szczury.org

z fotosika jest prosto

zaznaczasz zdjecia ( ptaszkiem) na stronie do przegladania zdjec ( po zalogowaniu)
i szukasz na gorze paska generuj kody , pasek sie rozwija wybierasz miniaturki na www.

cóż to za wymówki, hę? po pierwsze, proszę się za bardzo nie smucić, po drugie nie wymigiwać się tu przeszkodami technicznymi w kwestii świeżych fotek! skarbeczki rosną, a fot nie ma, no jak tak można?
dołączam zatem do grona tych, co chętnie poczytają i pooglądają co nowego u Was

Ehhh ja tez jestem mistrzynia wymowek wiec Cie doskonale rozumiem
Ucaluj babeczki

unipaks pisze: ...po prawdzie to dziwnie mi jest , że one są takie przekochane , naprawdę - a ja tak ciągle boleję nad stratą Peanutki i serce mam nadal obolałe.I wydaje się to w stosunku do nich tak jakoś niesprawiedliwie , a niewiele na to mogę poradzić , właściwie nic...

Eeeee, obwiniasz się, a one Ci wcale nie mają Peanutki zastąpić i zająć jej miejsca w serduchu. To miejsce jest jej i tak ma zostać.
Wszystkie moje kolejne szczury, są „na cześć” Pierwszego. To on w wymyślnym behawioralnym eksperymencie wypracował we mnie odruch: „ szczur- znaczy trzeba kochać”i to jemu obiecałam, że jak długo będę mogła, będzie u mnie miejsce dla jego pobratymców. Choć zachwyca i cieszy mnie niepowtarzalnośc i wyjątkowość każdego z nich, za każdym który odszedł wciąż tęsknie i mi go brak. I tak ma być.
Więc (wiem, że się zdania od „więc” nie rozpoczyna ) nie kręc, tylko gadaj co u Akrobatek. w końcu, już jest po burzy

Po wczorajszej burzy siostrunie długo dziś odsypiały , potem uciekały trochę każda przed własnym cieniem , a podczas dzisiejszej ulewy i tak próbowały mi się wcisnąć pod pachy. Ot , szacunek jaki do nieposkromionej matki natury i respekt należny odczuwają…
Jak już wspomniałam , są naprawdę przekochane i zdrowe jak rydze, choć dla wszelkiej pewności wolimy nie chuchać na nie i nie dmuchać.
I nie przywiązywać się za bardzo.
To tak tylko , żeby nie kusić losu.
Moja lepsza połowa ma szczególną słabość do Czarnulki, bo też i umie ona stopić serce.
Chociaż Dżuma pierwsza zapulsowała oczkami , to jednak Czarna Pląsawica jest tą , która – gdy jej się podsunie otwartą dłoń , mości się na niej bez zastanowienia, a tak się postara i dotąd będzie się wiercić , aż na dłoni zmieści całą swoją niebagatelną gabarytowo osóbkę , z kompletem łapek i ogonkiem . I pulsuje oczkami na same tylko czułe słówka , nawet gdy jej już nie głaszczą.
Nadal przepadają bardziej za ludźmi niż za sobą nawzajem. Śpią osobno – jak jedna pod parapetem , to druga za meblami , jak któraś zajmie drewniany domek – siostra skorzysta z kryjówki wewnątrz pufa. Nawet gdy przychodzą do nas pod kołdrę, rozdzielają się i tak się mijają dochodząc to do mnie, to do TŻ , żeby się przypadkiem nie spotkać…
Obie garną się do nas , iskają i straszne z nich lizuszki – a te języczki szczurkowe to sami wiecie…
Z mebli nie trzeba ich już ściągać , świetnie się bawimy patrząc , jak zjeżdżają ślizgiem głową w dół.
Czasem (najczęściej po nocy) leci mi z góry na łeb jakaś ładowarka, pusta lub z zawartością.
Można się przyzwyczaić.
Tak na wszelki wypadek usunęłam ze ściany doniczkę z roślinką , troszkę duża była.
Praktycznie to duo acrobato potrafi dostać się niemalże wszędzie. Z narożnej półki umieją też niestety przeskoczyć na sąsiednie , skąd musiałam pousuwać chroniące się tamże kwiatki - goszczą aktualnie w sąsiednich pokojach i w kuchni. Przymierzamy się do kwietników zwisających z sufitu , po nim jeszcze nie chodzą.
Nadal też nie osiągnęły karnisza pod sufitem.
Choć przyznać muszę , że wydaje się to być niestety tylko kwestią czasu…
Za telewizorem mają wstawiony koszyczek. Ogryzają go namiętnie każda po kolei , a i razem działać im się również zdarzy. Czasem próbują ustalić , kto ma doń większe prawa. Jest to dobre miejsce na odpoczynek i toaletę.




