szczury.org

Pożegnałam Harfę dziś rano.

Wczoraj zrobiliśmy rtg, na którym wyszła bardzo powiększona wątroba. Wet zmienił jej jeszcze leki, ale stan małej był taki, że nie chciałam jej dalej męczyć.
W obrazie sekcyjnym wątroba była wzdęta i zielonkawa, nerki zmienione zapalnie, lekarka nie miała narzędzi, żeby sprawdzić przysadkę.

Ucho wyleczone, Harfucla nie ma, nikt tego nie potwierdzi, ale ja myślę, że zabiliśmy jej wątrobę...

Harfo, bardzo będzie Cię brakować. Zbyt wczesne to Twoje odejście, kochanie... Czuwaj nad pozostałymi szczupakami tam za TM [*]

Ol., u nas guz wątroby przyczaił się wcześniej nie dając się namierzyć w badaniu i nie zdradzając z typowymi objawami, kiedy zaś już pozwolił się zdemaskować, nie zostawił nam cienia szans na walkę. Kilka dni wcześniej nawet nie dawało się wyczuć zmian w wątrobie ani lekarzowi, ani nam - przecież pieszczoszek był na naszych rękach niemal bezustannie, coś byśmy zauważyli...
A Martini nie brała w swoim życiu leków, nie było potrzeby...

Tak trudno mi uwierzyć, że te małe paciorki... zgasły...
Trzymaj się, słonko, i nie obwiniaj się - leki nie leki, tak czy siak były jej potrzebne..

Ol. tak mi przykro... Ogromnie Ci współczuję

[*]

Przytulam mocno...

Harfa?!

Gdzie jesteś Śliczna?
Pamiętaj, ze my tutaj tęsknimy..... do zobaczenia ♥


(ol.; wątroba wątrobą, ale *** nerki zmienione zapalnie*** .... słusznie zaniechałaś dalszej walki. A jeśli przechodzi Ci przez głowę jakiekolwiek obwinianie się, to.... to zrób sobie test na inteligencję ...)

Harfuś...
Ogromnie mi przykro ol.
Tu nie ma sensu obwinianie się,przecież musiała być leczona.
Leć obłoczku! [*]

Zasłabła podczas kuracji aurizonem, a to lek z trzema silnie oddziałującymi na wątrobę składnikami. Dopiero wczoraj dowiedziałam się, że może niepotrzebnie użyliśmy go jako leku pierwszego rzutu, że jeśli - to przez cały czas wskazane były leki osłonowe. (pamiętam jak Moirę aurizon wysuszał jak zapałkę...)
W poniedziałek nastąpiło pogorszenie, a w niedzielę, żeby zachować 24-godz. częstotliwość podań podałam jej rano przed wyjazdem i po powrocie późnym wieczorem – dwie dawki...
A na to wszystko jeszcze przyszedł oleisty galastop...
Objawy które dostrzegałam nie musiały być przysadkowe, mogły wynikać z zatrucia lub już z osłabienia, a jeśli były - to i tak stan wątroby przekreślał szanse na leczenie w tym kierunku


Nie wiem... Pewna jestem jedynie, że to jeszcze nie był czas Harfucla...

Wesołej zawadiaki z energicznie zakasanymi rękawami i tym spojrzeniem:




dwa tygodnie temu


Dopiero zaczęła smakować wieku dojrzałego.
Z twarzy wciąż ta sama - od dziecka zdająca się pytać "ktoś ty ?" - "Ja Harfa ! będę kiedyś wielka !"
ta najdrobniejsza z bombardziaków...
ale swego dopięła !
Całe życie szła za nią energia i młodość - Harfa wychylona nawet o krok przed
Okrągłooka...


nie, to jeszcze nie był jej czas

Nie pobiegła sama .. one nigdy nie biegną same .. zawsze w stadzie ..

Harfu .. zaopiekuj się moją Blondyną .. Z Tobą się nie zgubi ..

W żalu .. Ol. One były Tymi szczurami ..

Zapadłaś nam w serce, Harfo - swoim spojrzeniem pełnym ogromnej gotowości na wszystko co niesie życie, i całą sobą.... Żal Cię żegnać, tak żywo jeszcze jawisz się w pamięci...
Podziel się swoją energią ze Szczupakami Zza Tęczowego Mostu, zabieraj ze sobą na tajemne wyprawy pełne ciekawych odkryć i doglądaj ich...
Ol., tak ogromnie mi przykro...

Ol., przytulam...

(*) dla Harfy

Nie tak miał wyglądać ten dzień - drugie urodziny bombardziaków. Miałam nadzieję, że doczeka go cała ósemka...
Jednak Zojenka i Harfa świętują po drugiej stronie ;(
Nawet nie smutek, po prostu nadal niepojęte, że nie ma drobiny Harfuclowej, największego dzieciaka, który tyle jeszcze ręczniczków miał do porwania, tyle rzeczy do załatwienia...


