moje szczupaki kochane

[Paul_Julian]

Smutno .. Ale takie piekne stadko kochanych łapek tam juz jest ...Ech ..

[manianera]

Kochani, niezapominalni... I niezastępowalni, bo przecież każdy kolejny przybysz zajmuje sobie inne miejsce w sercu...
Miło ich znowu zobaczyć razem, choć Ur wydaje się jeszcze tak na wyciągnięcie dłoni...

[Afera]

Z jednej strony wspomnienia przykre, bo już ich nie ma... ale z drugiej strony ile przyniosły radości przez całe swoje życie. To przeważa smutek i zapewne wywołuje uśmiech na Twojej twarzy Ol. ...

[unipaks]

Smakowałam te obrazki i znowu się wzruszyłam, i rozbawiłam, oglądając Twoje cudowne Pierwsze Stadko...
Jak kiedyś...
Jak zawsze...

[Nietoperrr...]

To pierwsze stadko zawsze jest takie wyjątkowe,w każdej swojej cząstce...
ol.,miło było powspominać oglądając.Z Twojej perspektywy to pewnie uśmiech przez łzy...
Ale pomyśl,ci NOWI,też chcą się czuć wyjątkowi...
Też nie mam już swojego starego,pierwszego stada.Oni wszyscy teraz są tacy inni...Ale to nie ich wina przecież,ze urodzili się ciut później

[Paul_Julian]

Ci nowi to już sa wyjątkowi Jak zresztą wszyscy, a każde stadko się zazębia i każde gdzieś tam niesie ducha poprzednich.
A poza tym... stare stadko, nowe stadko.... Przecież w tym starym stadku były już te nowe, więc tak jakby nowe należały do starego stadka

[ol.]

Tak macie rację, obecne stadko też już stało się jedynym - drugim-jedynym
Tęskniąc za ich poprzednikami przecież nie przeciwstawiam ich sobie, w końcu, jak Paul mówi, to łańcuch, nie byłoby tych bez tamtych, tamci nie pozostawaliby tak żywi w pamięci gdyby nie dano im objawiać się raz po raz w swoich następcach...

Cztery najmłodsze aguty latawce, Berta latawiec opętany misją „jedzenie”, Pani Grenadyna romansująca z Witem, jeśli tylko ów da się namówić na wspólne koszykowe lub hamakowe wylegiwanie (a Duchy oddanie w końcu sprawiło, że daje się namówić coraz częściej ), Asche którą zdarza mi się zastać czterema nóżkami w miseczce - Urczykowskim zwyczajem ... wielcy iluzjoniści

moje szczupaki kochane








I chłopcy, choć w osobnym lokum, też są niezbędną częścią tej całości,
choćby - - raz żeby rozpocząć, raz dopełnić dzieła zniszczenia:




a także ...
dwie czarne osobistości innego gatunku

[Paul_Julian]

Wyglądają jak takie dzikie szczury
I wędka koniecznie http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... umbak8.jpg
I te też wędkują http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... tanza2.jpg

Wit i Duszek tu slicznie wyszli http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... itDuch.jpg

[manianera]

moje szczupaki kochane

Nowi aktorzy, przedstawienie to samo.

Jednak zastanawiam się czy aby wszystkie role obsadzone - czy alfa jest? Czy nadal w formie wielogłowego aguciego smoka?

Hugonek widzę bardzo nieśmiało za krzaczkiem się ukrywa, nie ma co liczyć na pokazywanie kropek na brzuszku ?

Mizaki dla szczupaczków!

[ol.]

Z tym kto alfuje nadal niełatwa sprawa. Jeśli już pokusić się o dociekanie to tylko metodą eliminacji, bo pretendentów jest kilka. Harfa, z racji tego że jest wszechobecna i nikogo/niczego się nie boi, Fronda – indywidualistka i Harfy najczęstrzy adwersarz, Berciak - też silny charakter co "na głodzie" w drodze do miski gotowa innych stratować A może skrycie pociąga za sznurki Ducha, która operatywnością wszędobylskich agutów nie bije, ale równie trudno powiedzieć żeby sobie nimi przesadnie zawracała głowę dążąc do swoich celów ?

Z tej czwórki, jeśli bardziej zacieśnić krąg posądzanych o alfostwo, odpada chyba jednak Frondziak. Chociaż śmiały i bitny jest jednak zbyt straceńczy w swoich zamysłach, eksplorator, owszem, ale raczej wiedziony przez własne zamysły niż przecierajacy nowe szlaki dla stada (za co dzięki ci Panie ). Alfa raczej tak nie postępuje (chociaż... czub ... ? )
Inna rzecz to to, że nie da się nie zauważyć że we Frondy starciach z Harfą – częściej to mała bombardziana jest górą.
Ale tu znowu - alfowanie takiej pchły ?! Mimo że podobałby mi się ów paradoks jakoś nie do końca wierzę. Jej bezczelność i witalność chociaż niezmierne to chyba mimo wszystko młodzieńcza energia niż pod sprawowanie władzy. Tak myślę.
A więc Berta lub Ducha ?