Lubią , zwłaszcza Dżuma , wygrzewać się na telepatrzydle, nieraz tak śmiesznie zwisa w dół ku podłodze zadowolony szczurzy pyszczek. Fajnie wyglądają na nim obie , oczywiście zachowując właściwy dystans wobec siostry.
Koszyczek stoi na cienkiej deseczce na obudowie kineskopu , kiedyś chcąc pstryknąć fotkę tylko Pląsawicy , chwyciłam go chcąc odstawić na bok i w tym samym momencie szczura przeważyła – koniec lekkiej sklejki uniósł się raptownie w górę , a Czarnulka razem z nią w mgnieniu oka znalazła się w dole , na szczęście dojechały tylko do stolika .



Teraz zaś bardzo broją i nie dają nam się spokojnie delektować tym co kto lubi

Czasem (najczęściej po nocy) leci mi z góry na łeb jakaś ładowarka, pusta lub z zawartością.
Można się przyzwyczaić.
Tak na wszelki wypadek usunęłam ze ściany doniczkę z roślinką , troszkę duża była.

Mnie ostatnio prawie spadło na głowę żelazko, odsunęłam się w ostatniej chwili
Bardzo Ci zazdroszczę tego, że Twoje ogony mogą biegać swobodnie, u nas jest zdecydowanie za dużo kabli, z którymi nie bardzo jest co zrobić, a moje dziewuchy żadnemu kablowi nie przepuszczą niestety... Tak więc wybieg tylko pod nadzorem. Postaram się za to, żeby w przyszłym ewentualnym mieszkaniu całkowicie szczuroodporny był co najmniej jeden pokój
Mizianka dla siostrzyczek, kochane są! Jak to szczury

Mi również marzy się takie szczurze miasto otwarte. Klatka jakakolwiek duża by nie była (a nasza osiągnęła już swoje maksimum) to zawsze katka: pręty, pręty, beton. A szczupacze zwisy proste i ich mordki przyklejone do krat sprawiają, że czasami czuję się jak dozorca więzienny
Kiedyś, jak będę na swoim, będzie inaczej.

Ładne i szczęśliwe te twoje kapturki. Ale dziwne, że siostry i za sobą nie przepadają, ?

Ha:) No i zdjęcia się nawet znalazly:P
Trzeba było tylko Unipaks odpowiednio pogonić
Sliczniuszki jedne Wymiziać !!!


Przymierzamy się do kwietników zwisających z sufitu , po nim jeszcze nie chodzą.
Dobrze, ze dodalaś to "jeszcze";)

Mnie ostatnio prawie spadło na głowę żelazko, odsunęłam się w ostatniej chwili

Uff
Ostatnio Masumi zrzucila na moją nogę ciężki kubek. Dzieki tak miekkiemu lądowaniu się nie rozbił, ale samo doswiadczenie nie było najprzyjemniejsze;)

- dziewuszka ma znaczenie jak moja Andarielka, dopiero teraz zauważyłam!
obie siostrzyczki są takie urocze i śliczne! ucałować pyszczki proszę

Jak ja dawno tutaj nie pisałam.. Przecież czytałam tyle, a na odpowiedź się nie skusiłam. phi. To powiem tylko, że dziołchy piękne, a życie.. ahh.. sama mogłabym być szczurkiem Twoim

