szczury.org

manianera pisze: Do tego Leia potrafi pomóc - kiedy labiś zaczyna nerwowo zerkać na moją dłoń, czarnulec potrafi położyć się jej na głowie

już chciałam powiedzieć "to się nazywa mieć rękę na pulsie", ale szybciej przyszła myśl, a raczej wizja, że przecież na pewno nie o rękę Lei chodzi i że jakaś rozleglejsza część ciała do akcji wkracza
ale ważna skuteczność, Leia ma ode mnie buziaka ze specjalną dedykacją
w sumie Neve - też !
i o Stefanie, proszę, nie zapomnij

Buziaczki rozdane, choć jeden (wiadomo który) drogą powietrzną!
Dzisiaj z serii "Stefan przedstawia", odcinek pod hasłem "Polary są fajne, a te wielkie jeszcze fajniejsze"


Wczoraj zadecydowaliśmy, że sadełko Stefki przestaje być śmieszne i zarządziliśmy początek diety. Dwie pozostałe, szczupłe i kształtne, niestety muszą ramię w ramię z tłuścioszkiem przestawić się na obniżony poziom kalorii. W planach (których wykonanie już rozpoczęłam) ograniczenie wszystkiego oprócz karmy, warzyw i owocków. Problem w tym, że agut ma niezmierzony apetyt i zjada wszystkiego 2-3 razy więcej niż pozostałe, więc czasem mam wrażenie, że utyłaby nawet od ogórka, bo zjadłaby 6 sztuk dziennie.

Dieta dietą, ale Stefan rozpoczęła też treningi. Za "rodziców" ma zapaloną joginkę i fascynata sztuk walki, więc za łatwo jej nie będzie . Trudności znowu wynikają z charakteru pompona - puszczona luzem po domu (dla innych futrzastych to dzika atrakcja i powód do szaleństw) Stefa maksymalnie po 3 minutach jest w klatce. Nad miseczką oczywiście.

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=d011.jpg ta mina mówi wszystko nic więcej mi nie potrzeba
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=d007.jpg jaka śliczna ta łapka cudna ta Stefcia
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=d004.jpg tutaj wygląda szczuplutko, jak najbardziej

manianera pisze:Trudności znowu wynikają z charakteru pompona - puszczona luzem po domu (dla innych futrzastych to dzika atrakcja i powód do szaleństw) Stefa maksymalnie po 3 minutach jest w klatce. Nad miseczką oczywiście.

To jak u nas Noreczek, tylko że on to do hamaka od razu biegnie Chociaż ostatnio coraz więcej chodzi, biega i już nie tak często wraca do hamaka

Stefcia na diecie, trochę jej współczuje

Wyczochraj słodziaki ode mnie

Mam ten sam problem z Dżumem ten też żyje podle zasady "szczęśliwy szczur gramów nie liczy - szczęśliwy szczur liczy ziarenka" I też mu obojętnie co jest w miseczce (wredna ol. wybiera i odkłada pestki dyni i słonecznika i rozdaje na stronie mniej potrzebującym ) - ważne żeby pochłaniać, pochłaniać... Dlatego straciłam nadzieję, że jego obżarstwo można w jakiś sposób zatrzymać.

Stefce, oceniając po zdjęciach, jeszcze daleko do Dżuma



http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=d011.jpg - "jest mi tak dobrze, że nawet to, że jestem fotografowana mnie nie wzrusza"
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=d014.jpg - polary fajne, wielkie jeszcze fajniejsze, ale wypchane ciepłymi sierściuszkami - to jest dopiero to

urocze pyszczki

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=d011.jpg Stefankowa słodzizna; ślicznie jej w błękitnym!
Nasza Fini też powinna zaliczyć wczasy odchudzające, gdzie jedzonko byłoby racjonowane i poza zasięgiem zachłannej mordki!
Fajnie mają ogonki w tych miłych dla oczu , ciepłych polarkach!

Specjalnie dla niedowiarków, którzy nie są świadomi tego, że Stefa ma magiczną moc wyglądania szczupło na zdjęciach (i tego jej zazdroszczę, oj zazdroszczę...):
To zdjęcie i tak jest dośc pochlebne...

