szczury.org

fidusiowa pisze:

Megi_82 pisze:No, to aby do przodu Nózię całuję
Diana, żebyś Ty wiedziała, jak mnie skręca na jakieś 2 maluchy... no skręca po prostu! Też tłumaczę sobie, że klatka za mała, że bez sensu teraz kupować, jak nie mogę właściwie mieć szczurów... ale jakoś słabo pomaga

U mnie może niedługo pojawią się zdjęcia moich nowych dzieciaczków więc ostrzegam można się zakochać i ulec pokusie
I w końcu przestanę tak zazdrościć dianie Alberta, ale to cii..

Fidusiowa I tak będziesz zazdrościć W końcu to Albert
Megi_82: ja teraz na pocieszenie szukam choćby na DT. Chęć pomocy u mnie ostatnio jest gigantyczna

Szczurza łapka? Ciężko powiedzieć... Jest dobrze, biega na niej, wpina się po klatce, robi stójki, drapie się nią i odpycha resztę stada jak nie ma ochoty na przytulanie Jednak od czasu do czasu ją podkurcza... Myślicie, że przejdzie samo?

Jeśli jej używa coraz częściej, to chyba dobrze Może jeszcze przy niektórych ruchach coś tam czuje, dlatego podkurcza?

Wczoraj Gabi się zadławiła. Jednak wystarczyły dwie windy i było w porządku
Przed chwilą Iskierka... Tu już było gorzej... wystrachana, źrenice powiększone, napuszona, ślina leci... Ze stoickim wręcz spokojem robię windy a tu nic to zaczyna rosnąć ciśnienie, ale nie poddajemy się.
Po entej próbie i myśli w głowie, że zaraz biegniemy do weta w końcu się udało
Co za szczur... co za emocje...

Nigdy więcej zbyt dużej ilości płatek kukurydzianych...

A jak się to robi? Pytam na zaś i na przyszłość, oby mi się nie przydało.

I jeszcze od razu proszę o instruktaż po czym najbardziej poznać że szczur się zakrztusił. Nie miałam jeszcze przyjemności czegoś takiego obserwować .

Piona, u mnie dziś dokładnie to samo, Węgiel mi się rano dławił. Może się zmówiły nasze szczury
Ja już też przestanę dawać cokolwiek kukurydzianego, chyba że w karmie będą jakieś śladowe ilości.

No, no... bez zadławień tam!

diana24 pisze:
Szczurza łapka? Ciężko powiedzieć... Jest dobrze, biega na niej, wpina się po klatce, robi stójki, drapie się nią i odpycha resztę stada jak nie ma ochoty na przytulanie Jednak od czasu do czasu ją podkurcza... Myślicie, że przejdzie samo?

Myślę, że tak... u Pączka przeszło w trzecim tygodniu, i też raz jeden dzień było lepiej, drugi gorzej...

Witam .Jak tam układy z Albercikiem ,wciąż trwa walka czy Aria odpuściła biedakowi?

diana24, jak nie płatek kukurydziany, to coś innego może się zdarzyć. Dobrze, że się udało.
Ja pamiętam, jak mój Marcelek się zadławił, a ja nie miałam pojęcia, że trzeba jakieś windy robić. Co ja z tym szczurem wyczyniałam.. Aż dziw bierze, że mu pomogłam

Łapka już co raz lepiej z każdym dniem Jestem dobrej myśli
Stosunki w stadzie już są bardzo dobre Aria zawsze tak postępuje z nowymi. Najpierw nienawidzi a potem kocha już do samego końca Tylko ona sama jak była nowa to się przytulała do Całeczki i nikt jej za to nie ganiał i na nią nie fukał. Nie wiem skąd się u niej wzięła ta zołzowatość

Szykuje nam się wyjazd. Ponieważ mam ferie od 6-go do 18-go lutego jadę do domu. Chyba że ktoś chciałby na ten czas zaopiekować się moją wspaniałą czwórką??? Jak coś poproszę PW.

