szczury.org

też zauważyłam że ogony tęsknią za właścicielem. Po pierwsze nikt tak jak my, nie wie w co lubią się bawić, czego nie lubią, gdzie chcą żeby je smerać.. Właściciel to w pewnym sensie członek ich stada. Znają nasz zapach, tembr głosu, dotyk..

czy ja wiem, to chyba zależy od indywidualnego charakteru ciura. Do mnie trafiły 2 rozpieszczane ponad roczne samiczki z W-wy i od pierwszego dnia brykały po moim domu i zachowywały sie tak jakbym z nimi był od poczatku

Kiedy przyszła do mnie Azja, była wesoła, zero tęsknoty... Brykała od razu, szalała. Po 3 tygodniach poszła do nowego domu. I też-brykała, szalała, zero tęsknoty. Moje szczury się obrażają jak wyjeżdżam na weekend, ale tu chodzi o "zmianę" opiekuna. Wydaje mi się, że szczurek aż tak nie tęskni, popatrzcie na dorosłe szczury, które zmieniają opiekunów. A może to kwestia charakteru?? Azjunia w mig się przystosowała i do mnie, i równie szybko potem do Kasi, u której jest.

A ja przez 2 tygodnie opiekowałam się Rudi- szczurką koleżanki. Nie tęskniła za nią, normalnie jadła. Kumpela nie dała Rudolfince żadnego "legowiska", więc postanowiłam zafundować małej własnoręcznie robiony hamaczek. Od razu się w nim zakochała i nie musiała już spać w kuwecie na żwirku, ale na mięciutkiej tkanince. Kiedy przyszedł dzień odbioru małej, również nie wyglądała na smutną, jednak zdziwiło mnie to, że po kilku dniach koleżanka zadzwoniła i powiedziała mi, że Rudi nie chce spać na żadnym innym hamaczku, tylko na tym, który dałam jej ja. Kładła małą kilka razy na innym, ale ona uciekała, natomiast kiedy wieszała jej mój, wylegiwała się na nim z przyjemnością...bardzo dziwne, nieprawdaż?
No ale z drugiej strony trzeba przyznać, że (moim zdaniem) miała u mnie lepiej niż u kumpeli, bo ona, jak "mała Elmirka" z kreskówki, skrobie (z przeproszeniem) "na chama" Rudolfinkę po brzuchu i po grzbiecie, co nie wygląda na sprawianie małej przyjemności, bo szczurka się nie cieszy zbytnio. Poza tym u mnie biega po całym pokoju, je same smakołyki, podróżuje na moim ramieniu, codziennie dostaje czystą wodę 24 na dobę (koleżanka mówi, że nauczyła ją tego, że mała pije jak najwięcej wody w drugiej klatce, po czym kładzie się w swojej i nie ma wody przez całą noc i całą noc przesypia :roll: ), świeżą karmę,itd...

Moi goście są weseli, żwawi, mają apetyt, biegają odważnie, chętnie przychodzą do ręki i chcą by ich głaskać.
Nie wygladają na smutnych i stęsknionych, ale kto wie co siedzi w tych małych główkach?


Tak się zastanawiam, co wolałby usłyszeć właściciel po powrocie. Z jednej strony dobrze wiedzieć, że pozostawione zwierzaki nie cierpiały z powodu rozstania...
ale z dugiej smutno trochę, że nie są do nas tak przywiązane jak myśleliśmy.

jak ja wyjedzalam to oddalam Pinki'ego mojemu chlopakowi prawie nie chcial jesc byl taki osowialy mimo ze zna tomka dosc dobrze

No właśnie.. Osowiała jest też Hesia.. Co prawda, zaczęłam poświęcać jej jeszcze więcej czasu niż dotychczas i jest trochę lepiej.. Mela też daje z siebie wiele i je teraz już normanie.. zobaczymy..
Mam nadzieje, że będzie ok :thumbleft:

podnoszę...
już od tygodni martwię się wakacyjnym wyjazdem - bardziej zawodowym niż dla przyjemności. sama organizuję, nie mogę nie pojechać
i bardzo się niepokoję tym, że szczurcie będą tęsknić i ze smutku mi umrą albo zachorują... wolałabym, żeby tak samo dobrze czuły się w domu zastępczym, niż żeby okazywały nadmierne, tęskniące przywiązanie.... bo nie będę mogła dobrze pracować, wiedząc, że maluchy są smutne.
jak to u was z wyjazdami? np na wakacje czy na ferie? opowiedzcie czym prędzej...

Tęsknią jak każdy.
Kocham szczurki i traktuje je jak człowieka.
Ty tesknisz, one tez.
Smutne ale prawdziwe.

[quote="yss"]jak to u was z wyjazdami? np na wakacje czy na ferie? opowiedzcie czym prędzej...
[/quote]

Staram się brać szczurki ze sobą, w tranporterce. Biorę wtedy wszystko, co jest potrzebne (pojnik, żwirek, karmę) i możliwie często szczurka wyciągam. Raz tylko miałam sytuację, że miałam jechać na Ukrainę i nie wolno mi było przewozić zwierząt przez granicę (musiałabym załatwić im coś w rodzaju paszportów, a nie było już na to czasu) - zostawiłam wtedy ogonka u mojego kuzyna, który też ma szczurki. Poświęcał mu bardzo dużo czasu i dzięki temu obyło się bez problemów.

Moje urwisy podobno tęsknią, gdy wybiorę się na weekend do domu - tak przynajmniej twierdzi moja współlokatorka, która ma przyjemność opiekować się owymi ogonami pod moją nieobecność 'Tęsknota' ta objawia się osowiałością i dłuższym niż zazwyczaj spaniem... Kiedy wracam, szczuraski oczywiście odżywają

A co do wakacyjnych wyjazdów - jeszcze wszystko przede mną...

lili: w transporterce?? i siedzą tam przez 9 dni np?? szok :0 bo tyle będzie trwał mój wyjazd...
tęsknić na pewno będziemy, ja i one, ale żeby to nie było jakieś skrajne... mam nadzieję, że na tyle są związane ze sobą nawzajem, że dadzą radę.

a ja nie wiem jak mam sobie wytłumaczyć zachowanie mojego szczura gdy wyjechałam i zostawiłam go pod opiekę mojej ciotki. Miał jedzenie, miał picie ale niestety nie dotrwał do mojego przyjazdu:( zaczepił się ząbkami o klatkę i zawisł....... i nie wiem czemu to zrobił czy z tęsknoty czy też chciał się za wszelką cenę wydostać... tylko szkoda że za wszelka cenę...

Twoje szczurki są poprostu bardzo nerwowe .

w jakim sensie był nerwowy??