szczury.org

Oj, to testosteron mu podskoczył w życiu mnie coś takiego nie spotkało.
Szczury to są jednak nieobliczalne...

Marcinek właśnie szykuje się do jajcięcia u weta. Mąż się mnie teraz boi, skoro jeden szczurzy wyskok kończy się kastracją w ciągu nieco ponad 24h.
Tak sobie myślę, czy dobrze zrobiłam, bo Marcinek pewnie by wyrósł z burzy hormonalnej i dalej by był sympatycznym paszczakiem, tendencje miał zdecydowanie pozytywne, ale bez jajek chyba będzie mu łatwiej, szybciej się przystosuje, baby w pobliżu nie będą go wyprowadzały z równowagi. No i kastracika chyba łatwiej wyadoptować.


Edit: Jesteśmy w domu, niektórzy lżejsi o jajka, zajadamy kolację. Marcinek jeszcze troszkę zszokowany, ale w dobrej kondycji.

I jak się czuje bezjajeczny chłopak?

Obrażony za brak... wybiegu.

IHime pisze: Marcinek właśnie szykuje się do jajcięcia u weta. Mąż się mnie teraz boi, skoro jeden szczurzy wyskok kończy się kastracją w ciągu nieco ponad 24h.

To ci Marcinek, doigrał się . Ale dobrze, że wszystko z nim w porządku, niech ładnie się goi i złagodzi maniery

Właśnie szczurzaste i Ejka zgodnie zbierają karmę, którą któreś wysypało z pojemnika.

IHime pisze:Mąż się mnie teraz boi, skoro jeden szczurzy wyskok kończy się kastracją w ciągu nieco ponad 24h.

No, nadrobiłam w końcu zaległości Szkoda jajec. Z doświadczenia wiem, że takie wyskoki są raczej jednorazowe i mijają, ale w otoczeniu Twoich bab pewnie sam ze sobą by się męczył...
Cieszy mnie, że są ludzie którzy widząc oswojonego szczurka poszukają pomocy, a nie uciekną z krzykiem

A digging boxa chyba nigdy nie zrobię po tym opisie destrukcji

Żyjemy, ale co to za życie, kiedy spędza się je w pracy. Siłą rzeczy wybiegi są krótkie, chociaż dla mnie bardzo relaksujące, kiedy mogę się wreszcie napatrzeć, naprzytulać, namiziać tych moich paskud. Tylko wybiegi Marcinka dostarczają mi adrenaliny. Boję się skurczybyka po tym solidnym dziabie i kilku innych zadraśnięciach, chociaż równocześnie nadal czuję do niego sympatię, bo widzę, że ciągnie go do ludzi, tylko zachować się nie umie.
Reszta ogoniastych ma się dobrze, Muszka się starzeje, Mauryś grubszy niż kiedykolwiek, młodzież zaraźliwie młodzieńcza.
Jeszcze przez jakiś czas mogę być obecna głównie duchem, mam kilka ważnych spraw do ogarnięcia.

Czekam cierpliwie, choć faktycznie mało Was ostatnio...
Czy Marcinek nadal dziabie, czy po prostu mu nie dowierzasz?

Dziabie, a przynajmniej jeszcze jakiś czas temu próbował, a że robił to mocno, teraz nie daję mu okazji. Boję się go i nie umiem czytać jego mowy ciała. U moich paskud wiem, w jakim są nastroju, kiedy mają ochotę na zaczepkę, a kiedy nie, a jego nie rozumiem. Ale on tak paczy, że nie sposób go nie lubić...

Zanim pomarudzę, wracamy z dowodem, że żyjemy: Dzień jajka!

Oooo, dzień jajka to jedna z moich ulubionych rozrywek, nigdy mi się nie znudzi
Ale widzę w końcu rozparcelowały, przyznaj, nadtłukłaś im?

Przyznaję.

Dziękuję! Będę dzisiaj cały dzień uśmiechnięta
Ta szczurza gromada rozpracowująca jajo, to jest tak świetne zjawisko, że aż zamarzyłam, by kiedyś mieć takie stadko pod swoją opieką.
Ach, i oczywiście Maurycek mój w roli głównej! To jest najznamienitszy szczurzy aktor.

IHime pisze:Zanim pomarudzę, wracamy z dowodem, że żyjemy: Dzień jajka!

Mundial jak sie patrzy !!
zazdroszczę Ci tych paneli na podłodze, u mnie dywan, i jak Ty to robisz , ze masz pusto na podłodze