szczury.org

O... czytam złamanie, i zielenieję... ciekawe, czemu, ech... mam nadzieję, że małej nie boli za bardzo Jak się teraz czuje?
Kochany Maurycek <3
Dużo zdrowia dla Muszki I dla reszty maluchów oczywiście

Aż mnie zmroziła zmiana w tytule, lecz mimo wszystko po przeczytaniu szło ze mnie malutkie uff...
Biedna Heidi, mam nadzieję, że skończyło się tylko na uziemieniu niesformaj łapki na kilka dni ? Bardzo mam nadzieję ?..
A Maurycemu ropień schodzi bezproblemowo ? Było i u nas kilka podobnych przepraw, na szczeście szybciej lub wolniej, ale zawsze dobrze się kończyło. Trzymam tylko kciuki, żeby u Maurycego możliwie z jak najmniejszym uszczerbkiem na męskiej godności jak i na samopoczuciu ogólnym:)
Muszka jest zuch - proszę przekazać !

Dużo sił i szybkiego zdrowienia wszystkim potrzebującym, kciukam za chorutki!

Megi, Ol, Uni, dziękujemy za miłe słowa! Dzieciory wyprzytulane. Nóżka Heidi goi się ładnie, a pacjentka nie jest specjalnie nieszczęśliwa, odkąd pozwoliłam na krótkie spacery. Mauryś też się goi grzecznie. Fenoli coś rośnie, stety-niestety nie przypomina ropnia, ale nie wygląda na rzecz wymagającą pilnej interwencji, więc zaczekamy na łaskawszą pogodę, bo te temperatury mnie wykańczają.

Fajnie słyszeć, że przypadłości nie marudzą tylko odchodzą:) Jeszcze tylko dla Fenolki - za dobry obrót spraw

Hej, co słychać? Całkiem zniknęłaś... jak tam zwierzyniec?

Zniknęłam, niedawno wróciłam. Całe wakacje mieszkałam na wsi, bez netu. Przeprowadzka ze szczurzo-psim majdanem to był koszmar, ledwo się zmieściłam do samochodu. Dzieciory jakoś przeżyły tę moją fanaberię, Ejka albo spoważniała, albo jeszcze odsypia.

Ktoś kiedyś pytał o nasz wybieg na zewnątrz. Woliera trzyma się chyba trzeci rok, równie stabilna, co na początku. Stoi w fajnym miejscu, praktycznie cały czas zacienionym, obok wisi hamak, więc mogę być cały czas blisko.

Sardynkowa rodzinka w wolierze niemal cały czas eksploruje, Fenka, Elza i Heidi - zależnie od humoru, Muszka - na ile biedne nóżki pozwolą, a Mauryś nie wychodzi z koszyka wcale. W ramach rozrywki co jakiś czas zmieniam wystrój wybiegu, a posiłki podaję wprost na trawę, żeby dzieciaki musiały się wysilić i "zapolować" na ziarenka.
Marcinek nadal z nami jest, próbowałam go połączyć ze stadem, ale on nie jest łatwym przypadkiem, moje stado go nie znosi, a ja się go strasznie boję, więc efekty były marne. Mimo to, budzi we mnie ogromną sympatię i widzę, jak mąż mięknie gadając z nim. Lepiej mu będzie u kogoś, kto da mu stado, ale rozstać się ciężko (no i serio, trudno znaleźć miejsce dla zbója).
Ejka została najbardziej wiejskim z wiejskich psów: wstawała z kurami, była najczujniejszym stróżem obejścia, nauczyła się wyć do księżyca, uzupełniała sobie dietę mirabelkami i czeremchą prosto z drzewa.

Ale super wybieg ! A nie robiły podkopów?

I już sobie wyobrażam Ejkę na wakacjach

Siatka jest wkopana na kilka cm, paliki dużo głębiej. Rok temu małe Sardynkowce się wykopały, w tym tylko Marcinek rył nory, ale na wszelki wypadek tam, gdzie siatka jest za płytko wkopana, leżą pustaki.
A Ejki nie musisz sobie wyobrażać:

Fascynujące zdjęcia z laleczkami świetny pomysł.
A całą ferajne wymiziaj ode mnie, jak się tylko będzie dało

Diana, te z flickra? To moje drugie hobby, pochłaniające niemal równie dużo czasu, co szczury, a pozwalające czasem oderwać się od doczesnych problemów.

A propos zdjęć, właśnie wygrałyśmy z Lati mini-konkurs fotograficzny. Pewna bloggerka urządziła zabawę na temat "zwierzak w miejscu niedozwolonym". Lati zawsze była małym zbójem, więc wystarczyło kilka dni polować z aparatem... i wysłałam Lati tańczącą na linie:

I believe I can fly...


Następny przystanek - żyrandol!

Genialny szczurzy wybieg polny!
Pozazdrościć tylko.

Wyraz pyszczka Ejki jest niezastąpiony. Kosmitka jedna

Szczuractwo też pocieszne. Lati zyskuje +100 do akrobacji

Lati pod sufitem!

Łaaa jaki wybieg na dworze, genialne! Zazdroszczę miejsca i pomysłu a banda nie stresowała się innymi psami i w ogóle?
A Latimeria ma chyba jakiegoś linoskoczka w drzewie genealogicznym...

I lalki fajne - ja jestem zakochana w lalkach w typie tych, które robi Marina Bychkova. Ach... Także rozumiem takie hobby

No to się działo Taaaki kojec, chcę! Wprawdzie nie wiem, gdzie bym go ustawiała, ale chcę
Jakie tańce na linie