A poza tym, to bardzo dziękujemy za miłe słowa, a wszystkim współ-grubaskom życzymy skutecznego i przyjemnego odchudzania! Ciekawe, jak wiele osób ma u siebie szczurki o podobnych charakterkach, problemach, ale i urokach ! A z drugiej strony są z nich takie indywidualności!

jaki szczery słodki brzuchol

i tak myślę, że nie jest źle ze Stefanowymi krągłościami (co prawda ufać mojemu słowu nie powinnaś, bo może ono bezwiednie brać się stąd, że u nas jest już tragicznie ), , ale życzę powodzenia przedsięwzięciu - dla agutkowego zdrowia i Twojej spokojności
a może zdradzisz jaki masz sposób na zachęcenie leniuszka do spacerów ?

No słodki, słodki śliczny brzusio

ol. pisze: a może zdradzisz jaki masz sposób na zachęcenie leniuszka do spacerów ?

No więc... nie mam .
Spłakać się można próbując zmusić wieloryba do biegania, pomyśleć, że kiedyś była to najskoczniejsza i najszybsza szczura...

Staram się układać na terenie wybiegu nowości, ale takie, w których nie jest za ciepło ani za wygodnie, bo wtedy Stefa stwierdza, że czas na zasłużoną drzemkę.
Uprawiam też przedziwny sport - biegi szurowe. W zasadzie polegają one na zaczepianiu delikwentki i powolnym uciekaniu przed nią, ale ze względu bezpieczeństwo nie mogę podnosić stóp, więc ślizgam się radośnie w skarpetach po kuchni.
Czasem działa, czasem agut patrzy na mnie wymownie i można przypuszczać, co myśli...

Ale najskuteczniejsze są oczywiście Leia i Neve - jeśli same nie mają ogólnego spleenu, to ganiają za brzuchaczem albo dają się gonić. Innymi słowy - bez małych sprzymierzeńców ani rusz!

Jednej rzeczy nie potrafię wyeliminować z diety. Nadszedł czas na świeże orzechy laskowe i to, że ciury potrafią bez dziadka do orzechów sobie z nimi radzić jest dla mnie tak zachwycające, że nie mogę się powstrzymać! Poza tym jest to sposób na Stefanowe wiecznie świerzbiące ząbki.

zocha pisze:No słodki, słodki śliczny brzusio

No właśnie... Mi też się on podoba, jak i całe rozczulająco słuszne rozmiary Stefana. Tylko wizja spadającej wydolności, chorób - jest dla mnie zbyt przerażająca.

ach te grubaski, z jednej strony rozczulające i do miętoszenia, z drugiej- zmartwienie. ja nie potrafię grubasa odchudzić choć kalorycznego jedzenia nie dostają. a separacja to chyba za wiele.

Życzę powodzenia w odchudzaniu! Choć żal brzucha pięknego, ale będą pamiątkowe zdjęcia

metody ciekawe, może gdybym do pięt przymocowała jedzonko Dżum też na szuranie skarpetek reagowałby w sposób oczekiwany może gdyby wybieg polegał na tym, że przenoszę szczura na drugi koniec pokoju - zażyłby ruchu w drodze do klatki, do miseczki to jest

z tego wszystkiego, chyba podobnie jak u Was, to Ulirka najlepiej radzi sobie ze stawianiem naszego aguta na nogi
jak on tego nie lubi


orzechy... nie ma to jak dźwięk łupania o poranku , prawda

alken pisze: a separacja to chyba za wiele.

Dla mnie -stanowczo za wiele, dlatego próbujemy coś zrobić ze Stefą póki nie jest za późno (chociaż to akurat jest dyskusyjne ).
U nas tylko szczuplaki za plecami pączka dostają co jakiś czas bardziej tuczące dodatki typu orzeszki, migdałki, pestki dyni, biały serek. Ale szczerze mówiąc czuję się wtedy jak totalna świnia i mam wrażenie, że Stef wywącha moją nielojalność...

Kiedyś zapewne nauczę się robić piękne sesje na jedwabiach oraz artystyczne ujęcia cwałującego szczura.
Zanim to nastąpi - zamieszczam to, co pstryknąć potrafię...