Niedawno dobra znajoma zapytała się mnie: "A dlaczego akurat szczury? Odkąd je tak uwielbiasz?". Przypomniało mi się wtedy, że pierwszy szczur jakiego miałam na rękach i to od niego ta cała przygoda się rozpoczęła był kolorystycznie taki sam jak Albert

A na koniec odrobinka zdjęć
Sjesta, oczywiście z ryżem preparowanym, którego nigdy nie może zabraknąć

I odpoczynek


Reszta fajnych zdjęć mi nie chce wejść przez fotosik Chyba na dobre przestane z niego korzystać...

Albert jakie miny strzela. Jest cudny, marzenie.

Jak piękna, zgodna czwórca
Mina Alberta: ryż mój, baby moje, niahniahniah

Ooo, coś mi się wydaje, że Albercik wejdzie w grono moich ulubionych forumowych szczurów
Futerko cudowne, trochę biszkoptowe i jeszcze ten kuperek tłuściutki

Wszyscy się zachwycają Albertem,a mnie ujęła Aria(cudna) Siostrzyczki też fajniutkie,linie pięknie trzymają.
Nie wiem jak obsłużyć ten nowy image,a szkoda bo mogły byśmy porównać jak rodzeństwo haszczeje.Próbuję i lipa
Ciekawa też jestem jak ich charakterki?Napisz coś o nich.Toto wyrósł na "swojskiego" chłopa.Wszystkich kocha,nikogo i niczego się nie boi.A miny takie pocieszne robi,że łał...Uwielbiam jego pozę,gdy coś przeskrobie.Potrafi siedzieć przez parę minut w bezruchu i udawać,że go nie ma Możesz do niego gadać,trącać go ,a on nic,zero reakcji.Zachwycam się,bo to pierwszy mój taki dziwaczny "okaz".

Dziękujemy za tyle pozytywnych komentarzy, to naprawdę miłe
Ale wypraszam sobie gosja1 kuperek Alberta wcale nie jest tłusty trzyma piękną wagę a wygląda na zdjęciu tak dlatego, że lubi chodzić na siłkę i rosną mu mięśnie Jedynym grubasem u nas w stadzie jest Aria, której ewidentnie dokucza ciągły efekt jojo
carola138 Na Twoje życzenia kilka słów o każdym z moich szczurów z wyszczególnieniem siostrzyczek Toto
Zaczynamy od najstarszego
Albert - Jest po prostu cudowny <3 Największy, a potrafi skakać jak mały brzdąc jak usłyszy szelest torebki ze smakołykami Kochany miziak, całujący w podzięce każdy kawałek dłoni <3 Spokojny przytulas Jedyną drobną wadą jego zachowania jest to, że jeszcze do końca nie nauczył się załatwiać do kuwety... Załatwia się do swojej "sypialni" przez co troszkę czasem od niego capi, ale cały czas nad tym pracujemy
Aria - mój kolejny miziak Pierwsza tak spokojna samica, ale to pewnie przez to powiększone serduszko Rozmiarem prawie dorównuje Albertowi, ale jest odrobinkę spokojniejsza od reszty, jednak wcale od nich na razie znacząco nie odstaje Przyznaję się, ją traktuje specjalnie Dla nowych domowników sucz i mała zdzirka Jak się przywiąże to przytulas po wsze czasy
Iskierka - Wszędzie jej pełno, wszystko musi widzieć i powąchać mój mały, zdecydowanie najinteligentniejszy szczur z całej obecnej czwórki. Kiziać mogę, ale tylko wtedy, gdy ona ma na to ochotę Tylko w takiej sytuacji nie ma, że mi się nie chce, ja muszę ją głaskać Razem z Arią tworzą iście psi duet, bo potrafią łazić za mną wszędzie trzymając się nóg lub podróżować na ramieniu
Gabi - Baaaardzo ruchliwa i ciekawska, jednak nie lubiąca zbytnio przebywać na rękach człowieka. Może ganiać po mnie jak leże na łóżku, ale jak chce ją złapać to ucieka. Taki mały dzikus Jest strasznym destruktorem... To przez nią już teraz nie puszczam je w pościel tylko najpierw wszystko chowam Ona po prostu jak gdzieś wejdzie to nie szuka drogi powrotnej tylko idzie na łatwiznę i sobie wygryza najprostszy sposób na wyjście
To tak w gigantycznym skrócie, na razie chyba tyle