szczury.org

Adoptowanie towarzystwa do trzyletniego samotnika jest bardzo niemądrą radę

To akurat zdazylismy juz dawno zauwazyc, kilka postow wstecz

Nie no, ja dzisiaj mam zaćmienie umysłu, już trzeci raz czytam co trzecie zdanie Idę do realnego życia, przyda się :PPP

Jest coraz lepiej . Szczurek już daje się głaskać całą ręką i nie ma "gwałtownych" odruchów, jakby chciał ugryźć ^^. I widzę, że często staje na łapkach, żebym go pogłaskała i wtedy z zadowolenia zgrzyta ząbkami. Jednak jak dziś sprzątaliśmy mu klatkę, gdy chłopak chciał go podnieść, by przenieść do klatki, to pisnął. Ale to pewnie dlatego, że baaardzo długo go nie podnosił (zwykle sam wchodził do klatki) i się odzwyczaił, bądź bał, prawda? Lepiej więc nie będziemy go stresować, ale jeśli będą dalsze postępy, to postaramy się, żeby nauczył się wchodzić sam na rękę, jeśli zaufa. Eh, tylko ten strach, że ugryzie, bo gryzie dość mocno xD.

Ajć, właśnie mnie ugryzł ;/. Eh, ale może zbyt znienacka go pogłaskałam, bo zaraz później dał się pogłaskać normalnie. No, ale może powodem być to, że ze względu na jego wiek może być trochę ślepy lub coś takiego, bo jak zauważyłam, to gdy mu np. daję dropsy, to ich nie widzi, tylko węszy i szuka noskiem... Ale staruszek to już jest, więc chyba normalne...?

Jak go chcesz pogłaskać, mów go niego ... pokaż że jesteś obok.

Yuki jest ślepa i zawsze jak coś od niej chcę, to cmokam żeby ją wybudzić i mówię do niej ... żeby wiedziała że to ja. wtedy dotyk nie jest zaskoczeniem a szczur z czasem nawet zauważy, że jak mówisz, to znaczy że będziesz dotykał ... i inaczej będzie reagować na coś, czego się spodziewa.

Dziś chłopak dał rękę do klatki (bał się, że Jumper go pogryzie, więc cwaniak ubrał rękawicę i bluzę xd), by szczurek mógł wejść na jego rękę. Ten zaś delikatnie "spróbował" rękawicy, czy aby przypadkiem nie jest do zjedzenia, ale skończyło się na tym, że mimo szczerych chęci i zachęt dropsikiem, nie próbował wejść, a jedynie stał oparty o rękawicę. Może polecacie jakąś metodę, żeby Jumpera zachęcić? Będę bardzo wdzięczna .

Cierpliwość Dobrze , ze już sie opiera , moje nie włażą na rękę , ale za to wlażą w rękaw Obojętne czy wąski czy szeroki.

No, dzisiaj podejście drugie . Trzymajcie kciuki .

Dawno nie pisałam w tym temacie . Chciałam was poinformować, że Jumper już spokojnie daje się głaskać i bardzo często staje na łapkach "doszukując się mnie" i czeka, żebym go pogłaskała . Nie mogę uwierzyć, że jeszcze te kilka dni temu "dzikusek", teraz z zadowoleniem zgrzyta ząbkami, gdy mu dam dropsika i go pogłaskam . Szkoda, że boi się wyjść poza klatkę, dziś próbowaliśmy, ale nawet jego ukochane dropsy go nie przekonały. Podkładałam mu nawet drabinkę, żeby wyszedł z tej "kuwety", a on nic... Macie może jakieś pomysły, bo ani nie chce na rękę, ani by go podnieść... ;/?

Cierpliwość jest cnotą jak mawiają Dropsy i ulubione smakołytki na pewno mu pomogą Musisz po prostu cierpliwie go uczyć i przyzwyczajać.

Muszę się pochwalić, że udało nam się szczurka namówić do wyjścia z klatki na łóżko, ale trzeba było staruszkowi przechylać kuwetę, bo pewnie nie wiedział, na co by wyszedł, więc przednio musiał pomacać . Teraz zadowolony śmiga po łóżku (nawet je już zaznaczył...) i po rękawach bluzy, która tam leży, nawet w niej śpi . I raz po łóżku, raz do klatki i z powrotem . Na tym łóżku nawet ignoruje to, że ktoś go głaska, tak jest zachwycony wybiegiem . Próbuję go zachęcić do wchodzenia na rękę, jednak póki co jedynie wchodzi i przechodzi z powrotem na łóżko. No tak, cierpliwości . Ale jest coraz lepiej, jak widać ^^.

Jeszcze tylko nauka wchodzenia na ręce i ramiona i oswajanie udane . Super, ja sobie leżę, a Jumper śmiga mi w koszulce i włazi na brzuch ^^. Co za radość . Muszę go jakoś nakłonić na wejście na ramię, pewnie za "małą pomocą" dropsika... Może dziś się za to wezmę, ale póki co szczurasek śpi słodko na pościeli ;>. Pewnie do kilku dni napiszę, jak idą postępy, tak więc trzymajcie kciuki !

Trzymamy, trzymamy
Super, że oswajanie Wam tak dobrze idzie

Na ręce już sam się pcha, dziś po sam wieczór zaczął być bardziej odważny i mogłam go nawet przytulić, hehe ;>.
Teraz ramiona.

Coś znowu mu odbiło... Dajemy mu ręce do powąchania, a on za każdym razem mocno gryzie. Nie próbuje, tylko wręcz nie puszcza... Normalnie zaczynam się go bać. Już tracę nadzieję .