szczury.org

Jak mam złośliwy humor i chcę mężowi popsuć poranną drzemkę (taką na 15 minut przed wyjściem z domu), to daję całej bandzie makaron. Chrupanie się niesie... A Pan Mąż mało mnie nie zabije wzrokiem.

Mauryckowi ostatnio spodobało się siedzenie ze mną pod kołderką. Nie żeby nagle się zrobił bardziej przytulajny, tylko mój kącik jest w połowie drogi między pudełkiem, w którym chowam czasem przysmaki a szczurzą bazą. Czyli Mauryś idzie na szabry i z łupem chowa się u mnie. Wiadomo, pańcia obroni, nikt malutkiemu szczurkowi nie zabierze zdobyczy i mniej się trzeba nachodzić. I tak, wczoraj kładąc się spać odkryłam w pościeli stosik łupinek po fistaszkach i ulotkę pobliskiej pizzerii. Dzisiaj spodziewam się pudelka po pizzy.

Poza tym, potwory wreszcie wykończyły zasilacz od lapka. To była odwieczna wojna, zasilacz był wielokrotnie łatanym weteranem, obiektem szczególnej zaciętości ogonów. W końcu Fenolka odniosła ostateczne zwycięstwo jednym celnym kłapnięciem.

Nie mam pojęcia, jakim cudem umknęły mi 2 strony... wydawało mi się, że nie piszesz i nie piszesz... :-/ No a teraz siedzę z choróbskiem w domu i nadrabiam
Cudne masz to stado Stópki, sik i śniadanko alternatywne rulez
Trzymam kciuki za Mauryckowe odchudzanko - dopóki nie znajdziesz skitranych flaszek, to wszystko OK, co tam pizza

I co tam u stadka sikawek, dłubaczy usznych i cudownego Maurycka?

IHime pisze: wczoraj kładąc się spać odkryłam w pościeli stosik łupinek po fistaszkach i ulotkę pobliskiej pizzerii. Dzisiaj spodziewam się pudelka po pizzy.

Może coś Ci chce zasugerować?
Głaski ode mnie!

unipaks pisze:

IHime pisze: wczoraj kładąc się spać odkryłam w pościeli stosik łupinek po fistaszkach i ulotkę pobliskiej pizzerii. Dzisiaj spodziewam się pudelka po pizzy.

Może coś Ci chce zasugerować?
Głaski ode mnie!

Nie da się ukryć, głodzę ich, szczególnie Mauryś wygląda na zamorzonego.

Elza ma szlaban na wieczorne filmy. Ostatnio oglądałyśmy Obcego i tak się wczuła, że wyżarła mi dziurę w kołdrze. Przeryła się przez poszwę i kołdrę na samym środeczku. Od tej pory może oglądać tylko filmy familijne i muzyczne. Może troszkę złagodnieje, bo Muszkę dręczy.

Ciepło u Was. Kojąco.

To prawda, stópki i pościelowe sprawki ogoniastych dobrze robią na samopoczucie, a stópki i sprawki Majaków - wybitnie dobrze
http://www.thedollpage.com/photopost/sh ... 2&cat=9999 ach ach..
Ejka to powinna pilnować tego skarbca, a nie zezować, że jej się sen przerywa

Ejka miała ostatnio traumatyczne przeżycia. Jakiś czas temu pojechałam spędzić weekend z bff. Myszencje zostały pod opieką Pana Męża, a Ejka trafiła do moich rodziców, bo raz, że jest troszkę bardziej wymagająca, a dwa, że rodzice mają dwa swoje psy, z którymi Ejka uwielbia się bawić. Dziecinka bawiła się wyśmienicie. Po trzech dniach i dwóch nocach Małż odebrał psinę od "dziadków", odstawił do domu, a następnie przywiózł mnie z lotniska. W drodze do domu narzekał, jak to Ejka na wywczasie się spasła, rozleniwiła, że nawet do domu po schodach nie chciała wejść. Zdziwiło mnie to, ale z drugiej strony wiem, jaką perwersyjną przyjemność sprawia mojemu ojcu ciągłe podkarmianie Ejki, a jej - ciągłe podjadanie. Weszłam do domu, pies na powitanie podniósł się ze swojego posłania, spazmatycznie kiwnął ogonkiem raz, po czym bez sił opadł w pielesze. Biedna dziecinka nie była wcale spasiona, była śmiertelnie wyczerpana! Przespała niemal cały następny dzień, a do swojego normalnego poziomu energii wróciła dopiero w połowie tygodnia. Mama opowiadała później, że Ej rozrabiała u nich non-stop, a to z jednym psem, a to drugim, z kociszczami i całym tłumem zachwyconych ludzi. Prawie nie kładła się spać, bo ciągle był ktoś, z kim można się bawić!
Myszątka były za to bardzo słodko stęsknione.

Żyjemy sobie spokojnie, powolutku, tylko o Muszkę zaczyna się upominać wiek. Ma prawdopodobnie początek niedowładu nóżek z powodu degeneracji rdzenia kręgowego. Na razie lata z dzieciarnią, tylko mniej zgrabnie stawia stópki, ale od razu się zaniepokoiłam i pokazałam ją wetowi. Na razie nie zdecydowałam się na kurację Nivalinem. Szkoda mi muszkowej dupki na miesiąc zastrzyków i boję się ewentualnych niedowładów przez nie spowodowanych. Część dzieciarni była troszkę podziębiona, ale kryzys już zażegnany.

