdrobnionym jedzonkiem, tak żeby inne jej nie zabierały itp. Widzę, że ciężko jest jej usiedzieć na zadku żeby sobie pochrupać ziarenka, stąd to dokarmianie dodatkowe; tak się o nią boję...

A zesz sie przyczepily te chorobiska, a kysz! :/
Ma byc juz dobrze!!!!!!!!!
Ehh. 3mam kciuki nadal i bezustannie

Biedactwa mocno za nie kciukam... <kciuki>

My też trzymamy kciuki, i życzymy ogonkom szybkiego powrotu do zdrowia

no wlasnie kilka dni minelo , naprostowalo sie cos?

Poki co trzymam kciuki.

martwię się o naszą białą chmurkę... zgodnie z zaleceniem kardiologa dołączyliśmy do Digoxiny jeszcze Prilium (jest już dostępne opakowanie 75mg, co ułatwia dawkowanie małym zwierzakom), ale boczki nadal mocno chodzą;

do tego obserwuję zachowanie jak u każdego naszego szczurka, który czuł, że jego czas się kończy... malutka domaga się częstszego kontaktu z nami, jak tylko wyczuje, że jesteśmy w pokoju domaga się wypuszczenia (teraz śpi już od kilku godzin na naszym łóżku); czasem obserwuję ją w nocy, jak chodzi nie mogąc sobie znaleźć miejsca, to w górę, to w dół, najczęściej siedzi przy drzwiczkach klatki... na noc nie chce się dać zamknąć w klatce, od razu wsteczny i do naszego łóżka...
nie wiem już jak to interpretować, ale nachodzą mnie złe myśli... wiem, że lepiej nie będzie, bo i wiek ma swój, i dolegliwość nie do wyleczenia, ale pogorszenie nastąpiło tak nagle i jest tak odczuwalne;
dobrze, że na razie może jeszcze samodzielnie jeść ziarna (powoli bo powoli, ale je), do tego moje dokarmianie "na boku" i chociaż tyle, że nie chudnie (nawet wydaje mi się, że ciut przytyła, nie wyczuwam już kosteczek na karku).
W każdym razie strasznie mi smutno i znów zaczynam się czuć jak oszukany naiwny dzieciak... miało być dobrze,a nie jest... dlaczego szczury są tak wspaniale, że tak bardzo się do nich przywiązujemy, a potem tak szybko nas opuszczają...
oj smutno bardzo

kurcze, z moją małą Po było dokładnie tak samo tuż przed śmiercią..
mam nadzieję, że u Was to jeszcze nie jest zwiastun nadchodzącego snu.. będę mocno trzymać kciuki, wiem jakie to straszne uczucie i jak wiele wsparcia wtedy potrzeba.. trzymaj się cieplutko, ona Cię potrzebuje..

susurrement pisze:kurcze, z moją małą Po było dokładnie tak samo tuż przed śmiercią..

tak, takie zachowanie obserwowaliśmy u wszystkich naszych szczurków tuż "przed"; wetka interpretowała to w ten sposób, że szczur nie chce umierać w gnieździe; czuje, że już jego czas się kończy i alienuje się od reszty stada; szczur wetki, który nie wyściubiał nosa poza pokój gdzie stała klatka, w dniu odejścia zwiedził resztę mieszkania!

susurrement pisze:ona Cię potrzebuje..

wiem, staram się jej dogadzać jak tylko potrafię i na ile się domyślam czego może w danej chwili potrzebować; tym mocniejsza więź się tworzy, a tu czas rozstania się zbliża........

dziękujemy za kciuki, tak bym chciała, żeby malutka mogła spokojnie odejść w domku, bez stresu w lecznicy i bez tego ostatniego zastrzyku, po którym oczywiście będzie trzeba mnie reanimować duchowo przez wiele tygodni.................

tym mocniejsza więź się tworzy, a tu czas rozstania się zbliża........