Buchu, Gonku, Horpynko – nie uciekajcie jeszcze nigdzie...

Naprawdę Bombardziaki mają już dwa lata? Sto lat, łobuziaki, niech Te Po Drugiej Stronie czuwają nad Wami!

Mają

Patrzę sobie na zdjęcia maleńkich bombardziaków (http://www.szczury.org/viewtopic.php?f= ... 30#p788921), wtedy jeszcze bezimiennych i rozpoznaję piękny ciapaty ogonek Horpyny, Humbakową idealną obustronną zeberkę, Harfy – lewostronną
Hugonka, który jeszcze nie był Hugonkiem tylko przedszkolakiem w błyszczącym garniturku z brzyszkiem upstrzonym kropkami.
Miłe te powroty, w skupisku poczwarek, potem meszkiem okrytych, aż wreszcie futerek - odnaleźć osobowości którymi się stali...

Humbak król – niezależny uparciuch, którego racja zawsze musi być na wierzchu, w ujmujący sposób ważniakowaty i pełen tej samej mocy uwodzenia co słońce najpierwsze szczupakowa...

(Hermaniu, znów ten dzień gdzie się minęliście, drugi rok...
;(

Tak samo nie jest szczurem tulaśnym, ale wyczochrać jędrne karczysko, zadartą grzywę, kiedy przebiega obok (bo rundy, rundy - rundy po królestwie ! ) można, a nawet trzeba - na taką energię takie zapaleńce chodzą
Nadal nie do końca przyjmuje do wiadomości, że młodzi chłopcy nie grają w jego drużynie, więc dach im regularnie polewać chodzi swoim bogatym syropem (trochę przypraw korzennych i byłoby jak w piernikowej chatce ;P). Takoż i spuszyć się, gdyż zdrowo jest dla przewietrzenia furta, oraz postepować odszczepieńcom na prętach – dla pięt zbawiennie
A potem można sobie samemu serenady kłapać :


czy stołki królewskim zębem zdobić

Chłopaczysko:




Hugonek maślanooki – lubi żeby łagodnie się z nim obchodzić, bo mimo postury szczurkiem delikatnym jest jak … koronka Hugonek uważa także, że konieczność poruszania się jest pomyłką ewolucji, za to transport człowieczy – instytucją zacną. Której zdarza się również bywać litościwą. Przywoływany na smakołyk, jeśli znajduje się na tym samym poziomie (czyt. na łóżku ) co dystrybucja - przybiegnie wezbraną falą. Jeśli na innym – przybiegnie żeby stanąć na skraju – zaprze się - i będą mu ogromniały oczy – ku dystrybucji...
Ostatnio bardzo się polubił z rurą łóżkową - stamtąd obserwuje, tam konsumuje kąski, tam sypia miękkościami swymi omal nie zamykając jej światła.. Ostatnio nawet bardzo usilnie zapraszał tam "kolegów":



Gonatek:



Bracia



Horpyna, córka swojej mamy - rozsądna i wyważona. Wszystko w główce uporządkowane. Szczur innych szczurów w pierwszej - i długo-długo następnej - kolejności. Poleżenie z mamą, poleżenie z Grenadyną, przekąska z ciocią Frondą... W ostateczności, jak już Horpyś naprawdę nie ma pożytecziejszych rzeczy do roboty - kosi kosi łapki z Moirą

Horpyś

z rezerwą "na podwórku"
pełna determinacji w domu

z Frondą

i niedawne z siostrą (Horpyl po lewej)


...


Oraz Stanuszek, co to wszystko sprawił



(oraz Stanuszek, jak nie-Stanuszek, bo drapieżnie nad szparagiem )

Dwa lata... kiedyż zleciały tym dzieciakom..?! Aż uwierzyć ciężko...

Wszystkiego najszczurszego, kochane bombardziaki! Bądźcie z nami jeszcze długo, długo - z zdrowiu i dobrych humorach. A Harfa z Zojeńką i z tymi, których brakuje, niech smakują niekończący się Tęczowy tort po tamtej stronie. Ostatnio myśli mi często biegły ku Hermanowi i naszym Siostrzyczkom...

http://i889.photobucket.com/albums/ac94 ... c1529a.jpg jak "migrenowa" mina!
http://i889.photobucket.com/albums/ac94 ... 0deef1.jpg nieustraszona pogomczyni szparagów

ol. pisze: Hugonek uważa także, że konieczność poruszania się jest pomyłką ewolucji, za to transport człowieczy – instytucją zacną. Której zdarza się również bywać litościwą. Przywoływany na smakołyk, jeśli znajduje się na tym samym poziomie (czyt. na łóżku ) co dystrybucja - przybiegnie wezbraną falą. Jeśli na innym – przybiegnie żeby stanąć na skraju – zaprze się - i będą mu ogromniały oczy – ku dystrybucji...

Całuski dla całego zwierzyńca od nas wszystkich!