Sama wolałabym żeby to Duch był głową rodziny, bo Berta tak czy siak ma mur agutów za sobą, a beżyny są tylko dwie, i lepiej dla Asche, gdyby mogła się oprzeć na silnej krewniaczce.
Poza tym spokojna i dostojna Ducha bardziej mi na tron pasuje niż Berciak niewolnik uciech ziemskich (ściślej - miseczkowych, ekhm..). Ducha też dobrami stołu nie wzgardzi, ale jakoś tak szlachetniej jej z oczy patrzy, nie jak "połknęłabym konia z kopytami"

Ale to moje ciche życzenia i wyobrażenia - przy okazji spotkań obu pań na ubitej ziemi, różnie to bywa ...


Takie dylematy są mi oszczędzone jeśli chodzi o chłopców. Tu oczywistym jest, że wodzuje Humbulumbu, bo jeśli go Hugonek czasem w zapasach na łopatki rozłoży, to aż kwiczy w proteście ( Hugonek parterowanie znosi dzielniej (ciszej ).


Inna historia: Humbak się wspina - na klatkę dziewczyn, ale śpią i Humbak może w całości skupić się na mozolnym podciąganiu - człap, echhh, człap, echhh (chyba błędem było danie im od małego niskiej klatki, chłopcy w ogólne niewysportowani są ); w połowie drogi nachodzi go refleksja czy istotnie zależy mu żeby się na szczyt dostać ?
Refleksja, jak to refleksja – zajmuje chwilę. W tym czasie widać jak ciążenie ziemskie upomina się o Humbaka lekko przerosłą postać - sylwetka wyprężona na prętach coraz bardziej układa się w kształt kropli (tj. więcej Humbaka u dołu niż w kierunku który sobie wyznaczył) – aż w końcu sprowadza szczura do dwóch zaledwie części ciała – odwłoka, który zawisł na cieńkich i coraz cieńszych łapkach.
Humbak odnalazłszy się w tym położeniu otrząsnął się z resztek zgubnej reflesji, a może było to już oglądanie się przez ramię za windą ?... - Pręty znowu zadzwoniły konkretnie.
Potem siadł na półce naprzeciwko dużej klatki i zszorowywał z twarzy niesmak

[Paul_Julian]

Humbaczek! Ten opis dreptania i zwisania, to jakbym moje żuczki widział Tylko one bardziej wiekowe, a takie młodziencze dreptanie i refleksje to Kropuś uwielbiał
A chlopcy na pewno sa wysportowani, przeciez sporo latają poza klatką

U Dulcissimy alfuje Pchła. Chyba z 3 razy mniejsza od innych, no i młodsza. Czasem spokojne żuczki alfują A mozę u Ciebie jest kilka rządzących rozumków

[Entreen]

Ubawiła mnie wizja myśliciela. Zwłaszcza, kiedy wyobraziłam sobie nieco zniesmaczoną i zakłopotaną minkę po poszorowaniu zadeczkiem na sam dół. Często odnoszę wrażenie, że mój Wąglik, miętolony na rękach, myje pysio nieco z zażenowania ("no dajżesz spokój, no idź, co sobie chłopaki pomyślą..."), więc oczyma wyobraźni widzę to doskonale

[manianera]

Humbulumbu... czy ty wiesz biedaku jak się teraz zastępy forumowiczów śmieją z Twoich zmagań z grawitacją ? Ja się nie opanowałam, wizja wydłużających się łapek i słusznego zadniego ładunku rozłożyła mnie na łopatki!

U nas alfą była jedna szczurcia chodząca swoimi ścieżkami, więc Frondziaka bym nie skreślała, choć najbardziej podoba mi się wizja alfującej Harfy .

[Entreen]

Ach! Co do Harfy rzeknę jeszcze, Wąglik zdaje Ci się z nią kojarzył (ten sam wyraz zaciekawionego pyszczka, nikczemny wzrost i wszędobylskość...) ... Otóż najmniejsze moje, najszczuplejsze, waga piórkowa, zawsze gwałcone biedactwo zrobiło zwrot. Natłukło nawet Wirusowi, bratu swemu, i wszystkie przy jedzonku grzecznie od Wąglika się odsuwają, gdy ten się rozsierdzi. I wysunął się na prowadzenie w alfowaniu u mnie! (chociaż akurat to się u mnie zmienia co rusz... ostatnio jednak był przewrót, o czym napiszę potem u się, i Speedy spadł w hierarchii na samo dno, borok...)
więc nie skreślałabym małego-ciekawskiego Harfulca .

...i mnie jakoś ta wizja też się podoba...

[ol.]

wiecie na kogo stawiacie ? - na takie piórko stawiacie



Choć potencjał w nim niezaprzeczalny. Więc nawet jeśli nie dziś, to jeżeli tylko kiedyś jedynowładztwo zostanie w szczupakowie zaprowadzone, to Harf jest jedną z pierwszych w kolejce.

A to moja faworytka, przynajmniej na obecne czasy - Duch jest spokojny, opiekuńczy dla szczurów, z nikim się za łby nie łapie „bo tak”, no i – carycą naszą białą jest

Tu - w loży:


A Bertok w loży siedzieć w ogóle nie uczony ! Oto kiedy posłyszał szelest papierków:

(„... a oczy się świecą jak znicze ...”)



Co do Humbaka on jest właśnie takim dobrodusznym olbrzymem, niezgrabnym, nieskomplikowanym, z szeroką twarzą.
Nie specjalnie refleksyjnym - nie nie
Ale wystarczy, że reaguje w cudowny zajęczy sposób na pewien ton głosu

Humbulumbu rozparty