szczury.org

No tak, szczurom się wszystko wybacza, nawet niszczenie innych słabości

IHime, a ja nie wiedziałam, że ty masz lalki! Piękne! Ja odkładam kasę na pierwszą dollfie

Ja mówię, że mam więcej niż jednego zajoba. Daj znać, jak uzbierasz, żebym mogła pogratulować żywiczki.

Jak tam zębate niszczycielki, grzeczne? Co słychać, jakieś dobre wieści o Trzykropce?

Uni, Trzykropka pewnie stwierdzi, że dobre - siedzi w klatce z mamą, siostrami i resztą bandy, je, rośnie i rozrabia.Fajne z niej dziecko. Prawie co wieczór przychodzi do mnie na kanapę, ciągnie za rękaw, żeby się z nią ganiać. Igiełka jest jeszcze bardziej nachalna, kiedy idzie o zabawę - potraf nawet podgryzać, ciągnąć za palce u dłoni. Przerwa poszła w mamę bardzo, mordki mają bardzo podobne i nawet "pieprzyk" ma na tym samym półdupku. Jest najbardziej niezależna i płochliwa. Penelopcia świetnie się czuje w stadzie, trochę się ode mnie odsunęła, kiedy nie jestem już jedynym ratunkiem od pijawek, ale nadal czasem wpadnie dać soczystego buziaka. Wydaje się szczęśliwa.
Fineasz i Ferb zmężnieli. Widzę, że Fini świetnie się czuje z małymi dziewczynkami, często ich widzę, jak biegają gdzieś razem. Z Ferbem notorycznie mam problem, bo nie chce wracać na noc do klatki. Nie i już, i rób babo co chcesz.
Pat i Mat jakoś w lutym skończyli rok. Miśki moje tchórzliwe. Majcik mniejszy, ale troszkę odważniejszy, Patuś wieeeelki, łagodny, ciapowaty i bardzo strachliwy.
Latimeria się starzeje, tylne łapki wyraźnie słabną, ostatnio ma nawet problem, żeby się podciągnąć 15cm do klatki. Chyba już nie jest alfą, ale zmiana na szczycie przebiegła bezkrwawo. Penelopa rządzi z armią przyboczną w postaci własnej progenitury.
Morti jest już całkowitym staruszkiem i inwalidą, tylne łapki ciągnie smętnie, serduszko pracuje ledwo-ledwo i płuca ledwie zipią, ale ten blask oczek, kiedy zbliża się pora wieczornego jogurciku... I niby taki schorowany, a świat poza klatką czasem go wzywa, słyszę tylko PAC, a potem SZUR SZUR SZUR, jak gdzieś zasuwa.
Mali chłopcy, którzy utknęli z "roboczymi" imionami Nóżka i Klepsydrek, nabierają masy, bo planuję ich wykastrować na początku maja. Obaj uwielbiają się ze mną bawić, bardzo bym chciała nagrać jakoś te dzikie harce, ale rąk brakuje!

Lati i Morti już na emeryturze Ale to szybko leci. Lati alfą moze już nie jest, ale na pewno reszta musi się z nią liczyć. Ile ona i Morti juz mają ?

Całemu stadku życzę zdrowia, a bęcwałom mniej psotnych pomysłów !

2 lata i 9 miesięcy mi wychodzi. 4 lipca się urodzili.

To już faktycznie staruszkowie A przynajmniej ciałem, bo duchem na pewno nie

Niech się trzyma stadko i nie daje upływowi czasu!
A na małe może jednak gdzieś czeka dobry dom? Tylko niech się ujawni! Głaski ślę

Sardynki, kiedy to zleciało...
Jednak w tym wieku ważniejsza niż werwa w nóżkach, jest werwa w główce, a tej jak widać Lati i Morti mają wciąż wystarczająco Zdrówko niech im nie kaprysi, żeby emerytura lekką i przyjemną obojgu była. Czas, żeby nowe pokolenie dostarczało wrażeń, a Sardynki już samej tylko spokojnej radości. Buziaki

Latka to cwana bestyja jest, nauczyła się, że jak nie może gdzieś wejść, wystarczy smętnie popatrzeć na pańcię i zaraz winda się znajdzie. Albo stanąć na mojej stopie.
Morti jakoś ciągnie powolutku, dzień po dniu.

