Moderator: Junior Moderator
już chciałam powiedzieć "to się nazywa mieć rękę na pulsie", ale szybciej przyszła myśl, a raczej wizja, że przecież na pewno nie o rękę Lei chodzi i że jakaś rozleglejsza część ciała do akcji wkraczamanianera pisze: Do tego Leia potrafi pomóc - kiedy labiś zaczyna nerwowo zerkać na moją dłoń, czarnulec potrafi położyć się jej na głowie
. Trudności znowu wynikają z charakteru pompona - puszczona luzem po domu (dla innych futrzastych to dzika atrakcja i powód do szaleństw) Stefa maksymalnie po 3 minutach jest w klatce. Nad miseczką oczywiście. cudna ta Stefcia To jak u nas Noreczek, tylko że on to do hamaka od razu biegniemanianera pisze:Trudności znowu wynikają z charakteru pompona - puszczona luzem po domu (dla innych futrzastych to dzika atrakcja i powód do szaleństw) Stefa maksymalnie po 3 minutach jest w klatce. Nad miseczką oczywiście.
Chociaż ostatnio coraz więcej chodzi, biega i już nie tak często wraca do hamaka 
I też mu obojętnie co jest w miseczce (wredna ol. wybiera i odkłada pestki dyni i słonecznika i rozdaje na stronie mniej potrzebującym ) - ważne żeby pochłaniać, pochłaniać... Dlatego straciłam nadzieję, że jego obżarstwo można w jakiś sposób zatrzymać. 
To zdjęcie i tak jest dośc pochlebne... ! A z drugiej strony są z nich takie indywidualności! 
), , ale życzę powodzenia przedsięwzięciu - dla agutkowego zdrowia i Twojej spokojności No więc... nie mamol. pisze: a może zdradzisz jaki masz sposób na zachęcenie leniuszka do spacerów ?
. No właśnie... Mi też się on podoba, jak i całe rozczulająco słuszne rozmiary Stefana. Tylko wizja spadającej wydolności, chorób - jest dla mnie zbyt przerażająca.zocha pisze:No słodki, słodki śliczny brzusio
może gdyby wybieg polegał na tym, że przenoszę szczura na drugi koniec pokoju - zażyłby ruchu w drodze do klatki, do miseczki to jest Dla mnie -stanowczo za wiele, dlatego próbujemy coś zrobić ze Stefą póki nie jest za późno (chociaż to akurat jest dyskusyjnealken pisze: a separacja to chyba za wiele.
). 
