szczury.org

strasznie strasznie smutno....... chwile, kiedy jeszcze sie trzyma cialko kochanego stworzonka sa bardzo ciezkie sama mojego psa nioslam na rekach, kiedy jego miesnie byly calkiem juz rozluznione... nigdy nie byl taki ciezki :sad2:
i nigdy nie bylo tak ciezko :sad2:

Mikunia *** gwiazdki niech mocno swieca

ESTI, tak mi przykro....

To była śliczna i dzielna panienka. Na pewno teraz buszuje gdzieś i jest szczęśliwa...
Pozostaje nam mieć taką nadzieję, bo coż innego mamy począć...

Trzymaj się cieplutko!


[']....

Przykro mi z powodu utraty ukochanego szczurka [*]
Wiem jak to boli
Ja moją Chili musiałam uśpic równo tydzień temu :sad2: bidulka miała nawroty raka i się już męczyła
Czemu te nasze SKARBY muszą tak szybko odchodzić??

To dla twojej wyjatkowej mikuni (*) (*) trzymaj sie Estuś :-(

Wciaz nie moge sie otrzasnac, serec nadal krwawi... staram sie zyc normalnie, ale jak jestem sama w domu to zaczyna sie dramat...moje sloneczko:



Wiem znowu sie zadreczam, ale tylko spojrzcie na nia, czy nie jest wyjatkowa.... :sad2:

Była Estuś, była, bła wyjątkowa i pod względem szczęścia - że trafiła na Ciebie...

[quote="ESTI"]Wciaz nie moge sie otrzasnac, serec nadal krwawi... staram sie zyc normalnie, ale jak jestem sama w domu to zaczyna sie dramat...moje sloneczko:
Obrazek
Obrazek

Wiem znowu sie zadreczam, ale tylko spojrzcie na nia, czy bie jest wyjatkowa.... :sad2:[/quote]
jejku jaka cudna ach te oczy.....

Była wyjątkowa, oj była i przeżyła swoje chwile szczęśliwie, otoczona troskliwą opieką i miłością.... :przytul:

Przykro mi.
Była naprawdę śliczna. [']

Z całego stadka została tylko mamusia Zu i 3 "młode" z 9 - same dziewczynki... w tym moja zaguzowana Kunia.
A charakter to miała Mikuś po tacie, takie same podbijacze ludzkich serc.
Nadal smutno

Co za miot pechowy... Inny pechowy miot to ten Myszki i Jimiego...

Nie pechowy miot... wspanialy, tylko naznaczony... :-(

przepiękna mikunia (

nawet nie wiem, co napisac... wydaje mi sie, ze rozumiem - bo chyba dokladnie to samo czuje teraz, po odejsciu mojej ukochanej, dzielnej nadinki... po prostu mi smutno... pamietam, jak poznalam mikunie na warszawskim spotkaniu w lipcu... cudna byla... gleboko zapadla mi w pamiec jej pewnosc siebie, bezposredniosc i ta sliczna biala mordka... tylko blizny po operacji byly straszne... mam nadzieje, ze gdziekolwiek teraz jest, jest wolna i szczesliwa...

trzymaj sie, ESTI...

przykro mi...
juz teraz wiem co to znaczy i jak to boli nie czytac ale pisac w temecie "odeszly"