szczury.org

Nietoperku, trzymam kciuki mocno!

i jak jest Nietoperku ?

kciukam co sił za czarnuszka

Rademenes poleciał za tymi,co w ostatnich dniach odeszli...Szczury są w końcu stadne,prawda?
Tam był nowotwór.
Tuż za oczkiem.
Uciskał gałkę,stąd powiększenie i wylewy krwi.
Mój kochany,szczurzy gniotek...Nie ma go,nie ma...
Mój puszek czarny,pocieszyciel,szczurek do kieszonki,zakochaniec...

Nie było sensu go wybudzać.Odebrałam już śpiące ciałko.
Utuliłam,ugłaskałam,czarny nosek pocałowałam i poszliśmy,z dziećmi,tam gdzie zawsze...
Dzieci nazbierały polnych kwiatów,na grobie położyły a ja tak po cichu uroniłam kilka łez w miejscu,gdzie zawsze od łez było mokro.
Córa przytuliła i dziecięcym głosem mówiła,że przecież się spotkamy kiedyś w niebie...To dziecięce postrzeganie świata!

I tylko dziura w sercu już nie wiadomo jak wielka,bo granic nie widać.
Mam ścisk duszy dzisiaj.

wiesz...
tak przykro Nietoperrrrku...
tulę...nic więcej nie mogę...

Czytam i nie mogę uwierzyć. Rademenesku...
Stado za Tęczowym Mostem bardzo się powiększyło w ostatnich dniach. A tu tak pusto...
Trzymaj się Iwonko!

i On uleciał ze swoją cząstką człowieczego serca...

Tak mi przykro, Nietoperrku

...miał prawo wziąć co jego, ale nie tak szybko...

trzymaj się Nietoperku! Masz jeszcze inne szczurze serducha do ukochania.

Nietoperku, tulę mocno.

[*] Rademenes, za szybko, czarnuszku...
Przykro mi, Iwonko...

Biedny misio i biedna rodzinka Nietoperowa... Wielka strata.

[*]

Nie wiem, co napisać, więc tylko wirtualnie przytulam

Po tylu pożegnaniach już nawet ciężko płakać,tylko taki zastój - na wszystko.Jakoś tak ciężko się robi cokolwiek.
Oddech ciężko złapać.
Jakby mi ktoś betonowe buty zafundował i przy okazji betonowe rękawice i kask...

Wiesz, Nietoperku, że u siebie też coś takiego zauważyłam - nie mogę płakać, funkcjonuję jak robot, jakby mnie ktoś wcisnął w skafander do nurkowania i wysłał w głębinę. Dopiero przy Sardynkach się trochę odblokowałam.

Doskonale wiem,jak potrafią uleczyć z tego jakieś inne mordki,z tym,że ja nie mogę już przygarnąć jakiegokolwiek pocieszyciela...Limit na kochane pyszczki stopniowo leci w dół.Nie mam innego wyjścia.
Skupiam się na obecnych tu już pocieszycielach Całkiem nieźle im to idzie.Wczoraj Tośka wskakiwała na mnie (na gołe nogi,o zgrozo! ),po bluzce właziła mi na ramię i bezczelnie odgryzała włosy... Taka nowa zabawa Po czym uciekała,czasem z włosem w pyszczku i wspinała się znów z nienacka na gołe nogi...
Duszka pocieszała tym swoim ufnym,porzeczkowym spojrzeniem,delikatnie chwytając w łapki kawałki suszonych bananów,Akuku i Akysz jedli banany razem z moimi palcami,a później w geście przeprosin wylizywali mi całe podziabane palce
Rambo jak zwykle przyszedł się rozmaślić na kolanach,a później kicał po pokoju jak młody źrebaczek (strasznie śmiesznie wygląda w trakcie tej czynności - duży,dorosły szczur,ze spojrzeniem nadwornego wariata,podskakuje jak piłeczka z radości,bo dostał porcję smyrania ).
Natomiast Szopen od wczoraj ostrzegawczo podgryza mi i synkowi palce,nie wychodzi z koszyka.Wiem o co mu chodzi - nie ma Rademenesa i on jako jedyny to przeżywa.Rademenes nigdy z nikim nie trzymał tak na 100%,to był taki outsider,do każdego przychodził,kiedy sam chciał,nawet do mnie.Ale Szopen sam przylgnął do niego bardzo mocno.Wcześniej jedynie z bratem Rambo,a gdy już strach przed innymi szczurami minął,wtedy otworzył się właśnie na Rademenesa.Akuku go bił,Akysz przeganiał,Duszka dręczyła i Tośka patrząc,jak Duszka to robi,sama zaczęła go tak traktować.Jedynie jego brat i Rademenes zawsze mieli dla Szopena miejsce obok siebie.A teraz zabrakło czarnego indywidualisty i widać,jak Szopen to przeżywa.
Zostały mi teraz trzy pary rodzeństwa.Zobaczymy,czy coś się zmieni.

Natomiast w nocy - pełne ukojenie - trzy koty spały mi na głowie Chwilami nie miałam jak oddychać i któreś z nich łaskawie dało się przesunąć na poduszkę,choć za chwilę i tak czułam wślizgujące się na mnie futro...
One tak idealnie czują,gdzie i u kogo,w jakim miejscu dzieje się coś złego!U mnie łeb zawalony smutkami i wszystkie od razu śpią mi na głowie,córa ostatnio podłapała kaszel i wszystkie spały przy niej całą noc,Rufus dosłownie na niej,mąż ostatnio miał kontuzję kręgosłupa i położył się w ciągu dnia - za moment już miał trzy koty leżące na nim,na plecach...Synek,gdy miał zapalenie ucha - spały przy nim.Dziwne to jest,ale z drugiej strony cudowne,że tak wyczuwają,gdzie coś w człowieku się psuje.
To tyle,wyjeżdżam jutro się ciut zresetować na weekend

Takie obrazki są bardzo kojące, nawet jeśli człowiek jest trochę z boku, ze swoim smutkiem w środku.