Naprawdę , Babli ? A jakie masz uszy …?
Nue , ol. , tak bardzo to zaraz zadrościć nie ma czego… Co do kabli , staramy się na bieżąco zabezpieczać , ale bardziej przypomina to walkę z wiatrakami . Jak by nie było , każdorazowo przed wycieraniem kurzu przy aparaturze mój anioł stróż panikuje i zostaję sama.
W poniedziałek rano niefrasobliwie włączyłam suszarkę do gniazdka bez wcześniejszego sprawdzenia stanu technicznego i ładunek popłynął taki , że przez dłuższą chwilę nie byłam w stanie oderwać palców .Kabel był nadciachnięty przy samej wtyczce. Ręka bolała jakiś czas , a kiedy przestała , wzięłam się za wycieranie kurzu i na półce natknęłam na piórko , zdjęte przez którąś z końcówki od wędki .Niepomna tego , jak bardzo są szybkie podczas polowania na „ptaszka”, pomachałam nim przed nosem Dżumie .To był błąd , bo piórko nie było zbyt długie i szczura pochwyciła je w mig . Nie muszę chyba dodawać , że wraz z moim kciukiem … Pierwszy raz mogłam sprawdzić ostrość ich ząbków : stałam z kończyną ku słońcu niczym ta „statuja” , a krew nie przestawała płynąć. Palec wskazujący został na szczęście tylko przytrzymany pazurkiem, ale i tak bolało.
Wiem , że „jaki poniedziałek….” , ale sama wiedza mądrością nie skutkuje .
We wtorek , jak na naszych oczach z półek leciały kwiatki , to mąż łapał oczywiście Czarnulkę- to co zostało z fiołka , przeniosłam do pokoju obok . I tak co dzień podnosiłam z podłogi kolejne listki – nie wiem , na alpejską sałatkę zbierają czy tylko się bawią w „Kocha-lubi-szanuje” ? Ale pociąg raźno już mknął po szynach i potłukłam szybę od akwarium , co przydało kolejnego plastra na moich palcach . Przy okazji wyeliminowałam szklany flakonik perfum i sporo oleistego aromatu wypłynęło obok ; pachnie do dziś .
We środę … aaa , we środę w towarzystwie wolnożyjących skarbeczków przepakowywałam nabyte właśnie kukurydziane oraz owsiane płatki do słojów . Pomogły mi stłuc obydwa i wyrzuciłam babeczki do pokoju , bo nie chciałam , aby bawiły się w Kopciuszka na tym , co pomieszało się na podłodze, a na dodatek czując świeżą krew płynącą z palca stały się dziwnie niespokojne…W nocy Dżuma zrzuciła na podłogę drewniane pudełko broniące dostępu do kwiatków , a my wybiliśmy się ze snu sprawdzając , czy nic się jej nie stało .Miła młoda sąsiadka z dołu nadal się kłania i chciałabym , aby tak pozostało…
W czwartek musiałam obejść się bez komórki , bo ładowarka miała bliskie spotkanie trzeciego stopnia z którąś z uroczych siostrzyczek , ale nie przejmowałam się tym . Bardziej zajmowało mnie , że do końca tygodnia tylko trzy dni i ….aż 6 nietkniętych palców ! Ciekawa byłam , jak los się z problemem upora. Wieczorem z narożnej półki poleciał za telewizor najpierw jeden świecznik ze świeczką , po nim następny , a trzecie, puste maleństwo mąż pochwycił razem z Dżumą ; jedna ze świeczek zyskała ciekawe wzorki , wzornictwo autorstwa Dżumy.
Dziś rano myjąc podłogę przekonałam się , że wczoraj posprzątałam niedokładnie , szkiełko ze słoja wbiło mi się w serdeczny palec … zostało jeszcze 5.
Powinnam chyba pisać w marudniku…
Ale „śliczniuszki” są faktycznie urocze , więc pyszczki ucałowałam ( czy raczej one mnie , bo tak właśnie robią – podchodzą i dają delikatne , słodkie , prawdziwe buziaczki ).
RattaAna , czy twoja Andarielka też jest taka przymilna ? Nasza Czarnulka to taki słodziak , że nie sposób się nań o coś zezłościć…
A miniaturki też wrzucę , dzięki merch , której raz jeszcze dziękuję!
No i fotki !
Jako że są proludzkie i upodabniają się do nas , nasze sisters lubią poza świeczkami także : kinkiety

,

…kawę , której nigdy nie dość i na którą czasem się spóźniają


,

inne sympatyczne używki:
,

miodzik w herbatce i nie tylko:

,

kwiecie wszelakie , którym cieszą się otwarcie lub podchodzą z ukrycia

,

a także babskie drobiazgi:



i dużo innych rzeczy , ale Fotosik na więcej już by chyba nie pozwolił!

Ja tak nie na temat ,ale ta komodka na drobiazgi i filizanka śliczne )!!!!!!! (nie bardziej jednak niż szczurasy, oczywiscie! )
Co do palcow, to usmialam się ( jednak pomna przysłowia:" nie śmiej sie dziadku z cudzego przypadku";)). Faktycznie poniedziałki to niebezpieczne są
Duecik górą

W poniedziałek rano niefrasobliwie włączyłam suszarkę do gniazdka bez wcześniejszego sprawdzenia stanu technicznego i ładunek popłynął taki , że przez dłuższą chwilę nie byłam w stanie oderwać palców .Kabel był nadciachnięty przy samej wtyczce.

Ja wszystko sprawdzam na bieżąco, kabel od suszarki poobgryzały mi tak, że skończyło się na kupnie nowej. W zasadzie wszystkie kable w domu noszą ślady użytkowania przez szczury . Co się dało, zostało zaizolowane, ale i tak nie obeszło się bez bliskiego spotkania z ładunkiem 220V... na szczęście to nie ja, tylko TŻ (to było na samym początku, jak jeszcze nie lubił specjalnie naszych ogonów i oczywiście dolało to tylko oliwy do ognia... było, minęło, teraz wybacza im wszystko )

unipaks pisze:Naprawdę , Babli ? A jakie masz uszy …?

Ale, że co? Bo ja chyba dzisiaj ledwo kapuję

Babli , dumbolka jeszcze nie mamy