Biedna Ejka Dobrze, że to był tylko weekend, bo jakby to był np. tydzień
Psinka jest nieprzeciętna, i nie sposób się przy niej nudzić lub długo naburmuszać

Ejka to cudak niesamowity Jak o niej piszesz to sobie wszystko wyobrażam, ale i tak na koniec staje mi przed oczami to zdjęcie z naburmuszoną Ejką. Nigdy chyba nie wypadnie mi z pamięci

Biedna Muszka. Oby jednak trzymała się jak najdłużej!

Coś ostatnio miałam czas pod tytułem "nie mam". Nie mam czasu, pieniędzy, energii, przez jakiś czas nie miałam też kompa. Na szczęście mam myszaki i Ej, a ta banda potrafi uśmiechnąć człowieka z awitaminozą na przedwiośniu.

Najpierw Elza postanowiła mnie trochę rozruszać. Wlazła na drążek do ćwiczeń pod sufitem. Mówię zarazie, że na pewno spadnie i zaczynam przysuwać się tempem wyścigowego charta w slo-mo, czyli jak najszybciej, ale żeby wcale tak nie wyglądało, żeby się nie spłoszyła i nie fiknęła. A ona się tak ucieszyła, że mnie widzi, że postanowiła wyjść mi na spotkanie... Robiła nawrót, łapki się poślizgnęły i przez chwilę próbowały wiosłować w powietrzu... Złapałam. W pół drogi do podłogi. Potem musiałam sobie tylko chwileczkę posiedzieć na podłodze, żeby serce nie wyskoczyło mi gardłem. Już wiem, że gdybym urodziła się na innym kontynencie, byłabym świetnym łapaczem w baseballu.

Poza tym, trzymały się mnie dziwne pomysły, np. karmienie szczurów lalką.


Od dłuższego czasu Ej nie miała bezpośredniego kontaktu z myszakami, a od przybycia Elzy i Heidi właściwie wcale, bo nie chciałam dziewczyn stresować. Ejka szczury kocha, ale po psiemu, entuzjastycznie, obsmarkanie i niedelikatnie, więc nie odwzajemniają za bardzo uczucia. Dlatego na czas wybiegów maluchów mopsia szła spać do kojca (zmordowana na wcześniejszym spacerze). Ostatnio zauważyłam, że jest jakby nieco spokojniejsza (czyżby dorastała?), a wczoraj dodatkowo była zmordowana bardziej niż zwykle, więc pozwoliłam jej zostać. Pierwsza przyleciała się przywitać Fenolka. Obwąchała psa z każdej strony, a następnie postanowiła go ujeździć. Mina Ejki, której nagle na plecy wskoczyła Fenka - bezcenna. Wyobrażacie sobie mopsa z wytrzeszczem?
Potem Ejkę obległa reszta ciekawskich nosków, a ona stała, jakby ją zamurowało. Po chwili tylko opadła na podłogę i ułożyła się wygodnie, a myszaki się po niej przewalały. Wspomniałam, że była zmęczona? Czasem tylko wyciągała mordkę, żeby wąchnąć ogona pod ogonem. Elza uznała, że Ej potrzebuje manikiuru. Ej organicznie nie znosi wszelkich zabiegów higienicznych, więc kiedy Elza zaczęła jej obgryzać pazury, wyrwała łapkę z obrzydzeniem. Elza przystąpiła i dalej swoje. Ej odsunęła się, ale tylko kilka centymetrów, po chwili znowu i znowu. W końcu próbowała wszystkie łapki zawinąć pod ciebie, ale co schowała jedną, to inna złośliwie się wyłaniała. Elza oburzona niewdzięcznością doskoczyła do jednej łapki, złapała pazur w paszczę i próbowała uciec za komodę, ale pełne 7 kg psa wlokące się za pazurem zatrzymało ją w miejscu. Tym razem wytrzeszcze były dwa - Ejki i Elzy.

Zapiałam na te wytrzeszcze na końcu
Ach, to Twoje stadko...
na zdjęciu widzę, że mój ukochany Maurycek ma się po Mauryckowemu

IHime pisze: Elza oburzona niewdzięcznością doskoczyła do jednej łapki, złapała pazur w paszczę i próbowała uciec za komodę, ale pełne 7 kg psa wlokące się za pazurem zatrzymało ją w miejscu. Tym razem wytrzeszcze były dwa - Ejki i Elzy.

To musiał być widok! Tęskniłam już za Twoimi historyjkami, tak fajnie je odmalowujesz.
Głaski dla zwierzaków!

Ja też uwielbiam historyjki z Ejką w roli głównej!
Jak ktoś z Was kiedyś będzie w Łodzi- koniecznie musicie zobaczyć Ejkę na żywo ! Drugiej takiej nie ma !

Kocham tu zaglądać i czytać takie rzeczy - coś cudnego Ubawiłam się kosmicznie, jakoś nie mam problemów z wyobrażeniem sobie szczura usiłującego ciągnąć psa do kryjówki