szczury.org

Taaaaaaaaaaaaaaaak bardzo się kochamy

http://imageshack.us/scaled/thumb/838/aaagcm.jpg Hehe fajna fotka
Przygarniasz tę czarnooką niszczarkę? Jeśli tak, to bardzo się cieszę, bo przyznam, że już zaczynaliśmy się łamać...

Zauważyłam, że Pęczas ma pełno maleńkich strupków w okolicy karku. Chciałam zobaczyć, co to jest, ale niestety mała to żywe srebro i sekundy nie usiedzi. Jak ją trzymam, to się niemiłosiernie wyrywa, bo już jej za długo, przez co nie mogę sprawdzic, co to jest. Macie jakieś pomysły, jak utrzymać w miejscu takiego łobuza?

Ja bym podejrzewała świerzbowca, bez weta się nie obejdzie.

No pójdę, wiadomo. W sobotę mam zamiar iść, ale chciałam wcześniej jednak sama podejrzeć. Z tym, że tak, jak mówię: tej gnidy nie da się utrzymać w nawet na moment w rękach. Poza tym czy to możliwe, że tylko ona by miała? laski by się nie zaraziły? Trwa to od 3 dni jakoś a u dwóch pozostałych nie ma śladu jakichkolwiek pasożytów.

Może tak być że tylko jeden szczurek ma, pozostałe mogą ale nie muszą się zarazić. Mój Filipek miał, i tylko on z całej mojej 5.

U nas ostatnio duuuużo się dzieje. Mamy nową koleżankę z tego wątku http://szczury.org/viewtopic.php?f=163&t=39945
Dziewczynka jest u nas od tygodnia, ale niestety łączenie przebiega dość problematycznie. Niunia jest śliczną, wielką haszczynką i zanosi się na to, że będzie chciała zdominować moje panny, na co one reagują bardzo nerwowo Jednak póki co są na przegranej pozycji, bo każda zarobiła dziaba (najmocniej pączas, u którego krew niemalże się lała, ale na szczęście jest już wszystko dobrze). Mimo to jestem dobrej myśli i wierzę, że prędzej czy później, lalunie się pokochają. Bo Niunia jest naprawdę przeuroczym stworzeniem, które wymaga więcej czasu i cierpliwości, aby nauczyło się żyć w grupie. Moje serduszko w każdym razie podbiła <3

Siema!


A tu próbuję zjeść Pańci palec


Pierwsza próba łączenia, pełen stres

http://www.youtube.com/watch?v=Spj-eEnD ... e=youtu.be Niuńka łakomczuszka

Dawno nas tu nie było. Może opiszę pokrótce, co u nas
Z racji tego, że Niunia i Pączuś absolutnie w żaden sposób się nie tolerowały, zaniechałam prób łączenia wszystkich razem. Okazało się, że Niunia dogaduje się wyłącznie z Zuzą, więc je podzieliłam. W planach miałam oddanie Niuni komuś bardziej doświadczonemu w łączeniu, komuś, kogo szczury się z tą złośnicą pogodzą. Ale minął miesiąc, drugi, trzeci.. I nie mogę się za to zabrać. Moje serce należy do tej 2 większej od reszty humorzastej królewny. Także chyba pozostanie już do końca tak, jak jest. Czyli dwa mini stadka. Nieraz bywa ciężko z czasem, żeby ogarnąć, wypuścić wszystkie i żeby żadna para nie była zaniedbana, ale na szczęście jest moja mama, która dzielnie pomaga wtedy, gdy ja nie mam czasu
Poza tym cała czwórka jest zdrowa, trochę podtuczona (przez moją mamę ) i póki co wszystko wydaje się bardzo sielankowe.
Pozdrawiam ja i moje małe zoo

Niestety sielanka została bardzo okrutnie przerwana przez chorobę i śmierć Pączuszki. Tej najsłodszej, którą podziwiali wszyscy-nawet ci, którzy szczurów sie zwyczajnie brzydzą. Brakuje nam tu tego słodkiego pysiaka, który po kieszeniach szukał skarbów. Niesamowicie pusto bez pisków i odgłosów walki w klatce.
Przede mna kolejna proba dołączenia tym razem Pchełki do Zuzy i Niuńki. Na szczęście nie jest osowiała po śmierci koleżanki, chociaż o tyle zmartwień mniej.

Krótka wzmianka o tym, co u mojej trójcy:

Dorosła Zuza już nie lubi biegać, teraz największą frajdą jest dla niej zakopywanie się w mojej pościeli. Mój mały Quasimodo uwija sobie gniazdko w kołdrze, po czym namiętnie wygryza w niej dziury


Pchełka niezmiennie boi się wszystkiego, nawet najmniejszego szmeru. Jest takim bojaźliwym głuptakiem, że czasem mam wrażenie, że jej małe kochane serduszko nie wytrzyma. Na zdjęciu poniżej usilnie próbuje schować się przed dźwiękiem aparatu


Niuńka, największa złośnica ever daje najchętniej daje upust emocjom gryząc to, co wpadnie jej pod łapki. Najbardziej smakuje jej materac z mojego łóżka oraz wszelkiego rodzaju kartony i kartoniki. Na zdjęciu przyłapana na gorącym uczynku

Jeśli wydaje wam się, że wasze szczury siedzą grzecznie w kąciku lub śpią, jak aniołki, wiedzcie, że coś się dzieje.



O mały włos nie dostałam zawału. Paskudy sukcesywnie niszczyły mi łóżko od jakichś dwóch tygodni, a ja nie miałam o tym pojęcia. Cichutko i bezszelestnie. Dałabym sobie rękę uciąć, że śpią gdzieś w kącie. Ale jak widać, zło nigdy nie śpi

Oj, czasami bywa tak, że posiadanie zwierząt boli jak sobie przypomnę ile szkód wyrządził mój zwierzyniec to się w głowie nie mieści.. A widać ze szczurami to łóżka tylko drewniane i metalowe

http://imageshack.us/photo/my-images/59/0g4p.jpg/
Z tytułem wątku trafiłaś w dziesiątkę!
Ja bym chyba wyleciała z domu razem ze szczurami jakby moje coś takiego zrobiły No ale jak ich nie kochać?!

no na moje szczęście (lub też nieszczęście), sama zakupiłam to łózko, więc rodzicielka jedyne, co mogła zrobić, to pokręcić głową z dezaprobatą Póki co, roboczo wypchałam dziurę szmatami i nałożyłam prześcieradło z gumką. Na razie się tam nie pchają, ale mam to miejsce cały czas na oku. W niedalekiej przyszłości trzeba kupić nowy materac