Nikt tego głośno jeszcze nie powiedział, ale czuję, że Kropka i Przerwa zostają na dobre. Fajne z nich dzieciaki, czują się tak dobrze tutaj, a nikt o nie nie pytał nawet, więc może pisane im spędzić życie w Majakowie.
Pan Mąż jest za to po uszy zakochany w Igiełce - za to, jak zawsze biegnie się przywitać, jak łapie łapkami za palce, jaka jest słodka i zawsze zainteresowana człowiekiem. Ja do listy dorzucę jeszcze ciągnięcie za rękaw i szaleńcze zabawy.

Ostatnio kilka razy przyłapałam Pata jak śpi... z chrupką w pyszczku. Jakby potrzebował smoczka. Zawsze wiedziałam, że to delikatne dziecko w dużym ciałku. <3

Mali chłopcy nie wiadomo kiedy wyrośli na poważnych panów, futerko wymienili na szczecinkę, chociaż głupoty i zabawy nadal im w głowie. Wydaje mi się, że smutno im we dwóch w klatce. Cas umówić weta.

Czekaj, bo ja już nie nadążam - to ile dzieciarni u was zostało?
I dopiero co to-to było małe, a tutaj już zdążyło zmężnieć - a my nawet nie mamy jak ich podziwiać!
Ferb widać ma wolną duszę podróżnika, znamy i takich, to zawsze trzeba się nagłowić nad podstępem, żeby zagonić do klatki.

Piątka została - planowana Igiełka i dwóch chłopców, Nóżka i Klepsydrek, a Kropka i Przerwa na doczepkę.
A propos dorastania, chłopcy w czwartek stracili jajka, za dwa tygodnie zaczniemy łączenie ich ze stadem. Wszystko jest dobrze, wczoraj już domagali się normalnego wybiegu. Znowu będę miała jedno sprzątanie, a oni będą się mniej nudzić! Bo aż przykro było na nich patrzeć, jak smęcili we dwóch w małej klatce, kiedy dziewuchy w dużej urządzały gonitwy i imprezy.

Super, że dziewczyny zostały w swoim stadku, w końcu gdzie będzie im lepiej - z mamą, z siostrami, a niedługo z braćmi - no i w Majakowie Wesoło tam Wam z taką gromadką pełną energii witalnej
To może, jak już chłopcy dołączą, przypomnisz IHime kto jest kim na zdjęciach ? Ja też bym już chciała popatrzyć co z tych penelopowych dzieciaków wyrosło

Przypomnę, chociaż mam wrażenie, że mogę cyknąć zdjęcie jednemu kapturnikowi i tylko zmieniać podpisy. A tak serio, to choć wszystkie czarno-białe, to każde się różni i jest wyjątkowe. Tylko czasem, jak wychyną trzy łebki ze sputnika, to trudno poznać, kto zacz.
Tymczasem, żeby umilić oczekiwanie - Igiełka:
Little girls wreak havoc by Ivy Mae, on Flickr

Słodki łebek Igiełki jak najbardziej rozbudza apetyt na więcej
Ech tam, że dla postronnych wszystkie podobne, w tym właśnie jest urok rodzinki, uwielbiam te wykuki smokowe, gdzie się szczury dwoją i troją i czwórkują i zdają się mówić - patrzcie jaki stanowimy mur - jaka w nas siła mnogości !
A ja już w Ciebie Ihime nie wątpię, że nam pięknie i wyraziście odmalujesz ich indywidualne charaktery