kiedy martwiłam się, że starość powoli zaczyna zabierać mi Jędrulkę, lxxx powiedziała coś takiego: „ Tak będzie. On będzie coraz słabszy, coraz coś będzie nawalać, a ty będziesz kochać coraz bardziej....i będziesz cierpieć.” To było genialne w swej prostocie i oczywistości stwierdzenie (mógł je powiedzieć tylko człowiek, który zna znaczenie słowa czułość).
Bo przecież po to go przyjęłam do swojego domu i życia. Żeby przeżył dany mu przez Naturę czas. A mnie jedynie dane było mieć wpływ na jakość tego okamgnienia.
Już to pisałam, ale napiszę jeszcze raz: to, że pozwalali sobie towarzyszyć przez ostatnie tygodnie i wtedy odbierałam, i dziś tak to widzę- jako dar.
Myślę, że one jeśli chcą być „daleko od gniazda” to chyba są na TO gotowe. (myślę też, że decyzja, nie będzie należała do Ciebie)
Nie wiem, czy to Cię pocieszy, ale od chwili gdy Sokole Oko na stałe opuścił klatkę (i zamieszkał w moim łóżku) dane nam było jeszcze dość sporo(w szczurzej skali oczywiście) czasu by celebrować Chwile. Czego i Wam życzę.< przytul >

Rattana, sama widzisz jak odmienna to wspaniale tłumaczy, a jako, że mnie często brak słów, to po prostu powiem:
Trzymajcie się kochane.

w moich obserwacjach jest roznie , czasem szczurki umieraja w gniezdzie ze swoimi towarzyszami , czasem szukaja czlowieka , czasem tez przed smiercia jest pozorna poprawa i wlacza sie szwendaczek.

Niestety przy dusznosci czesto narasta duzy niepokoj i wtedy wlacza sie bieg iscie samobojczy - tak zmarla Karma ( zapalenie pluc , bez odpowiedzi na antybiotyk z nasilajaca sie dusznoscia) to zachowanie jest chyba dosc typowe bo opisuje je Debbie Ducamon w swoim zeszycie.

Trzymam kciuki za Was i za smierc bez cierpienia dla Malutkiej.

RattaAna przytulam mocno i zycze sily Bialej Chmurce i Tobie oczywiscie tez. Wiem, ze zadne slowa nie są w stanie pocieszyc, kiedy przeczuwamy COS najgorszego, ani uspokoic narastajacego niepokoju, ze wlasnie ten cenny czas konczy sie..Ale calym serduchem jestem z Wami i mam nadzieje, ze bedzie jednak lepiej.



„ Tak będzie. On będzie coraz słabszy, coraz coś będzie nawalać, a ty będziesz kochać coraz bardziej....i będziesz cierpieć.”
Czemu te slowa są tak do bolu prawdziwe ? (((

OD siebie moge tylko dodac ze trzymam kciuki.
Przesylam cieple mysli. A Ty sie trzymaj wiem jakie to ciezkie...i kazdy z Nas tego nie pojmuje i jest mu ciezko. Pewnie Ty nie ebdziesz wyjatkiem...

Smutno czytać , że źle się dzieje...
Trzymajcie się obie i cieszcie się chwilami z sobą do końca .
Też bym pragnęła dla twojego ogonka , żeby sen przyszedł łagodnie
i delikatnie , i przy tobie , ale póki co - żeby jeszcze miał jak najwięcej dobrych chwil .Przytul skarbunię i ode mnie

dzięki wszystkim za słowa otuchy! trochę jestem zła na siebie, bo zaczęłam patrzeć na Białą Chmurkę jak na odchodzącego ogonka, a przecież na razie jest po prostu pogorszenie, ale przecież jeszcze nie stan agonalny, na boga... a ja już ją chowam za życia... biedactwo ma taką głupią mamusię...

na razie bez zmian - ani lepiej, ani gorzej; waga piórkowa, boczki zapadnięte, ale póki co je samodzielnie ziarna, myje się; nie ma już siły wskakiwać na łóżko, ale zeskakiwać jeszcze potrafi;
ot, żywot szczura po ukończeniu 2 latek i 4 m-cy żeby jeszcze serduszko trochę dało radę, to będzie i tak dobrze;